Misschien een wat minder uitdagend tripje. Al meer dan duizend keer gereden (overdrachtelijk dan). Italië. Toscane. Grosseto, of in de buurt daarvan althans. Heerenveen, Zwolle, Apeldoorn, Arnhem, Oberhausen, Keulen, Frankfurt, und soweiter, und soweiter. Je rijdt dan niet alleen, zeker niet op die Deutsche Bahn. Bij Arnhem komen er al een paar vlotte BMW's voorbij die de Autobahn (check dat nummer van Kraftwerk!) opzoeken om te kijken wie het hardst kan. Wij rijden rustig 100. Met die snelheid halen we een groen busje in. Een VW T nog wat. We krijgen nostalgische gevoelens en denken terug aan ons eerste busje, wat een rammelbak was dat. De airco bestond uit drie gaten voor en 2 gaten achter, maar wat een plezier. Die van ons (busje) was wit met een zelf geschilderd geel dakje. De ene kant was mooi glad geel, de andere kant mat geel. Hoe dat nu kon?? Geke wist het wel, het lag aan mijn schilderkunst. Ach, geel is geel, geen gelul al allitererend.
Terug naar het groene busje, overigens wel strak gespoten. Dat busje hebben we onderweg 4 keer ingehaald. En ook de vrachtwagens met de wieken van een windmolen, net als de vrachtwagen van Koops.
De camping was gesloten, totdat een frivole dame op leeftijd een sleuteltje tevoorschijntovert. Schalks lachend, dat kwam volgens mij trouwens door mijn robuuste verschijning (volgens Geke niet) opende ze de poort en in onverstaanbaar Duits liet ze ons binnen. Plekje gezocht, het restje zuurkool van gisteren opgebakken, het meer rondgelopen, vuilakkie aan en achter de tv. De eerste dag zit erop.

Geschreven door Bouke.blogt