Geslapen als roosjes, ik weet niet of dat alleen te danken was aan de goede bedden of ook aan de bedwelmende lucht die op de kamer hing. De geur van vuile natte sokken gecombineerd met de geur die uit onze schoenen komt. 🤪

Maar 6.30 staan we weer naast ons bed om om 7.00 te gaan ontbijten. De schoenen zijn gelukkig wel droog. De poncho’s en regenhoezen zijn ingepakt en hebben we (voorlopig?) niet meer nodig.
Wel moeten we ons donsjasje aan als we vertrekken. Het is 2 graden, en het zal vandaag max 14 graden worden, maar met volop zon. We zitten hier op ongeveer 750 meter hoogte en dat scheelt toch een paar graden.

Om 7.45 vertrekken we. Het is wat frisjes, maar de zon komt al op en alles ziet er toch anders uit als de zon schijnt. We slapen vanavond, als er plek is, in de municipal. Er zijn maar 14 bedden beschikbaar, dus we willen zeker niet te laat aankomen. We lopen lekker door tussen de velden waar de rijp nog hier en daar te zien is en na 7 km hebben we het warm genoeg en geeft ook de zon genoeg warmte om de jassen te verwisselen voor de vestjes. Het is genieten zo.

Na 13,5 km lopen we het dorpje Villanueva de las Peras binnen, waar we een bar vinden. Er zitten al 4 pelgrims op het terras… Lopen er nog een aantal voor? Of is dit het? We bestellen een grote koffie en een stuk tortilla voor ieder. Dat gaat erin als ketelapper.

We hebben nog een kleine 7 km te gaan tot de eindbestemming. De route loopt over de weg. Na een kleine klim alleen maar dalen. Dat loopt heerlijk op dat asfalt. Zo bereiken we al snel het dorp Santa Croya de Tera. Volgens onze informatie de laatste kans om inkopen te doen voor vandaag en morgen.

Al snel blijkt dat we niet de enige zijn die nog willen inslaan… de winkel staat vol met pelgrims 😂
Iedere pelgrim loopt met een tas boodschappen aan zijn arm de laatste 1 1/2 km naar Santa Marta de Tera waar onze municipal is.
Zonder woorden begint de race om een bed. Voor ons lopen 2 pelgrims en een Franse loopt achter ons te stekkeren. We doen ons best om hem voor te blijven.
Dat het een wedstrijd was blijkt als we bij de municipal voor de deur staan. De Duitser, heeft gewonnen, wij zijn 2e en de Fransman zegt, verslagen door Duitsland en Nederland.

We moeten een barcode scannen, maar inchecken lukt niet. Ik zeg, we kunnen wel bellen, maar niemand spreekt Spaans. Je begrijpt het al…. Ik mag het gaan proberen.
Er wordt niet opgenomen. Inmiddels blijkt dat de albergue vandaag pas om 17.00 open gaat. Op zondag dicht en alleen op dinsdag pas zo laat open. De rest van de week geen probleem. Wat nu? Doorlopen? Het volgende dorp op 11 km heeft maar 6! Slaapplaatsen.
We besluiten onze rugzakken naast de deur te zetten en om beurten erbij te blijven, zodat we onze plek eventueel niet verliezen als er andere komen.
Dan stapt er aan de overkant een dame uit haar huis. Ik vraag haar over de municipal. Je moet bellen zegt ze. Als ik haar vertel dat ik dat gedaan heb en geen antwoord krijg zegt ze dat ze ons wel binnen kan laten en geeft ons de code van de deur. Yes!!

We gaan naar binnen. Het ziet er super uit. We kiezen allemaal een bed onderin uit. De Fransman gaat op de andere slaapzaal met 4 bedden, wij en de Duitser op die met 3.
Niet lang daarna komt er een Duits stel, die we ook binnenlaten.

We gooien allemaal onze was in de wasmachine ( inclusief onze stink sokken van gisteren ) en zetten hem aan voor €1,00.

Nu douchen en wachten tot de was klaar is. En dat duurt, en dat duurt….
Het Duitse stel wilde zelf een was draaien en moeten nu wachten tot die van ons klaar is. We staan allemaal te kijken naar de wasmachine waar maar geen eind aan komt.
Maar dan toch, het is klaar!

Ophangen en naar het enige restaurant wat dit dorp rijk is. We kunnen er tot 16.30 terecht. Daarna is het dicht. We eten het gebruikelijke menu del dia. Het is er ijskoud binnen. Geen terras, dus dooreten 😜gelukkig hadden we wel onze vestjes meegenomen. We rekenen af en nemen nog 2 flessen water mee voor morgen.

We moeten het vanavond EN morgenochtend weer doen met de gekochte voorraad en de voorraad in de rugzakken. Er is hier h e l e m a a l niets!

De kerk is bekend om het oudste bekende stenen beeldhouwwerk van San Jacobea en die moeten we natuurlijk zien. Dat staat in alle boekjes, dus alle pelgrims zoeken ernaar 😂
Daarna is het goed toeven op een bankje in de zon.

Om 17.00 kunnen we in de kerk de municipal betalen (€5 pp) en mogen we de kerk bezichtigen.
Juha loopt nog even de 1 1/2 km terug naar het andere dorp voor boodschappen en vraagt wie er nog iets nodig heeft. Zo kunnen we nog wat extra drinken dan water 😊

Het is gezellig in de municipal met Burghard, Jean Jacques en Juha. Veel gelachen en gepraat over camino’s. De rugzakken weer ingepakt en dan is het tijd om te gaan liggen.

Geschreven door Yolanda.opreis