Nou, daar ga ik dan! 2 weken meer met de voet omhoog gezeten dan gelopen en nu maar hopen dat mijn enkel het gaat houden. Stiekem heb ik er wel een beetje buikpijn van, maar er is nu geen weg meer terug

Peet brengt me naar Schiphol. Onderweg feliciteer ik hem met zijn trouwdag 😇 oh ja, jij ook en ook gefeliciteerd met je verjaardag. Het draaide de laatste dagen bij ons om heel wat anders. Dat moge duidelijk zijn, maar we hebben er beide niet heel veel mee.

Op Schiphol mag ik in de Efteling rij om mijn rugzak af te geven en dan door de douane. Gaat allemaal snel, met een halfuurtje zit ik aan de koffie.
Bij de gate zie ik best veel andere wandelaars. Naar later blijkt ook een trio uit Florida. Ik zit naast een vrouw uit Nijmegen en als we in gesprek raken over wandelen vraagt ze of ik ook de 4daagse wel eens heb gelopen? Ze had ingeschreven in de hoop dat ze toch uitgeloot zou worden, maar er is geen loting dit jaar. Ze moet aan de bak. De stewardess feliciteert me met mijn verjaardag. Hoe weet ze dat dan? En vraagt of ik de kaart gevonden heb. Na wat zoeken vind ik hem bij mijn buurvrouw onder de stoel. Wat attent zeg. Onderweg krijg ik 2 boterhammen met kaas en een brownie en ook nog 2 keer iets te drinken. En dat op een vlucht van maar 2 uur.

Op de luchthaven zeg ik haar gedag en op naar de controle. Even zwaaien met het vaccinatiebewijs en dat is alles. De rugtas heb ik snel. De reis zak eromheen gaat in mijn rugtas samen met mijn winterjas. Fleece lijkt me meer dan genoeg.
Op naar de metro.. ondanks de rij heb ik al snel mijn kaartje gekocht. Ik begreep het Portugees gewoon. Bizar
De metro vertrekt met 5 minuten. Nog steeds loopt het gesmeerd. Na 25 minuten moet ik of gaan lopen of nog 2 haltes tot vlak bij de cathedraal. Twijfel, twijfel… normaal had ik gaan lopen maar nu neem ik heel verstandig de metro.
Daar raak ik in gesprek met het trio uit Florida en hoor ik mijn eerste buen Camino 😍

Van station Sao Bento moet ik een stukje klimmen naar de cathedraal. Allemachtig wat een drukte hier. Niet normaal. Zo hier en daar hoor ik dat ik ben gespot als pelgrim. Niet te missen met al die patches op mijn rugzak inclusief natuurlijk de Jacobsschelp.
Waar kan ik mijn eerste stempel halen?
Bij de kassa voor de cathedraal krijg ik hem, maar daarvoor moest ik wel een paar tredes van een ongelijke middeleeuwse trap op. Even gaat de enkel aan de wiebel. Tijd om de stokken uit de rugzak te trekken.
Ik ben lang bezig om af te zakken naar de rivier. Ik neem geen enkel risico met die ongelijke stenen en trappetjes.
Aan de rivier denk ik wat te gaan drinken, maar dat kan ik snel vergeten. Alles zit afgeladen vol.
Dus dan maar op pad. Op een bankje eet ik nog een broodje en water uit fles. Meteen ook maar de fleece uit en de pijpen van de broek ritsen.
Dan zie ik de oceaan. Rechtsaf en alsmaar rechtdoor nu naar Matosinhos. Onderweg nog steeds geen geluk met de terrassen, maar gelukkig staan er ook kraampjes die wat verkopen. Dan maar op een rand bij het strand in de zon iets drinken.

De Toeristeninfo is helemaal gestyld in pelgrimsstijl en daar haal ik nog een stempel.
Ik heb een bericht van mijn hostel dat er niemand meer is als ik aankom en de aanwijzingen om binnen te komen. Werkt perfect. Alles is super netjes. Nu weer in de routine zien te komen. Eerst maar douchen. De rugzak moet ik nog even opnieuw organiseren. Er zijn andere pelgrims maar nog niet echt contact. Geeft niet, ik wil toch nog ff rustig aan wennen. Ik heb nog geen zin om straks uit eten te gaan. Bij de Lidl iets verderop scoor ik water, fruit en een heerlijke pasta salade. Verse jus erbij. Dat gaat er wel in. Nog wat te drinken en te snaaien voor later. Dan kan ik lekker mijn voetjes laten rusten.
Morgen ga ik wel een terras proberen te scoren
Kijken of ik vanavond de slaap kan vatten en morgen gezond weer op.

Geschreven door Yolanda.opreis