Gistermiddag in het appartement kunnen wassen en de was op kunnen hangen zodat we de laatste dagen hier weer in echt schone kleding rondlopen 😇.
We zitten nog in prlgrimsritme qua eten....19.00. Daarna gaan we terug naar het appartement met uitzicht op de kathedraal. We zijn moe. Om 21.45 doen we het licht uit en gaan slapen. Helaas is het bed smal en voor Peter te kort, maar dit is maar voor 2 nachtjes.
Ik heb nog oploskoffie in mijn rugzak en we hebben tarta de Santiago gekocht. 100% gemaakt van amandelen. Luxe pre-ontbijt.
Daarna op zoek voor een echt ontbijt op de route. We willen heel graag Annemarie en Richard nog eens zien. We weten dat ze vandaag aankomen, maar natuurlijk niet hoe laat....
Als we het ontbijt afgerekend hebben en op zoek willen naar ons hotel voor morgen en de rest vd week komen ze net aangewandeld. Toeval bestaat niet! Ze zijn net zo blij om ons te zien als wij hun. Omhelzingen en bijkletsen. We laten ze gaan voor hun einde camino samen en gaan op zoek naar ons geboekte hotel voor morgen. Op de terugweg daarvan wil ik naar het plaza Obradoira kijken of er nog bekende zijn. We lopen ineens weer achter Richard en Annemarie. We houden afstand, want we weten dat ze een goede reden hadden voor hun camino. We gaan weer langs de doedelzakspeler door het tunneltje en draaien het plein op. En dan zijn daar alsnog de tranen die er gisteren niet waren. Dit voelt als het einde zoals ik het had voorgesteld. Al weet ik niet precies waarom ik huil... waarschijnlijk besef dat het klaar is, maar ook om de emoties van alle pelgrims op het plein. Omhelzingen, lachen. Ook wij zien bekende gezichten waar we de namen niet eens van kennen die je komen feliciteren. En foto’s maken. Heel veel foto’s voor de kathedraal. Ik bied aan foto’s te maken van stellen en pelgrims die alleen zijn en proberen met een selfie het einde vast te leggen. Het is er mooi. In stilte geniet ik er nog een hele poos van de bijzondere sfeer op dit plein.
Dan is er weer regen helaas, niet voorspeld maar kan je er aan doen. Morgen is er nog een droge dag ( mits het niet veranderd😇) en we besluiten om die te benutten om de excursie naar Fisterre en Muxia te boeken.
Verder willen we vandaag eigenlijk niets.
De excursie is geboekt en we kunnen de rugzakken morgenochtend vroeg al bij ons nieuwe hotel afgeven. Nu duimen op een droge dag morgen..🙏
Het zeikt van de regen, nog een keer naar de kathedraal.. ik hoop Hillary en François nog te zien.. even langs het pelgrimskantoor, misschien zijn daar nog bekenden...
Terug naar het appartement, uit de regen. Ik heb daar geen rust. Ik sta eigenlijk alleen naar uit het raam te kijken naar pelgrims die nog binnenkomen of door de stad lopen. Ik ga weer naar buiten. Weer naar het plein bij de kathedraal. Daar lopen met ons vele pelgrims..een beetje doelloos in de rondte. Na zovele weken onderweg is er ineens geen doel meer. Het is klaar. De routine wandelen, eten, slapen en herhalen is geëindigd en wat moeten we nu? Zo blij dat ik nog een aantal dagen heb om de stad te bekijken, zodat ik vandaag gewoon kan beleven en voelen en langzaam afscheid kan nemen van het pelgrim zijn..

Geschreven door Yolanda.opreis