Na een benauwde reis, wat is zo’n mondkapje warm!, kom ik om 8.18 aan op station Nijmegen.
Als ik bij het binnenrijden van Nijmegen op de Stevenskerk de vierdaagsevlag zie wapperen biggelt er ineens een traan.. eentje maar hoor. Klein leed. Normaal had ik hier vandaag mijn startbewijs opgehaald voor de 4daagse en zou de stad uit zijn voegen barsten van de duizenden wandelaars en honderdduizenden feestvierders. Vandaag is er niets van dit alles 😢
De stad is leeg, niemand op de Ramblas die in het gewone leven ook heel anders heet 😊

Ik had de dagen vrij kunnen intrekken, maar het is altijd prachtig weer met de 4daagse dus een ander (wandel) doel gevonden. The walk of Wisdom (WoW)is een pelgrimsroute met start en finish in Nijmegen van 135 km en gaat grotendeels over onverharde paden. Onderweg moet ik in 11 verschillende gemeenten een ringetje ophalen om aan te kunnen tonen dat ik daadwerkelijk gelopen heb. Een beetje zoals de stempels verzamelen op de Camino dus.
Geadviseerd wordt om je volledig af te sluiten van de moderne communicatie en in gesprek te gaan met jezelf, maar daar geef ik mijn eigen invulling aan. Hoe kan ik anders mijn reisverslag bijhouden 😇. Met het wandelen zal ik grotendeels de dag al in mijn eentje doorbrengen en dat vind ik wel genoeg tijd met mezelf.
Voor mij is de WoW een beetje pelgrim zijn en dus een beetje Camino gevoel. Hopelijk tref ik er meer die deze route van de week lopen. En rondom Nijmegen met een polsbandje is weer een beetje 4daagse gevoel. Ik vind het een prachtige combi. Ik hoef er alleen geen 4 x 40 km te lopen, maar 135 km in 7 dagen. En natuurlijk kan ik dit jaar geen feestvieren op de wedren tussen de wandelaars 😢. Fingers crossed dat het volgend jaar wel weer kan.

Op het terras van café Bruijn bestel ik een koffie en ontvang ik mijn eerste ringetje. Ik zie 2 vrouwen links van mij door de steeg lopen met rugzakjes en ook WoW-speld. Ik ben niet alleen dus.

Ik start met de stokken in de rugzak omdat ik de routeaanwijzing wil kunnen lezen in mijn boekje, maar na een km of 3 ga ik verder op mijn navigatie als het nodig mocht zijn, want ik loop niet lekker zonder mijn stokken en het scheelt ook meteen weer een halve kilo op mijn rug.
Bij de bisonbaai haal ik de 2 meiden onderlangs in. Ze zijn te ver gelopen omdat ze het bordje niet zagen. Ik zag het ook niet, maar had wel gezien dat ik langs het water moest blijven lopen.
Als ik stop bij de Oortjeshekken voor een nieuw ringetje en wat te eten en te drinken komen beide meiden ook het terras op. Praatje over loop jij ook de WoW? En hoeveel dagen? En alleen? Knap hoor. We lopen samen een stuk op. Maar onverhard door een weiland is voor mijn enkels opletten geblazen dus ik laat ze gaan. Zij hadden voor het eerst de 4daagse gaan lopen. Honderduit vragen over hoe het is onderweg.
Ik zie ze weer terug bij een pontje. Deze doet het gelukkig wel en ze zijn zo lief geweest om op mijn te wachten en zo kunnen we om de beurt het wiel draaien om aan de overkant te komen.

Ik raak ze weer kwijt net voor Beek- Ubbergen waar ik ga lunchen. Het klimmen is begonnen. Ik ken de Duivelsberg nog van het Pieterpad. De WoW en het Pieterpad lopen een heel stuk gelijk op. Bijna 400 hoogtemeters op een km of 8 hakt er aardig in kan ik zeggen. Onderweg ontmoet ik nog een Belg die ook de WoW loopt en ook Camino heeft gelopen. Levert weer een leuk gesprek op. Ook nog heel even op de Camino gelopen vanmorgen. Voelt goed. De Belg loopt harder als ik dus adios! Uit de heuvels krijg ik nog hoog gras, gras met stro ( is glad), zandpaden, pad met stukken keramiek, maar de laatste 4 halleluja zijn verhard. Ik ben er voor vandaag wel klaar mee. 28 km op de teller. De route is echt prachtig en vandaag ook zeker afwisselend
In B&B de Pastorie heet Paul me welkom. Vorig jaar ook al eens een nachtje hier geslapen dus je weet de weg? Komt goed. Biertje uit de koelkast om even bij te komen. Na het douchen gegrilde kip halen bij de snackbar aan de overkant en dan met de pootjes omhoog lekker tv kijken of zo

Geschreven door Yolanda.opreis