We hebben vanmorgen de farmtour gehad en die werd geleid door eigenaar Neel. We moesten ons om 7:15 uur melden voor thee en koffie en daarna gingen we op pad met de rest van de gasten. Er werd een aanhanger met bankjes aan de 4wd gehangen waar we in konden met z’n allen want er zit erg veel land bij de boerderij. De tour is dus niet lopend te doen. Het weer was niet best, motregen, de dubbele bewolking van gisteren en koud. Maar dat mocht de pret niet drukken natuurlijk.

Eerst op weg naar de varkens die eten moesten hebben maar das natuurlijk niet zo interessant. Hebben we in Nederland ook vaak zat gezien dus hier geen foto’s van gemaakt. Hierna door naar de struisvogels. Die hadden de auto en ons in de aanhanger allang gespot en stonden voor de omheining te wachten of kwamen aangerend toen we het hek doorreden. In totaal zo’n 30 beesten schatten we. En van dichtbij zijn ze best groot en indrukwekkend eigenlijk. Ze zijn natuurlijk niet tam dus je bent echt nog wel op je hoede hoor. Je kon (als je dat wilde) een emmertje met voer krijgen en dan kwamen ze vanzelf naar die emmer toe. Miriam had bedacht dat ze het eten geven wel gelijktijdig kon filmen maar die beesten douwen hun bek met best wel een geweld in die emmer dus snel de telefoon weggestopt en met 2 handen de emmer vasthouden voordat ie op de grond ligt. Er waren op een gegeven moment wel 5 struisvogels uit het emmertje aan het eten…….zo gaaf!!!

Neel heeft nog het een en ander verteld over de beesten en zo hoorde we ook dat het uitvoeren van struisvogel vlees aan banden is gelegd. Er zijn meerder regels aangescherpt voor het exporteren van vlees (geen idee welke regels) en daardoor is het veel moeilijker geworden. Dat merkt hij ook. Veel vlees is nog alleen voor Zuid-Afrika daardoor. Na het voeren van de struisvogels weer door naar de kippen om verse eitjes voor het ontbijt te halen en verder over het land heen gehobbeld. Hij heeft ook 4 zebra’s op zijn land maar 1tje is er verstoten en die heeft zich bij een groep springbokjes gevoegd. Neel hoopt dat als het andere mannetje ouder wordt de verstoten zebra het alpha mannetje wordt en zich gaat voorplanten. De kleintjes gaan dan wennen aan hoe het gaat op de boerderij en zullen minder schrikkerig zijn dan de zebra’s nu, wat weer leuk is voor zijn gasten.

Na de farmtour stond het ontbijt klaar en na het ontbijt (wat erg goed verzorgd was met zelfgebakken brood, allerlei zelfgemaakte soorten kaas, jammetjes, struisvogels salami en versgebakken scones) de rekening betaald, de auto ingepakt en op weg.

We hebben de ruitenwissers moeten gebruiken vanmorgen en niet om ze uit te zetten als Ed ze per ongeluk aanzet ipv richting aangeven (ps in deze auto zit de richting aanwijzer weer links en de vorige auto rechts, doen ze om de toeristen gek te maken :) ) of omdat ze spontaan aangaan als we te hard over een drempel op de weg klappen. Nee mensen, het miezerde gewoon lekker door.

We hebben de navigatie gezet naar het zuidelijkste puntje van Afrika, Kaap Agulhas genaamd. Onderweg daarnaartoe zagen we al kleine stukjes blauw in de lucht komen maar we zagen ook dat de benzine bijna op was. Maar er was geen benzinepomp in de buurt te vinden. Met het angstzweet in de bilnaad en met nog maar benzine voor 60 km een benzinepomp gevonden in Bredasdorp en de auto vol laten tanken. Er ging 50,5 liter in. Dat rijdt toch echt een stuk fijner!

Op weg naar Kaap Agulhas kwamen we de leukste plaatsnamen tegen zoals Suurbraak, Dankbaar, Witdam, Muurkraal en Tesselaarsdam. Aangekomen bij de Kaap brak het zonnetje toch wat waterig door maar das veel beter als de miezerregen en de bewolking waarmee we wegingen. Na wat foto’s gemaakt te hebben op dit zuidelijkste punt van Afrika (altijd leuk toch?) nog even wat gedronken en op weg naar Hermanus. Dat is onze volgende stop namelijk op deze reis.

De tocht tot dan toe was nog niet echt bijzonder maar dat veranderde snel toen de bergen eenmaal weer in zicht kwamen. We zijn rond half 3 aangekomen bij ons guesthouse in Hermanus en het inchecken ging erg snel. Hierna het stadje verkend en een late lunch gegeten bij een cave restaurant aan zee. Straks lekker eten bij een van de veel restaurantjes die Hermanus rijk is en weer naar bed want morgen moeten we ons om 9 uur melden voor een kajaktocht op zee, hopelijk tussen de walvissen! Voor die tijd moeten we ontbeten hebben en uitgecheckt zijn want daarna gaat onze reis door naar HET wijngebied van Zuid-Afrika….. Stellenbosch.

Ga maar alvast duimen voor ons dat we walvissen gaan zien en dan lezen jullie morgen wel of de krampen van al dat duimendraaien geholpen heeft.

Ed en Miriam.

Geschreven door Travels-Ed-Miriam