Mingalabar!

Het is dan echt zover…..de laatste dag is aangebroken. Toen de wekker ging hebben we eerst een bakkie gedaan en daarna de rugzakken ingepakt. Na het ontbijt hebben we nog even 2 uurtjes op het strand gelegen en om 12 uur moesten we de kamer uit zijn. Gisteravond hadden de kamermeisjes heel lief met blaadjes “good bey” neergelegd dus hebben we vanmorgen met dezelfde blaadjes “Thanks” neergelegd met een briefje van 10.000 Kyat erbij. Ja we smijten met geld hier! 10.000 Kyat is omgerekend 6 euro (voor degene die zich dit afvragen). We hebben uitgecheckt, de rekening betaald en nog even met Sue gekletst (de manager). Ed heeft beloofd haar te mailen als we terug zijn want hij ziet een baantje daar wel zitten…..Wie weet wat de toekomst brengt.

Het busje van het hotel heeft ons naar het vliegveld gebracht waar het inchecken en de immigration natuurlijk geen reet voorstelde dus in no time zaten we in de wachtruimte te wachten op onze vlucht. Deze ging op tijd en rond 15 uur landen we op Yangon. De rugzakken kwamen ook snel en Myat had ons al gespot en zwaaide naar ons. Hij haalde ons op met een grote glimlach en drukte ons op het hart met niemand mee te gaan als hij de auto ging halen. Dit hebben we ook niet gedaan natuurlijk, het is al super lief dat hij ons komt halen. Na 3 kwartier waren we bij het restaurant van hem en hebben we eerst even 2 biertjes gedronken. Hierna zijn we langs het meer gelopen maar dit was een behoorlijke tippel. We zijn er zeker 1 uur en 3 kwartier mee bezig geweest. We gaan hier zo lekker eten en nog wat biertjes drinken (dan slapen we tenminste in het vliegtuig) en om 22 uur brengt Myat ons weer naar het vliegveld. Hij wil er niets voor hebben (de schat) maar we geven hem natuurlijk wel wat voor zijn tijd en moeite.

Dit was echt ons allerlaatste verslag dus lieve mensen…….tad tar (birmees voor Tot ziens).
Dikke kus,
Ed en Miriam.

Geschreven door Travels-Ed-Miriam