Eccoci di nuovo con le nostre esperienza di oggi!

Vanmorgen nog even ontbeten met zicht op de Amalfi kust en daarna weggereden met de kofferbak weer vol geladen. Volgende bestemming is Maratea, zo’n 200 km rijden. We zouden dit in iets meer dan 3 uur moeten kunnen rijden maar dat was dus niet het geval. Na ongeveer 3 kwartier stonden we aan de kant van de weg met een rood lampje op het dashboard dat er een motorstoring zou zijn. We hebben gelijk gebeld met Sunny cars in Nederland en een vriendelijke Nederlandse dame vertelde ons dat we toch echt de verhuurder in Italië moesten bellen.

Dat dus gedaan want het telefoonnummer staat op de sleutelhanger van de auto. Toen de telefoon opgenomen werd in het Italiaans en we in ons vriendelijkste Engels vroegen of ze ook Engels spraken werd het al moeilijker. Omdat ze ons niet verstonden en/of begrepen was de meest logische reactie om de verbinding te verbreken……. Erg vreemd. Toen we terugbelden en weer het hele menu hadden doorlopen en we zaten te wachten op die vriendelijke Italiaanse dame werd de verbinding bij voorbaat al verbroken voordat we überhaupt iemand gesproken hadden. Heel fijn dat nummerherkenning gebeuren…….
We zijn maar een stukje verder gereden (met de melding nog steeds op het dashbord) en in een stadje genaamd Angri maar geparkeerd bij een koffietentje waar we in ieder geval uit de hete auto konden. We hebben maar weer naar Nederland gebeld en gezegd dat we niemand te spreken krijgen omdat ze gewoon ophangen. De mevrouw in Nederland ging het voor ons uitzoeken en zou met ongeveer een half uur terugbellen. Toen we iets te drinken hadden ging de telefoon en hadden we verbinding met Milaan. Weer op ons vriendelijkste Engels uitgelegd wat het probleem was en Nee geantwoord op de vraag of we een lekke band hadden. En ja hoor……….wéér was de meest logische reactie om de verbinding te verbreken. Nou je snapt wel dat we behoorlijk ANGRY waren in ANGRI.

Niet veel later kregen we een appje van Sunny cars dat ze nog steeds druk bezig waren met het zoeken naar een oplossing en dat we ook gerust een garage konden opzoeken als er een in de buurt zat. Wij zoeken op de telefoon en wat bleek……schuin tegenover ons koffietentje zat een garage. Wij daarheen maar die deden alleen banden en niets mechanisch. Maar hij wist wel een garage in de buurt die dat wel konden. Hij heeft ons het adres gegeven en we zijn erheen gereden. Na even gewacht te hebben kwam er een man aan die alleen Italiaans sprak maar hé….waar zouden we zijn zonder google translate? Hij liet ons weten zijn computer te pakken en die aan te sluiten op de auto om te kijken wat het probleem was.
Uiteindelijk bleek het een storing te zijn omdat we zowel benzine als gas kunnen rijden en dit komt vaker voor bij dit soort auto’s. We wisten niet eens dat we op benzine en gas konden rijden, was ons niet verteld bij het ophalen van de auto. Hij heeft de sensor gereset en we konden weer vertrekken. De beste man wilde er niet eens geld voor hebben. Uiteindelijk heeft het bovenstaande verhaal ons bijna 2 uur tijd gekost dus we konden om half 1 weer de weg op.

Het eerste stuk van de reis naar Maratea was druk en we konden niet echt doorrijden. Het was echt filerijden. Halverwege de rit zagen we het landschap veranderen en de drukte afnemen. Wat irritant was dat de auto niet harder ging dan 90 km per uur en dat er dan een melding op het dashbord kwam te staan met een rood omcirkelde 90. Even gestopt bij een benzinestation en gelukkig kon Edje dit probleempje zelf verhelpen en konden we de weg weer op en gassen. We reden door een prachtig landschap van groenen bergen aan weerszijden met af en toe een dop of stad erop. Rond 15:45 uur aangekomen bij ons Hotel en wat een leuke plek is dit.

Tussen de groene bergen is het een oase van rust en we zitten in het b&b gedeelte met een eigen zitje voor de deur. Demi slaapt boven ons en heeft een eigen balkonnetje. Na de gebruikelijke plichtplegingen zijn we vertrokken richting de bar bij het zwembad om onze dorst te lessen met een biertje. Toen die gelest was moesten we onze lijven afkoelen met een duik in het zwembad want het was toch echt erg heet vandaag. Het was 29 graden maar het voelde als 37 dus de plons in het zwembad was meer dan welkom! Edje had mazzel want die hoefde geen badmuts op maar dat moesten de dames wel. We konden ze kopen bij de receptie en aan de bar van het zwembad dus dat maar gedaan. We zijn niet trots op hoe we eruitzien maar het was het meer dan waard om even lekker af te koelen.

Vanavond hebben we heerlijk gegeten in een trattoria in een dorpje hier in de buurt voor echt weinig. Tijdens het eten hebben we nog geproost op Elisabeth. Wat een verschil met de Amalfi kust zeg, zowel qua prijs en qua drukte. We zitten dit nu te schrijven voor de deur van ons b&btje met een biertje en een muziekje en gaan straks lekker slapen.
A domani tesoro!

Groetjes,
Demi, Ed & Miriam.

Geschreven door Travels-Ed-Miriam