Mingalabar!

De nacht is redelijk verlopen voor Edje. Hij is er in totaal 3x uit geweest met krampen en diarree. Hij stierf van de dorst maar wilde niets eten of drinken omdat hij natuurlijk erg graag mee wilde met de ballon tocht.

Vanmorgen ging de wekker om 4 uur want we zouden tussen 4:45 uur en 5:15 uur opgehaald worden voor de ballon vaart. Het busje van Oriental ballooning was er idd om 4:50 uur. We hebben nog wat mensen opgehaald en toen werden we naar de plek gebracht van waar we zouden opstijgen. Daar werden we ontvangen door mensen van Oriental ballooning en we werden naar een tafel begeleid waar we thee, koffie en broodjes kregen.
Richard (de piloot) kwam zich voorstellen en hield een introducerend praatje en er werd ons verteld dat we nog even moesten wachten. Onderwijl werden er ballonnen opgelaten met een lichtje eraan zodat ze de windrichting konden bepalen. De piloten stonden dan te praten en te overleggen. Onder tussen begon het licht te worden en kwam de zon op. Op een gegeven moment werden we meegenomen naar de ballon en kregen we de veiligheid instructies te horen. We werden ingedeeld in de compartimenten in de ballon (er waren 4 compartimenten voor 3 personen (dus een 12 persoons ballon) en toen zou de ballon in gereedheid gebracht worden door er met een grote blower lucht in te blazen. Daarna zou Richard alvast wat hete lucht erin doen en tijdens dit proces werden we verzocht achter een lijn te gaan staan en te wachten totdat hij riep dat we mochten komen. Het duurde en duurde maar en er gebeurde niets. Geen koude lucht erin, geen hete lucht erin en Richard was ook nergens te bekennen. Het enige dat er gebeurde was dat de zon opkwam en het lichter en lichter werd…… Op een gegeven moment kwam Richard ons vertellen dat er niet gevlogen werd omdat er te weinig wind was. Hij bood zijn verontschuldigen aan en zei dat we ons geld terug konden krijgen of dat als we er morgen nog waren we misschien morgen nog mee zouden kunnen. We moesten dan na 9 uur het kantoor bellen van Oriental ballooning om te horen of dat een optie was. Daar stonden we dan…..so close maar ook so far away voor wat het hoogtepunt van deze reis had moeten worden. Heel erg zuur maar het was niet anders. We werden weer afgezet bij ons hotel en daar aangekomen voelde Edje zich niet goed.

Hij bleek koorts te hebben, buikkrampen, hoofdpijn, nekpijn, spierpijn en diarree. Miriam is naar de receptie gelopen om een dokter te laten komen en die is rond 9 uur gekomen en heeft Ed onderzocht. Zijn conclusie was: reizigersdiarree en gelukkig geen malaria (daar waren we bang voor). Hij heeft 2 soorten antibiotica voorgeschreven, ibuprofen en paracetamol in 1 tablet, iets voor de maag bacteriën, een diarree stopper en ORS. 3x daags innemen en dan zou het over moeten gaan.

De koorts zakte idd gedurende de dag en de krampen namen af waardoor we toch nog een rit op de e-scooter hebben gemaakt tussen de duizenden tempels door. De e-scooters hebben we voor 2 dagen dus we kunnen morgen ook nog op pad. Tijdens onze scooter tour kwamen een man tegen op een brommer die ons staande hield en vertelde dat hij een mooie tempel wist hier in de buurt. Onze eerste gedachte was: dat gaat ons geld kosten en we stonden dan ook niet te springen om met hem mee te gaan. Gelukkig bleek de man vasthoudend en zijn we achter hem aan gereden. Hij bracht ons naar een tempel en zei dat we erop konden klimmen zodat je een overzicht had over het terrein. We wezen hem op het bord: No climbing on the tempels maar daar was hij niet van onder de indruk. Uiteindelijk hebben we het niet gedaan en zijn we naar een andere kleinere tempel gereden waar we wel op geklommen zijn. Leuk dat je dan een overzicht hebt over het gebied. Hierna nam hij ons mee naar zijn huis en stond hij erop dat we binnen kwamen. Zijn vrouw en dochter waren ook thuis en we werden weer allervriendelijkst ontvangen. Er werd thee gemaakt voor ons, koekjes werden opgemaakt, vers fruit werd er gepakt en er werd ons een theeblaadjes salade aangeboden. Al vertellend kwamen we te weten dat zijn dochter nu 2 maanden vakantie had van school en dat ze de opleiding geschiedenis volgde aan de universiteit in Mandalay. Ze sprak ook goed Engels en vertaalde af en toe het nodige voor ons. Ze maakte schilderijen met zand die haar broer dan weer bij de tempels verkocht en vroeg of we deze wilden zien. Daar konden we na alle vriendelijkheid natuurlijk geen nee op zeggen. Ze bleken ook erg mooi te zijn dus je raad het al…….we gingen voor de bijl. Toen was het hek van de dam en kwam vaders ook in actie. Hij maakte van bamboe kopjes, onderzetters, bakjes, uilen, armbanden etc en die beschilderde hij ook. Ook dit bleek erg mooi te zijn dus uiteindelijk hebben we 4 kopjes gekocht en kregen we een uil en een armband cadeau. Hierna volgde een selfie met z’n allen en werd ons duidelijk gemaakt dat ze ook facebook hadden. Ze hebben ons opgezocht en de foto’s zouden via Messenger verstuurd worden naar ons. Nadat ze nog foto’s van ons hadden gemaakt mochten we vertrekken. We werden geknuffeld en uitgezwaaid en daar gingen we weer op de scooter. De man reed nog even mee en bracht ons naar de grote weg vanwaar we naar Old Bagan konden scooteren.

Hier hebben we nog even lekker getourd, rond gekeken, foto’s gemaakt etc en bij een tempel twee kaartjes aangestoken, een voor de overleden ouders van ons en een voor Ed, onder toeziend oog van Buddha en toen zijn we zachtjes aan weer naar het hotel gegaan. Ed zijn maag speelde weer wat op in de zin van krampen dus hebben we de rest van de middag doorgebracht in het zwembad en in de zon. Edje heeft inmiddels al 3x zijn verbrande scheenbeen tegen het bed gestoten waardoor de wond een beetje is opengegaan. Het zit hem niet mee! Het debacle luchtballon is alweer naar de achtergrond verschoven door de ontmoeting met de meneer en zijn gezin. In Nederland ga je niet zo snel mee met iemand die je niet kent maar hier zorgt het voor de meest bijzondere ontmoetingen als je de westerse achterdocht laat varen. Morgen nog een dagje scooteren voor de boeg en in de middag weer even relaxen bij het zwembad.

Tot morgen!

Geschreven door Travels-Ed-Miriam