Na het ontbijt hebben we uitgecheckt en kregen we ons lunchpakket mee voor onderweg. Bij het wegrijden was het al 25 graden en dat was rond 8:15 uur. We hadden zoals gezegd een route van 5,5 uur voor de boeg met als deadline 14 uur. Dan moesten we binnen zijn bij het privé reservaat want anders misten we al een game drive (zo noemen ze de safari’s hier).

We gingen best lekker en begonnen ons al overmoedig af te vragen waar ze toch in godsnaam die 5,5 uur vandaan haalden voor 125 km. Met nog 40 km te gaan begon een klein beetje van dat raadsel zich op te helderen want er zaten ineens veel en ook behoorlijk diepe potholes in het asfalt. Zowel op de linker als op de rechter rijbaan dus soms moesten we verkeer van de andere baan ook ontwijken. Dat bood inderdaad vertraging op al trapte Edje best lekker door en soms ook hard op de rem. Met nog 15 km te gaan hield het wegdek wat zich asfalt noemde op en zaten we op een zandweg. Maar nog steeds binnen de genoemde tijdslimiet dus no worries. Op een gegeven moment reden we aan de linkerkant langs een hoog hek met stroom erop en kwam Ed met de gedachte dat we aan de binnenkant van dat hek moesten rijden. Maar de navigatie gaf dat niet aan dus verder gereden. We moesten op een gegeven moment een scherpe bocht naar links maken volgens de navigatie maar dan moesten we dwars door het hek met stroom heen dus dat maar niet gedaan. Wel werd het vermoeden van Ed bevestigd dat we aan de binnenkant van dat hek moesten rijden want daar kon je wel naar links. Met de navigatie werden we steeds van hot naar her gestuurd totdat we al 3x dezelfde koe waren gepasseerd die heerlijk op de weg in de zon lag te slapen.

Auto stilgezet en maar eens bedacht wat we moesten doen. We moesten via een bepaalde gate naar binnen maar die konden we met de navigatie dus niet vinden. No worries, we bellen gewoon het reservaat en vragen hoe nu verder. Zo gezegd, zo gedaan maar het nummer wat we hadden bleek niet te kloppen. Oké en nu? Ed heeft een andere navigatieapp geopend op zijn telefoon en die zei dat we nog 6,5 km moesten rijden en dat we dan wel naar links konden. Op goed geluk zijn we maar gaan rijden en na 6,5 km stonden we ineens voor een gate. Hoera! Maar via deze gate konden we niet bij ons reservaat komen werd ons verteld en we moesten dus terugrijden naar de andere gate die we niet konden vinden. Na wat over en weer gepraat, uitwisseling van telefoons en een belletje naar dat reservaat waarvan het nummer niet klopte begrepen ze ons probleem. 2e hoera!

Na wat onderling gepoekel in het Afrikaans werd ons verteld dat we een meneer moesten volgen en dat die ons naar de goede gate zou brengen. En daar was 3 werf HOERA! De tijd begon wel een beetje te dringen dus we zijn gelijk achter die meneer aangereden naar de goede gate. Na ongeveer 20 min waren we daar en hebben we hem geld gegeven en hem vriendelijk bedankt voor zijn moeite. Bij de gate moesten we aangeven bij 2 dames hoelang we bleven en waar. De kofferbak werd gecontroleerd en er werd een keurig bonnetje uitgeschreven waarmee we naar de receptie moesten rijden 3 km verder om te betalen voor ons verblijf in het park. Dat gedaan en bij de receptie werd een weer een keurig bonnetje geschreven dat we betaald hadden en toen konden we ons reservaat opzoeken. Nog 17 km te gaan en gewoon de borden volgen met Pungwe camp. Appeltje eitje zou je zeggen maar we volgden toch de route van de navigatie en kwamen er dus niet. Gaf weer de verkeerde plek aan. Navigatie uit en bordjes volgen en ja hoor………rond 13:30 stonden we bij Pungwe camp. Toch dus de volle reistijd benut. We kregen een welkomstdrankje
en maakte kennis met de eigenaar. Hij vroeg of we van Riksja waren en vertelde er meteen bij dat de navigatie die ze in de app hadden gezet niet klopte. Was dus een bekend probleem! Maar we gaan Riksja dit nog wel terug geven want je zou maar je game drive missen daardoor.

Na wat formaliteiten (zoals dat er verteld is dat er geen wifi en stroom is) werden we naar onze tent begeleid en dat is me toch een patrij leuk!!! Vanbinnen tent en vanbuiten een huisje met een rieten dak. Nog leuker was dat er vlak voor onze tent een olifant stond want ons camp is onderdeel van Krugerpark en niet omheind of afgeschermd dus de wilde beesten komen het terrein op. Goed kijken dus als je ergens heen loopt en als ze naar je toe komen lopen niet gaan rennen maar rustig achteruitlopen naar je tent. Na ons geïnstalleerd te hebben en op veilige afstand bij de olifant te hebben gekeken was het tijd voor de high tea voor iedereen. Er zijn naast ons nog 3 Italianen en een leuk Nederlands stel dus die ook gelijk ontmoet. Ze serveren geen lunch maar doen een high tea, prima wat ons betreft. Het was geen high tea met scones en toebehoren zoals in Engeland maar met zelfgebakken bananenbrood en quiche. Na de high tea was het tijd voor onze eerste game drive!!! Wat een gave beleving is dat zeg. Op een open safari auto de bush in en hopen dat je wilde beesten kan zien. Na een uurtje was het raak! Na impala’s en koedoes zagen we een olifant en niet veel later kreeg de chauffeur over de radio een melding over een cheeta! Dat is bijzonder want de rangers vertelden dat ze die maar 1 of 2x per maand zagen tijdens een game drive. Dikke vette mazzel dus voor ons. We raceten met een snelheid van ongeveer 50 km per uur door de bush naar de plek waar de cheeta was en onze driver weet van wanten want hij zet hem gewoon op 15m afstand voor de cheeta neer en klikken maar! Zo ontzettend gaaf was dit!

Toen de zon was ondergegaan (hij parkeerde hem ff speciaal bij een mooi meertje daarvoor) zagen we weer wat olifanten. Ditmaal een moeder met 2 kleintjes. Hierna weer een melding over de radio, ditmaal over een neushoorn en wederom met 50 km per uur door de bush heen geracet naar de plek van de neushoorn. Er stonden al 2 safari wagens op gepaste afstand toen we aankwamen maar onze ranger weet ons weer op 15m afstand van de neushoorn te krijgen en klikken maar! Hij bleef ongestoord eten en zijn ding doen en voelde zich totaal niet bedreigd door ons. Inmiddels werd het al aardig donker en was het tijd voor een drankje dus zochten ze een rustig plekje op, konden we de auto uit en stonden we in het donker, in krugerpark en werd een ding aan de voorkant van de auto opengeklapt en was er ineens een minibarretje. Met een gin tonic in onze handen stonden Edje en ik na te genieten van alles wat we gezien en beleefd hadden. Rond 19 uur waren we weer terug en stond er buiten een prachtig mooie tafel gedekt voor iedereen, verlicht door olielampen. Het kampvuur was aan, stoelen stonden eromheen, drankjes werden gehaald en er werd even met de eigenaar nagepraat over de safaribelevenissen. Hierna kwam de kokkin aan het woord en die vertelde dat het eten vanavond een echte Zuid Afrikaanse braai was!

Het kon dus nog mooier allemaal…….wat een top afsluiting van een toch al fantastische dag! Ze hadden koedoe worst en rump steak, polenta met tomaten, koolsla en nog een gewone salade. De kokkin vroeg hoe je de steak wilde hebben en ging aan de slag voor iedereen. We hebben echt superlekker gegeten, veel gelachen met het Nederlandse stel, een paar biertjes weggetikt en als afsluiting een Amarula gedronken. Toen we terug werden begeleid naar onze tent werd ons verteld dat ze het vuur voor warm water al aan hadden gestoken bij de tent en we dus nog even lekker warm konden douchen. In de tent stonden de olielampen al aan, de klamboe hing al over het bed en hebben we idd nog even het zand en zweet weggepoetst (het was zo’n 35 grd) onder de warme douche (6 dunne straaltjes water maar hé……we klagen niet!) Dit was een dag met onnoemelijk veel gouden randjes!!!!

Ed en Miriam.

Geschreven door Travels-Ed-Miriam