Ciao, eccoci di nuovo!

Ken je dat verhaal van die 3 gasten op vakantie in Italië die gisteravond naar dat lekkere lokale restaurant zouden gaan met die gastvrije eigenaren? Nou die gingen daar dus niet heen…. Bij aankomst werd ons verteld dat we alleen een olieproeverij konden doen en dat we er niet konden eten. Jammer maar we hebben een Osteria gevonden iets terug in dezelfde straat waar we heerlijk gegeten hebben. De lampen werden voor ons aangedaan en we werden vriendelijk verzocht plaats te nemen in zijn 4 tafels tellende restaurantje. Voor Italiaanse begrippen ook nog eens een gezellig authentiek gebeuren.
Eenmaal terug hebben we met Eros Ramazotti op de speaker en limoncello in ons glas de avond afgesloten!

Vanmorgen opgestaan met vette bewolking en wat regen dus het ontbijt werd binnen geserveerd i.p.v. buiten. Na het ontbijt (we krijgen steeds meer zin in echt brood en kaas) zijn we vertrokken om de kustroute af te maken die we gisteren voor de helft hebben afgelegd.
We hebben er een uurtje of 3 over gedaan om uit te komen in Gallipoli (hier hebben we maandag de kookworkshop gehad van Federica, voor de mensen die het bekend vinden klinken).
De route ging langs de kust maar ook veel verder van de kust af dus de route gisteren was mooier en leuker om te rijden. We zijn nog gestopt bij een uitkijkpunt en daar hebben we nog even wat over de rosten geklommen en geklauterd (op onze slippertjes) voor wat leuke foto’s. We zijn daar ook nog een grot ingegaan (kwamen we toevallig tegen toen we uitgeklommen en geklauterd waren) en daar zijn we, wederom op onze slippertjes, ingegaan. De mensen die nu zitten te wachten op de beschrijving van een uitglijpartij van Miriam moeten we teleurstellen. Ze deed het, zelfs op haar slippertjes, verbazingwekkend goed. Niet altijd even charmant maar je kan niet alles hebben natuurlijk.
De echte berggeit in dit verhaal is Ed die op zijn slippers soepel en snel de rotsen trotseerde en behendig alle moeilijke delen het berggeitenhoofd bood.

Nu hoor ik jullie denken……waar blijft Demi in dit verhaal? Zij was ander beestje, namelijk een enorm lief angsthaasje dat ons goed in de gaten hield op de rotsen en meerdere keren riep: kijk uit, doe maar niet en voorzichtig! De grot had het angsthaasje echter als eerste betreden en afgedaald dus dat moet natuurlijk wel even gezegd worden!
In de grot ging Ed echter als enige helemaal naar beneden toe zodat hij ook zicht had op de zee die je vanuit de grot kon zien. Hierna weer naar de auto gelopen en verdergegaan op de route. Op sommige plekken in de lucht werd er al blauw zichtbaar en brak het dichte wolkendek meer en meer open en toen we in Gallipoli aankwamen konden we in de zon op een terras zitten. Hier wederom het plan opgevat om een middag bij het zwembad door te brengen in de hoop dat er geen grote donkere wolk boven Supersano hing zoals gisteren.
En het geluk was aan onze kant dus we hebben een heerlijke middag “lekker koel, in de pool met de zon op je smoel” gehad. De wind was aardig aanwezig dus als er een wolkje kwam, was het eventjes een beetje fris maar dat konden we goed hebben.
Net alvast de koffers weer ingepakt want morgen gaan we naar onze allerlaatste slaapplek van deze reis, Polignano a Mare. Voor de alweer oplettende lezer, hier vandaan hebben we de tuk-tuk-tour gedaan. Het is een tocht van ongeveer 3 uur dus we zijn van plan om rond 10 uur hier weg te rijden zodat we nog een lekkere middag en avond hebben.

A domani con il nostro ultimo reportage!
Groetjes Demi, Ed en Miriam.

Geschreven door Travels-Ed-Miriam