Hæ allir, hér er nýjasta skýrslan okkar frá Íslandi,

Vanmorgen voor het eerst van deze vakantie rustig aan gedaan en uitgeslapen tot 8:30 uur.
De wereld was weer wit en het is de hele dag blijven sneeuwen dus dat is een fijn wit afscheid. Laat ontbeten en daarna nog gerelaxt op de kamer tot 11:30 uur. Hierna uitgecheckt en zijn we naar de vulkaan gereden die vorig jaar maart uitgebarsten is in IJsland. Fagradalsfjall heet ie en misschien is er iemand die het zich herinnert. Imposante beelden van het rode uitgespuwde lava dat zich een weg naar beneden kronkelt en er geen vliegverkeer mogelijk was vanwege deze vulkaanuitbarsting.

Er waren verschillende hikes te doen waarvan de langste zo’n 4 uur duurde met steile hellingen maar met de knie van Miriam leek dit niet echt een goed idee. Deze hike bracht je wel naar een berg waar vandaan je in de krater kon kijken maar we hebben het niet gedaan.
Wij zijn gegaan voor de wat makkelijker hike die zo’n 2 uur duurde met foto stops erbij gerekend. De tocht was door de bergen met verse sneeuw en soms zakte je wel weg tot aan je schenen maar de omgeving was erg mooi. Het sneeuwde nog steeds en het was behoorlijk fris (gevoelstemp was -9) maar door de inspanning raakte je vanzelf warm.

Na ongeveer 3 kwartier kwamen we bij de gestolde lava aan die zich als een dikke vette uit de kluiten gegroeide worm door het landschap had gekronkeld. Het uitkijkpunt gaf een goed beeld van de weg die de lava had afgelegd. Je zag de vulkaan en aan weerzijden zag je de zwarte gestolde lava langs de vulkaan naar beneden gaan. In het midden was het een grote zwarte brij maar je zag veel stoom uit de zwarte brij komen. Het was dus nog steeds gloeiendheet daaronder met niet gestolde lava en dat na een jaar! We waren erg onder de indruk van dit natuurgeweld! Wat ben je dan ongelooflijk nietig. We hebben nog wat lavastenen meegenomen (voor in de gang natuurlijk) en daredevil Ed is zelfs nog een stukje op de gestolde lava gaan lopen. Hierna de weg terug weer aanvaard en Miriam zou Miriam niet zijn als ze niet languit in de sneeuw lag. Ja ze doet alles om aan de verwachtingen te voldoen.

Hierna zijn we doorgereden naar het stadje Keflavik waar we in een bar biertjes hebben gedronken om de tijd te overbruggen tot we naar het vliegveld konden. We hebben de Duster ingeleverd waar we hem 13 dgn geleden hebben opgehaald. We hebben in deze 13 dagen 2550 km gereden en werden naar het vliegveld gebracht door het autoverhuurbedrijf. Daar zitten we nu dit verslag te schrijven voordat we gaan boarden en naar huis vliegen.

We kijken terug op een geweldige en overweldigende vakantie en zijn zeker van plan om nog eens terug te komen. Voor diegene die we hebben geënthousiasmeerd met onze verslagen en foto’s zeggen we: GAAN! Je gaat er geen spijt van krijgen.

Takk fyrir að ferðast með okkur og sjáumst í næstu ferð,
Ed og Miriam

Geschreven door Travels-Ed-Miriam