Húrra afmæli Joyce,.. 50 ár og Miriam næstum líka,

Vanmorgen ons programma doorbroken en hebben we een half uur langer uitgeslapen…ja het is namelijk vakantie natuurlijk! Om 8 uur ging de wekker zodat we rond 10 uur konden gaan rijden. Miriam begon de dag goed en spoot na het douchen haar parfum onder haar oksel als deo zijnde. De toon was gezet zullen we maar zeggen!

We hebben koers gezet naar de Dettifoss waterval en de Sellfoss waterval op een uurtje rijden van ons hotel vandaan. De dag begon bewolkt en regenachtig maar gelukkig trok dat later open. Al vrij snel reden we door een besneeuwd landschap met een enorm weids uitzicht aan beide kanten op een vlakte bezaaid met zwarte stenen en rotsen. Geen boerderij of huisje te zien, geen beekje of riviertje, geen bomen of struikjes……gewoon sneeuw, zwarte stenen en rotsten zover als je oog kon kijken. Een echt vulkanisch ritje vandaag vergezeld met de nodige zwavelluchten. We reden dwars door het geothermische gebied van Myvatn met de nodige warm waterpoeltjes en daarvan afkomstige stoom.

Het is echt bizar hoe afwisselend het landschap per dag kan zijn in IJsland, we hebben dit in nog geen ander land zo meegemaakt als hier. Dat maakt het ook leuk om iedere dag in de auto te stappen!

De weg ging op een gegeven moment over in een soort ijsbaan waar Thialf een puntje aan zou zuigen. Spekglad en totaal bevroren afvalt waar je zo een 10 km zou kunnen schaatsen. Dit vroeg natuurlijk om de nodige stuurmanskunst van Ed die zich totaal geroepen voelde voor die taak. Af en toe voelde je de auto slippen maar dit had hij snel onder controle.

Na een uurtje ofzo aangekomen aan gekomen bij de parkeerplaats van de Dettifoss waterval waar we de auto geparkeerd hebben en op zoek gingen naar het wandelpad dat naar de waterval leidde. Dit was gemarkeerd met rode paaltjes die je dwars door de sneeuw moest volgen. Dat was iets makkelijker gezegd dan gedaan want de sneeuw was soms zo zacht dat je wegzakte tot aan je enkels of verder. Na ruim 20 min ploeteren waren we aangekomen bij de Dettifoss waterval die zich 44 meter naar beneden stort en ruim 100 meter breed is. Qua waterverplaatsing is deze waterval de krachtigste van Europa. We kwamen daar aan met nog steeds regen en een flinke wind die het erg koud maakte maar we zagen de zon zijn best doen en proberen door het wolkendek te breken wat uiteindelijk ook lukte. Hierna door geploeterd naar de Sellfoss waterval (die lag er vlakbij en we waren er toch dus waarom deze niet mee pakken) en rond de tijd dat we daar aankwamen was Miriam al behoorlijk chagrijnig door de pijn in haar versleten knie. Het mooie van de waterval en de omgeving zag ze al lang niet meer…..mensen die haar goede kennen weten dan ook de uitdrukking op haar gezicht. Maar diezelfde mensen die haar goed kennen weten ook dat ze zich niet zomaar gewonnen geeft dus is ze door geploeterd tot aan de Selfoss waterval. Want hé… we zijn er nu toch en meer versleten kan de knie toch niet worden.
Na de nodige foto’s moesten we ook weer terug en uiteindelijk met de nodige hulp van Ed zijn we weer veilig bij de parkeerplaats aangekomen. Snel even wat pijnstillers ingenomen en weer door.

De volgende stop op de planning was Asbyrgi, een gletjsercanyon. De hoefijzervormige rotsformatie maakt deel uit van het Vatnajökull national park en is ongeveer 3,5 km lang en meer dan 1 km breed. Bij dit moois aangekomen bleek dat we nog 3 km door de sneeuw moesten ploeteren (enkele reis) dus Ed heeft verstandig besloten dat we dit niet gingen doen i.v.m. Miriam haar knie. We hebben toen de kustroute terug naar Myvatn genomen langs hoge kliffen en hebben onderweg een bakkie gedaan in het plaatsje Husavik. Op een gegeven moment de afslag naar Myvatn genomen (die de tomtom niet herkende en ons dus bleef waarschuwen dat we moesten omkeren i.v.m. een onverharde weg) maar uiteindelijk een schot in de roos bleek! Een prachtige weg door de bergen die echt een cadeautje van deze dag was.

Na ff wat op de kamer gehangen te hebben vertrokken we naar de bar voor happy hour en hebben we gezellig geklets met wat Amsterdammers die ook in het hotel verbleven. Aansluitend lekker gegeten en nu dit verslag aan het tikken. Hopelijk belt de receptie zo weer voor een Noorderlicht melding.

Sjáumst á morgun kæru vinir,
Ed & Miriam

Geschreven door Travels-Ed-Miriam