Mingalabar!
Na een verrassend goede nachtrust (op een matras dat van cement lijkt te zijn gemaakt) ging vanmorgen om 6 uur de wekker. We werden rond 7:30 uur opgehaald door Jay (onze gids van de lokale agent hier in Myanmar) en hij heeft met ons een tour door de stad gemaakt. Onze ochtend begon in een lokaal eethuisje waar we het populaire gerecht Mohinga hebben gegeten als ontbijt. Dit is een noodle vissoep die ze hier als ontbijt eten. Op smaakt te brengen met koriander, chilipepers en citroen. Het smaakte verrassend goed als ontbijt moeten we zeggen!
Hierna verder gelopen door de stad en allerlei indrukken opgedaan die we kennen van onze eerdere Azië reizen. Monniken met parapluutjes, eettentjes op straat, toeterende auto’s en veel vriendelijke mensen.
Onderweg vertelde Jay veel over het leven van monniken, hij is tot 3x toe ook naar een klooster geweest voor een bepaalde periode om als monnik te leven. Dit is een deel van de opvoeding hier, alle jongens zijn verplicht dit 2x in hun leven te doen en de eerste keer moet je dit doen voor je 19 wordt. Het was voor hem erg leerzaam maar gaf hem ook de overtuiging dat hij geen monnik wilde worden. Onderweg hebben we een van de vele tempels bezocht met hem. Erg leuk om dit te doen met iemand die weet wat de gebruiken zijn, ook weet wat het allemaal betekent, weet waar je naar staat te kijken en op de foto zet.
Hierna zijn we door gelopen naar de Shwedagon pagode. Voordat we naar binnen gingen wilde Jay weten op welke dag we geboren waren en hij had een boekje bij zich waarin we dit op konden zoeken. Het bleek dat we allebei zijn geboren op een zaterdag en iedere dag van de week heeft een eigen bloem hier. Onze bloem is een rode roos en Jay kocht voor ons beide een bosje rode rozen zodat we die konden offeren bij de Saturday corner. Om de pagode heen zijn 8 hoeken voor alle dagen. Ze rekenen hier met 8 dagen ipv 7 want de woensdag heeft 2 dagen…..een ochtend en een middag. Vraag ons niet waarom maar dat is hier nu eenmaal zo. Bij de Saturday corner legde Jay uit wat we moesten doen, hoe het offeren verliep en de gebruiken die erbij horen. We moesten de bloemen in een van de twee vazen steken en dan in een oneven aantal kommetjes water schenken over het Boeddhabeeld wat erbij hoorde. 1,3,5,7 etc. maar geen even aantal. Dit hebben we gedaan. Hierna door gelopen over het mega grote terrein waar de pagode op staat, overal zijn tempeltjes en mensen die bidden, mediteren, offeren of helemaal niets doen. Meerdere keren werd er over het kapsel van Miriam gesproken (dat vertelde Jay ons want die verstaat ze natuurlijk). We hebben ook nog bladgoud geofferd op een boeddha, Jay had dit bij zich voor ons. Dit is een gebruik wat geluk en gezondheid geeft. Plak je het bladgoud op het hoofd van de boeddha dan helpt dit tegen hoofdpijn bijvoorbeeld.

Toen we klaar waren nam Jay ons naar een waarzegster. De voorspelling voor dit jaar werd gedaan aan de hand van je geboortedatum. Die moesten we op een stuk papier schrijven.
Miriam moest op haar gezondheid letten want ze had een hoge bloeddruk, ze moest
haar medicijnen (die ze niet slikt) met eten innemen en zich minder zorgen maken. Ed maakte een grote verandering door en moest een T-shirt op een zaterdag in de rivier gooien zodat al zijn zorgen wegspoelde. Op de vraag hoe lang het duurde voordat hij hersteld zou zijn moest hij een kaart trekken en de betekenis van die kaart was dat het “suddenly” over zou kunnen zijn. Na de waarzegster hebben we geluncht en hierna was de tour klaar.

Jay heeft ons weer naar het hotel gebracht en daar zijn we op het bed neergestort onder de airco want we moesten allebei even bijkomen van de warmte. De zon schijnt heerlijk en de temp is rond de 33. Dit met een luchtvochtigheid van 59% voelt het aan als 39 graden. Later in de middag hebben we even wat gedronken in een bistro in de straat van het hotel en raakten we aan de praat met de eigenaar. Hij heeft 13 jaar in Ierland gewoond en sprak erg goed engels. Hij vertelde over zijn jaren in Ierland en zijn werk daar en over zijn terug keer naar Mynmar omdat zijn vrouw niet in Ierland wilde blijven. Met een vriend heeft hij hier de bistro opgezet. Voor Myanmareese begrippen is het erg modern en sfeervol opgezet, een verademing met de sporthal van gisteren . Toen we hem vroegen of hij een winkel wist waar we pennen en schriften konden kopen (voor de school die we gaan bezoeken in het shan dorp over een paar dagen) bood hij aan ons te brengen met zijn auto. We hebben 24 schriften gekocht en 50 pennen zodat we die aan de leraren kunnen geven als we er zijn.
Er is verzocht deze spullen aan de leraren te geven en niet aan de kinderen omdat je ze dan stimuleert om te gaan bedelen en niet meer naar school te gaan.

Vandaag is het trouwens wel een speciale dag voor ons want 20 jaar geleden hebben wij elkaar leren kennen op deze dag. In Egypte waar we met Jos en Corrie op vakantie waren.
Vanavond gaan we dit vieren bij de bistro met een lekker etentje en een paar biertjes!

Greetzzzzzzzzz,
Hottie en Miriam.

Geschreven door Travels-Ed-Miriam