Phoe Phoe.... Wat een dag vandaag.....

We zijn op tijd opgestaan om al vroeg van Sequoia naar Yosemite National park te rijden. Van hotel naar hotel is het 'maar' 2uurtjes. Maar we willen graag de Tiogapas rijden en deze ligt aan de oostelijke ingang, terwijl wij via de westingang naar binnen moeten. Nouja, moeten niet, maar anders is het nog verder om. Van de westingang tot de oostingang is 2.5uur door het park heen rijden, je hebt dan wel al op de Tiogapas gereden. Maar wij moeten hem dus ook nog terugrijden. Dit hebben we dan ook gedaan, wat dan ook betekende dat we lang in de auto gezeten hebben vandaag.

Het was nationale landdag vandaag, waardoor de entree gratis was, voor ons was dit niet van toepassing omdat we dit park ook binnen mochten met onze nationale parkpas. Doordat er geen entree betaald moest worden vandaag, was het heel erg druk in het park, zowel met parkeren, rijden en wandelen. Ook waren er vandaag heel veel vrijwilligers aan het opruimen in het park, ook in het kader van deze 'feestdag'.

Omdat het zo druk was hebben we weinig stops gemaakt, er was gewoon geen parkeerplek. We hebben alleen de Misstrail gelopen vandaag, deze leidde naar de Vernonfall, een waterval. Patricia kon echter na 2/3 de trail niet meer naar boven, ze had een dikje vette blaar op haar hak. En dat op de laatste wandeldag, jammer! Bjorn is alleen naar boven gegaan, helaas was het maar een klein watervalletje. Maar er was wel een jonge beer te zien! De misttrail is een korte trail, maar gaat wel heel stijl omhoog en natuurlijk moet je dit ook weer terug.

Rond 18.30 rijden we het park uit, het begint al te schemeren en bij de uitgang staat ook weer een lange rij, wat ons niet erg verbaasde. Eenmaal bij het rangerhok (bij elk park zijn er hokjes waar je je pas moet laten zien, of moet betalen, bij een ranger om het park binnen te gaan) hing er een ranger uit zn hok, deze vertelde dat er op de weg naar Oakhurst, waar ons hotel lag, een ongeluk gebeurd is, zo'n 5mijl verder op. Dit is helaas ook de enige weg vanuit de Westelijke in- en uitgang. Hij zegt dat het pas net gebeurd is en dat ze niet weten hoe de situatie precies is en dat het onduideljjk is hoelang er vertraging is. Omdat we nog maar 13myl moeten rijden naar ons hotel besluiten we het erop te wagen, terwijl veel andere auto's zich omdraaien. Inderdaad, na ongeveer 5myl staan we stil, omdat het een bochtige weg is, is het moeilijk te zien hoelang de file is. Na een tijdje komen er auto's aangereden, dus wij denken Jeej de weg is open, er kan weer verkeer door. De mensen in de auto schreeuwen echter uit de auto dat het nog 2 tot 4uur kon duren voor de weg open zou gaan, dit was tegen hen gezegd, daar ze vooraan in de file stonden, dus zij hadden zich omgedraaid.

Omdraaien was echter voor ons geen optie, we hadden op onze geweldige navigatie, Sygic, op de telefoons gezien dat er nog een onverharde weg door de bosjes liep, die ook in Oakhurst uit zou komen. We besloten het erop te wagen, we hadden tenslotte een Jeep. Met veel gehobbel, bochten, zandgestuif (er reden 2auto's voor ons) mist, schemer en vertrouwen op de navigatie, Bjorn de chauffeur en onze Jeep kwamen we na 15min weer op de weg uit, voorbij het ongeluk, we hadden het dus omzeild. Jeeeej! Met wat vertraging en flinke honger, want we hadden geen lunch gehad vandaag, kwamen we aan bij ons hotelletje.

Alleen had het hotel, een kleinschalige bed and breakfast met 8kamers, geen boeking van ons staan, terwijl wij wel de bevestiging hadden. Na veel heen en weer gebel was er na een dik uur een andere bed and breakfast voor ons gevonden, 900mtr verderop. Daar zijn we dan ook meteen naartoe gegaan. De kamer was vrij gekomen vanwege een annulering en het was een 6persoons huis! We gooien de spullen op de bank en gaan naar het mexicaanse restaurant dat naast de B&B ligt, heerlijke fajitaschotel met scampies! Dat kan er wel in, we hebben flinke honger! Na wat biertjes en cocktails hangen we nog even op de grote bank en gaan dan plat.

Geschreven door Patriesjaah