Slecht geslapen. Ook pijn. Ik besluit vanaf deze dag toch maar weer pijnstillers (de Deense) te gaan nemen.
Rustig ontbijten (havermout! abrikozenjam!) en inpakken. De mevrouw van het hotel bedankt nog voor het zingen (black swan). Ik laat klompjes achter op de koelkast.
Domi en ik checken buiten alvast in - daar is het beste bereik.
Met de bus naar Sisian is ruim een uur.
Hotel Basen blijkt een fijne plek. Kleine gebouwen met een aantal ruime kamers. Een heerlijke vega lunch.
We gaan met de bus naar het Tolors Reservoir. Naar een ‘verdronken kerk’ aan het Tolors meer. Hier heeft een dorp gestaan, maar sinds deaanleg van een dam (Sovjettijd) is het ondergelopen. Er zijn nog contouren van huizen zichtbaar en de kerk staat half boven de kiezelgrond. Nou ja, wat ervan over is. Het is een behoorlijke loop van de weg naar het kerkje aan het meer. Ik hobbel echt achteraan. Het valt me zwaar door het gruis. De gids vertelt in goed verstaanbaar Engels. De meeste (Armeense) mensen uit deze streek (Sisian) komen uit Iran en uit Artsakh. Ook zijn er veel nieuwe Artsakh-vluchtelingen:300 families, zegt de gids.
Terugstokkend naar boven, naar de bus krijg ik het toch even te kwaad. Het is zó vermoeiend met de stokken.
In de bus besluit ik geen ‘city-rondleiding‘ te doen.
Ik kan niet meer, eigenlijk.
Later hoor ik dat ze o.a. op de begraafplaats zijn geweest: veel verse graven van jonge mannen (19-25 jaar), bij de laatste inname van Artsakh door Azerbeidzjan gestorven.
Ik lag intussen met gestrekt been op bed in onze fijne kamer.
Maar .. om half vier 🕞 present !
Het is 1minuut van hotel naar theater 🎭. De optreedkleding al aan.
De soundcheck duurt eindeloos. Onvoldoende voorbereid en teveel bemoeienis met de geluidsapparatuur door eigenwijze types.
Nog snel uitproberen voor de zangmicrofoon: solo’s, duo, trio. Hoe ver ervandaan ? De microfoon is met plakband aan de standaard vastgemaakt. Niet meer aankomen!
Om ong 18.00 u is de zaal bijna gevuld; ook het balkon. Opmerkelijk: meest vrouwen en kinderen.
Monden bewegen mee met de woorden. De hippe jongens bovenin vertrekken na het 2e nummer. Maar de rest geniet. Er zijn tranen te zien en er wordt vriendelijk gekeken.
Het gaat redelijk goed. De akoestiek is lastig. Ook heb ik dan extra last van het lage zitten tov de staande medezangers. Alsof ik alleen zing. Maar goed: voor de microfoon lukt het goed en het publiek vindt het ‘meer popi’ Bingyoli en Sarvori jergë duidelijk erg leuk.
Aan het eind staande applaus 👏🏼 en na de A’damse Grachten af en een omhelzing van een man (‘Bravo!’) en de gids volgen.
We moeten blijven want er komt nog een verrassing 😮. In een kamer beneden in het theater zit een heel orkestje dat voor ons gaat spelen en zingen. Het oude mannetje uit het publiek speelt kamancha. En een zeer goede dholspeler, die ik film ter inspiratie.
Echt heel leuk en dan naar het hotel om te eten. Weer een heerlijk - meest vega- maaltijd.
Al met al heb ik deze week eigenlijk heel gezond gegeten en nieuwe dingen geproefd: boekweit en gierst en zo. In spannende combinaties.
Nog even vertrouwd roken met Cees Lupko en Dominique. Ik vertrek vrij vroeg naar bed. Ik houd voornamelijk het zitten niet meer vol, anders was ik gebleven.

Geschreven door Marjoleins.travels