We hebben de auto nog en plannen een tochtje naar Mtsxeta. Echter bereiken we dat ternauwernood voor zonsondergang..
Er moet van alles gedaan en bezocht.
Eerst naar Gogita: zijn moeder heeft onze bestelde curcxela’s gemaakt: vers en heerlijk. 2e stop: de begraafplaats boven op de berg; waar Keti’s ouders liggen. De rituelen: kaarsje aansteken en vastplakken, bloem neerleggen, met een slokje sterke drank proosten. En foto’s maken is niet respectvol, dus niet.
Voort gaan we: naar nicht Maia (v d Zara). Een mooi houten huis op een berg. Keti heeft een mooi weerzien en wij knabbelen lekkere hapjes. We zien het geschonden dak op zolder waar brand heeft gewoed (te heet geworden kachelpijp). Ik zie veel asbest…
We gaan dan ook meteen maar langs Keti’s oom (Givi); broer van haar moeder en mede-muzikant. Hij heeft een hersenberoerte links gehad en er is spontaan herstel, maar hij praat en loopt moeizaam. Hij heeft het er enorm moeilijk mee. Ik heb met hem te doen, want weet dat het niet meer zoveel vooruit zal gaan. Hij kreeg wat oefenopdrachten mee, maar er is geen directe logo of fysio. Het stinkt een beetje in huis. Zijn zoon is een Lapzwans, vertelt Keti.
Maar nu… eindelijk naar Mtsxeta…door een drukke stad ( spitsuur begint).
Dat is mooi als in de herinnering. Meer kraampjes, maar met slechts 1 (!) kraam met vilten sjaals..
De kerk is een van de mooiste die ik ken van binnen. Kaarsje bij Maria icoon voor de meisjes en bij Nino.
Terug in hevige file, waarbij we volledig vaststaan en de emoties oplopen.
Op tijd terug om eten te maken en Davit en Irina te ontvangen. Het is een gezellig weerzien. We eten en wisselen nieuws uit. De zorgen zijn groot. Later weer iets van de uitbundigheid te zien van Davit. We kijken Sjoerds filmpje van Italië en van Merani tournee 2018. Aandoenlijk om te zien; zo ver weg als het lijkt en pré-covid.
Sigaretje en cognac op het balkon en naar bed. Het was weer een volle dag !

Geschreven door Marjoleins.travels