Een dag niet in actie komen, niets bezichtigen, niet fietsen.
Sjoerd gaat na het Orkadian (uitgebreid) ontbijt naar de Scottish kerk.
Ik blijf en lees in m’n mooie boek (K. Paustovski), zoek dingen uit voor de komende dagen.
Ondertussen volg ik via groeps-app het Merani afscheidsfeest. Zo vreemd om daar niet bij te zijn., meer dan ik had gedacht. Sjoerd en ik horen bij de oprichting; ik heb bij iedereen audities helpen beoordelen en we zijn vijf jaar de Denktank geweest. Met Margo en Ivo samen. We ‘deden’ de 1e optredens, het tournee, de cd. We hebben covid doorstaan via Jamulus. We hebben Keti zien verhuizen naar NL en zich ontwikkelen. Ik voel me weemoedig - en ver weg van hen.
Ray vertelt verhalen: van de keer dat er twee visvijvers v d zalmkwekerij bij Hoy stuk waren en de zalmen ontsnapten. Maar ze waren tam en wisten niet hoe te jagen. Ze bleven zelfs rondjes zwemmen, omdat ze alleen dat kenden. Alle eilanders trokken snel naar de baai bij Stromness. En ook al was het zondag (vissen verboden) trok niemand zich iets aan van de politie en haalden de een na de andere zalm uit het water. Ook jongetjes met een roestige spijker als aas vingen ze met gemak. Mensen hadden thuis badkuipen vol.
We fietsen naar het heerlijke restaurant in Dounby waar we na het eten op de terugweg weer doornat regenen. ‘Oh look at you! You poor thing !’ roept Shona, de gastvrouw. ☺️
In de nacht klettert de regen en huilt de wind.

Geschreven door Marjoleins.travels