Ik ben gisteravond om 21.00 u in m’n kleren op het bed, genietend van het uitzicht op Hoy, in een diepe slaap gevallen. Vanmorgen om half acht werd ik pas wakker. Blijkbaar was dit nodig.. er is nog steeds veel moeheid uit te slapen na de drukke weken.
Joy had allerlei heerlijkheden klaargezet in de serre met het prachtige uitzicht over Stromness en Hoy; en voor mij porridge gemaakt. We zijn ruim halverwege als ze komt vragen wat we eigenlijk voor ‘cooked breakfast’ willen… eh wij wat verbaasd.. ze noemt de mogelijkheden: eggs poached , fried or (.. ), tomato, mushroom , cheddar, beans, sausages…
Een copieus ontbijt later rijden we naar de haven: de boot naar Hoy ! Het regent eerst hard, later zachter. Een stoere zeeman van de Ferry sjouwt m’n fiets het trappetje af naar het dek en we zitten met enkele andere passagiers in de kajuit.
Het is maar 20 minuten varen en het is heerlijk om op de golven te deinen. In de zachte motregen staan we buiten naar de bergen van Hoy te turen. De weer-app zegt wederom: hele dag regen.
Het 1e stuk fietsen - dwars over het eiland naar Rackwick Beach is prachtig. Aan beide zijden bergen - alsof we in the Highlands zijn. Na n km of 8 doemen de kliffen van de andere kustlijn op.
Op Rackwick Beach zitten we lang op n steen; uitzicht, kliffen, branding en vogels. Wat een plek!
Zelfde weg terug is ook even prachtig; het lijkt wel of het langzaamaan droog wordt ..
Nog langs het op-en neergaande weggetje langs de kust naar t zuiden gefietst. Tot aan Lyness- waar museumpje en café gesloten is..
Dan maar terug en zitten in een popperig ‘Emily’s’ van buiten en van binnen in pasteltinten en bloemerig serviesgoed.
Onderweg nog n tijdje op een hoog uitzichtpunt gezeten. Zicht op zalmkwekerijen, kleine eilandjes, schepen en vissersboten, een enkel huis en boerderij. Me afvragend hoe het is om hier te wonen: voor winkels, school, enz moet je met de boot naar het Main Island. De dame die serveert bij ‘Emily’s’ vertelt dat het tijdens het reisverbod (in coronatijd) lastig was.. men moest leven van de voorraden.
Om 16.30 u komt de kleine Ferry ons weer ophalen (alleen fietsers en voetgangers). De stoere zeeman zucht even als hij de zware elektrische fiets weerziet, maar tilt hem toch blijmoedig op het bovendek; vlak naast de stuurhut. Ereplekje !
Droog, maar met veel deining (heerlijk!) terug naar Stromness, naar een borrel in de serre, met droge kleren aan. En helmhaar 😑

Geschreven door Marjoleins.travels