Voorspelling: regen, regen en nog meer regen in Sarajevo en in Mostar.
Inderdaad, we rijden om 8.10 weg en vanaf zo’n uur of 10 begint het hard en onafgebroken te regenen.
Ik zie dat in de flats v d buitenwijken van Sarajevo nog heel wat kogelgaten te zien zijn. In de binnenstad is er nauwelijks nog iets van te zien. Ik zie tussen twee balkons een heel golfpatroon van gaten: daar heeft iemand zich nogal uitgeleefd en z’n hele magazijn op leeggeschoten. Het landschap wordt langzaamaan ruiger en bergachtiger. Kloven, hoge grijze rotswanden en snel stromende riviertjes. Er is beperkt zicht door de laaghangende wolken. Onderweg nog een herder met hond en kudde die schuilt onder de bomen.
Bij de stop in Konjiç is het helemaal dichtgetrokken en gaat het onweren zoals het alleen in de bergen doet. Het programma wordt ingekort: geen watervallen maar rechtstreeks nr het hotel in Mostar ! En zie.. als we Mostar naderen wordt het droog. Er hangen slierten lage grijze mist tussen de bergen, maar: droog !
Het hotel ligt super, vlakbij het centrum: de stara grada (oude stad). En na installeren lopen we richting brug en zie: de zon begint voorzichtig te schijnen !
Even een bijstelling van de herinnering van 2012: het straatje met kraampjes aan beide kanten van de brug is enorm uitgebreid.. met wel heel veel mensen in de smalle straten. Ook mis ik de zwart-wit foto’s met historische uitleg .. het is nu wel een erg oppervlakkig toeristengebied. Niet veranderd: een sixpack afgetrainde man in zwembroek balancerend op het topje v d brug: met de pet rond tot er genoeg geld in zit naar zijn zin om zijn kunstje te laten zien. Onder luid gejuich springt hij van zo’n 20 meter hoogte de rivier in. Daarna begint het circus weer van voren af aan.
Teruglopend zien we een beeld van de dichter Aleks Shantiç, en het onderwerp van zijn beroemde gedicht/lied: Emina, staat iets verderop. Beiden gegoten in brons. Het is een van mijn lievelingsliederen uit het Sevdah repertoire. Luister het maar eens, bv van Himzo Polovina of van Slavuj, met als solist Cees Bakker. In 2012 zongen wij het bovenop de brug. Dat zou nu niet eens passen in deze drukte.
Ik eet met Ivo, Lupko en Annemarie aan de rivierkant met uitzicht op de brug. Lekker mensen kijken.
Om 15.00 u verzamelen bij hotel Lejla voor een repetitie: doornemen wat we kunnen en iets nieuws leren. Heerlijk.
Erna maken we een video opname van het Mostar- lied Bulbul pjeva. En een opname met drone (..!) bestuurd door Denis, zoon v Sead, van ons vanaf een andere brug (‘Tebi majko’).
Dan moet er hoognodig weer gegeten worden: we worden uitgenodigd om bij de neef van Sead, en zijn vrouw Malina, thuis te eten. Erg leuk, de huiskamer is met onze binnenkomst vol en we worden enorm verwend. Er verschijnen maar liefst drie gangen toetjes, gebakken door de dochter. En “alles moet op”.. We zingen ons repertoire en nog n keer Jutros mi e ruzja (met Sead, Ivo en ik). Bij het afscheid even een lieve knuffel van Malina.
Wel vervelend dat ik nog even erg uitglijd bij het steile en door de regen spiegelgladde betonpad naar beneden. Verdorie precies op m’n rechterknie, m’n zwakke plek.
Stilletjes naar m’n kamer en even bijkomen.
Inmiddels regent het weer pijpenstelen en hoor ik de donder dichterbij komen.
Het was een prachtdag. Wéer.

Geschreven door Marjoleins.travels