Ontbijt, bijkletsen over gisteravond, inpakken, tarambuka met Nada mee in de auto, en dan nog even het Stadspark in en op een terrasje in de schaduw. Met het geluid van honderd roeken (zegt Barbara die er even bij komt).
De kerk trekt me minder na de verhalen van de verstrengeling kerk en staat hier. En de meningen die de hoge omes verkondigen.
Dan de bus in. Een vrij saai landschap tot aan het vliegveld v Belgrado. Plat.
Bijeljina blijkt vlak bij de grens te liggen met Servië .
De grens gaat redelijk snel. En weer wat stempels erbij.
Een lekker uitgebreid gesprek met Nina en Nina over relaties laat de rit voor m’n gevoel snel gaan.
Oksana deelt de lunch v h hotel uit in de bus. Met een quizje win ik de poster v Slavuj in het Bosnisch.
Op het vliegveld afscheid van een flink aantal mensen: Oksana,Annet, Joost, Wim, Judith, Hans, Erwin.
Elvira vertelt bij het wachten bij de koffie verhalen over haarzelf in oorlogstijd (het vluchten). Zij als 14-jarige puber die zich afzette tegen de situatie: tegen het Servische namen aannemen voor de veiligheid, en ‘ja maar ik heb nog een afspraak met een vriendin vanavond !’, ook haar verhalen laten de chaos, verwarring, onbegrip en ongeloof goed zien.
Verder is het wachten, rijen, onvriendelijke douane enz, en wil ik nu gewoon naar huis. Door Bevrijdingspop rijden de bussen minder/anders en moet ik uiteindelijk veel lopen. Maar thuis wacht Marit.
Wat een week.
Het was wéér een totaal ander en bijzonder tournee !

Geschreven door Marjoleins.travels