Redelijk geslapen - te kort.
Koffie, ontbijt, inpakken.
Om 9 uur naar de bus.
Een lange rit, maar mooi!
Vlak langs de grens met Nakhichevan (Azerbeidzjaanse enclave) zien we loopgraven en wachttorentjes. Het landschap is bergachtig: eerst weids, groen, en later droger, geel, bruin, spitse bergen, rotsen. kloof met riviertje, basalt, zoals het er bij klooster Noravank uit ziet. Maar we slaan daar niet naar af dit keer maar rijden weer van de grens af. Paarden, schapenkuddes met herder, lada’s, abrikozenbomen, oude vrachtwagens. Heerlijk om de stad uit te zijn en bijzonder mooi.
Achter me zitten Margreet en Robert en schuin achter: JanJaap en Arian. Dus er worden vogels gespot. Eén dorp stikt van de ooievaars! Plus nesten met jongen.
Maar verder: de scharrelaar, een klauwer, valk, steppebuizerd, buizerdarend, bijeneter
Ik weet niet of ik dit goed weergeef. Maar die scharrelaar! Tot heden nooit van gehoord… dan googelen.. (mooi) .. en een uur later spot ik er een!
Picknick aan de rivier. Beetje scharrelen met de stokken, maar het lukt. De grote helper blijkt weer Peter.
Lupko lijdt achterin de bus bij de haarspeldbochten en het soms slechte wegdek. Hij heeft erg last van zijn maag.
Richting Jermuk (het binnenland weer in) blijven we klimmen en zien we steeds meer sneeuwtoppen.
Jermuk zelf blijkt een kuuroord, met name bouwsels uit 1919. Er bestaat ook Jermuk- mineraalwater.
We installeren snel in Hotel Central (wij op de begane grond!) en lopen met een gids (dochter van hotelbaas) naar de mineraalwatergallerij. We proeven uit de verschillende kranen. Zilt, metaal, en oplopend in graden: van 30 > 55 graden C.
Erna loopt de groep naar de waterval. Ik met Ellis mogen per taxi. 2 km steil afdalen is nog niet handig voor mij.. Ik kwam trouwens ook heel stijf uit de bus.
Met gebaren zet de chauffeur ons af voor ‘de Arch’ (hij maakt n wijde beweging). Daar lopen we onderdoor, en een eind verder, tot ik zie dat we er aan voorbij gingen (Google maps). Teruglopend is de boog veel beter te zien. Wild water onder ons.
Dan dóor naar de waterval. Die heten ‘de haren van de zeemeermin 🧜🏻‍♀️ ‘. Een meisje van stand mocht van haar vader niet trouwen met haar armere geliefde. Zij ontmoetten elkaar in het geniep - zij liet haar lange haar naar beneden zodat hij nr boven kon komen. Dit werd ontdekt. “ als ik dit nog één keer zie verander ik je in een 🧜🏻‍♀️!”
En zo geschiedde..
Terug met de taxi. Nu ook Marco erbij. Ik ben een beetje veroordeeld aan een paar mensen deze week 😳
In Jermuk zoeken we een koffietentje of iets dergelijks en vinden dit uiteindelijk in de bar van een chique hotel. Ruime loungebanken. Zonnetje op de rug. Cappuccino met -voor het eerst- een cognacje. 😋 niet te zoet; precies goed. Langzaamaan druppelt de rest binnen en zo zitten we rozig te genieten.
Het eten was heerlijk: gerst met champignons wint.
Even het Been strekken. Het is inmiddels behoorlijk koud.
We mogen in de bar van het chique hotel repeteren. Lekker warm. Het trekt mensen aan en één enthousiasteling filmt alles; duidelijk verrast.
Iedereen is moe. Een paar met keelproblemen . We stoppen op tijd. Een laatste sigaret met Cees in de kou waar we even onze act van moeder en zoon (v Kooten en de Bie) opvoeren.
Het is mooi geweest. We verdwijnen naar bed.

Geschreven door Marjoleins.travels