Ontbijt buiten op het hotelterras na even buiten gewandeld te hebben: bos, speeltuin, beek en oude bruggen. De jonge hotelhond vond een dikke pad om mee te spelen.
We oefenen kort want we gaan naar een Etno museum, waar we in de brandende zon vier liedjes zingen/playbacken. Er zijn twee tv mannen. We dragen voor de gelegenheid zwarte kleding. Dat maakt het toch áf. Pjevat cemo moet 2 x , want ze willen de beelden later mixen. Ik vond het maar een raar idee, maar eigenlijk gaat het best goed en klinkt alles lekker vol.
Zondoorstoofd drinken we er grote glazen water en Bosnische koffie.
We gaan rijden in ons busje naar Tuzla: langs oude kolenmijnen in Banoviçi, en vluchtelingenhuisjes in Zjivinice. Enkele worden nog steeds door Bosnische vluchtelingen (uit Republik Srpska) bewoond - al zo’n dertig jaar dus. Ze hebben een arm leven, volgens Sead.
De zoute meren in Tuzla liggen propvol kurende mensen; dat slaan we helaas over. We eten een heerlijk ijsje van Joost en lopen door het centrum. We staan ook stil bij het monument waar op een jongeren-feestdag in (1992?) een raketinslag was waardoor 71 jongeren werden weggevaagd..
Dan net buiten het centrum ligt een mooi gebouw: het ‘peaceflame house’ (letterlijk vertaald), waar allerlei voor jongeren wordt georganiseerd. Muziek, cultuur, meisjesgroepen, van alles. Wij krijgen een korte workshop van de gitaardocent aldaar: Aj mene majka. Op gehoor, zonder noten, met veel improvisatie. En op een favoriet ritme: de 9/8e! Geweldig leuk en ik zat ook nog eens heerlijk vlak bij de airconditioning 😁. Want heet is het !
Terug naar het etnomuseum Avlije waar we in het restaurant heerlijk eten en 4 van onze liedjes zingen. En jutros mi e ruzja 🥹 met z’n drieën: Ivo Sead en ik.
Ik heb vandaag twee keer hard gelachen. We maken veel onzin-gein en hebben het gezellig.

Geschreven door Marjoleins.travels