Uitchecken en de bus in: naar Gyumri, de tweede stad van Armenië; vlak bij Georgië en West-Armenië (Turkije).
Het is vlakker landschap. Dichterbij Gyumri (ong 2 u rijden) zijn er veel verlaten fabrieken te zien. Een decor voor een ‘Wie-is-de-mol’ opdracht. Mooi van lelijkheid. Er heeft hier veel industrie gestaan in de Sovjettijd.
Gyumri heeft nog een oude stadskern. Maar we zien er vandaag alleen iets van vanuit de bus.
We bezoeken het Gyumri museum, gesticht door een rijke familie en de helft ervan is ingericht zoals het huis was in de vorige eeuw.
Daarna ingewikkelde logistiek met hotel 1 en hotel 2 gangers.. we rijden heel wat dezelfde rondjes met de grote bus. Gyumri doet provinciaals aan en gezellig. Ondanks het licht druilerige weer.
Het oorspronkelijke hotel werd 2 dagen geleden afgelast omdat het is gevorderd voor vluchtelingen uit Nagorno Karabach. Terecht natuurlijk; het is knap dat Ruzanna in zo korte tijd iets voor de groep v 36 mensen heeft kunnen vinden.
In het hotel vlug omkleden, soort v inrichten, enz
Onze kamer is zo klein dat de grote koffer niet uitgespreid kan worden. Maar wij hebben een raam 🪟😅!
Hup hup weer de bus in. We worden naar het theater gereden.
Zwerfhonden liggen in het gras voor de entree.
Het is een mooie zaal - wel onverwarmd. Jassen aanhouden.
Licht is aan of uit en er is geen geluidsversterking. Dat scheelt tijd. Inzingen, Italianen, ik doe het meest zittend en begon al snel met n paracetamol-spiegel aanleggen. Ik houd het dan ook de hele voorstelling vol om te blijven staan.
Het wordt een prachtig optreden. Hakob speelt mee als gast. Werkelijk alles gaat goed. De gezichten van de mensen laten zien dat ze zijn geraakt.
Het is een ander publiek dan in Jerevan. De hele stad en ook het publiek doet dorps aan. Heel fijne sfeer.
Mochten we nog twijfels hebben of het gepast was om in deze moeilijke tijd naar Armenië te komen, dan is dat nu definitief verdwenen:
"Door jullie positieve emoties bij onze muziek, gaan wij op vleugels naar huis. Doordat jullie onze muziek vertolken, bestaan wij." speecht een mevrouw.
Erna een diner in restaurant met live (veel te harde) muziek. Ik heb n lang gesprek met Annemarieke. Erg fijn.
Daarna afscheid van Hakob (‘you are beautiful singer’ en hij is heel kritisch) die gewoon “ a bientôt” zegt.
Do en ik kruipen in ons bed midden in de kleding en andere bagage. Buiten hoor ik nog de regen stromen door de regenpijpen. Ik slaap diep.

Geschreven door Marjoleins.travels