Heerlijk ontbijtbuffet in het hotel.
We lopen naar het religieuze terrein: dat is inmiddels om de grote Moederkathedraal heen gebouwd. Kerken, groen, universiteit.. een soort Vaticaanstad wordt het.
De Kathedraal zelf is nog steeds niet klaar… in 2019 konden we er ook niet in. Verder is het al onvoorstelbaar veranderd.
Intussen een hevige app-wisseling met nieuwe app-groep: cadeautjes voor de organisatoren. Van Ruzanna bv weet ik dat die al bijna een jaar geleden is begonnen met de voorbereidingen.
En dan niet alleen Ivo en Ruzanna bedanken..! Een grove nalatigheid die ik ook wel eens heb meegemaakt… mensen hebben geen idee hoeveel tijd en energie een tournee voorbereiden is !
Al snel komen mensen met ideeen: lieve kaarten, klein presentje, lied, speech. Zo, het loopt !
Domi en ik drinken nog een echt goede cappuccino (al die Nescafé overal 😑).
Snel spullen ophalen - we blijven tot en met het eten weg.
Naar het Machanents Huis !
Het entree en de eerste blik is herkenning. Verder is er ook flink uitgebreid en het is enorm druk ! Groepen kinderen die brood bakken, dohol les hebben, kleutergroep… Rondleidingen v groepen toeristen. De sfeer is weer warm en mooi. Een soort oase.
Eerst lunch, dan repetitie.
Intussen appjes lezen en beantwoorden.
Na het eten en door de rol van organisator met bijkomende lichte chaos, ben ik doodmoe. Ik haak af van de rondleiding en dolma’s maken. Heb het eerder gezien en gedaan. En kies voor aan een tafeltje met koffie, kijken en bijschrijven enz. Intussen ontdekte ik dat een ober doof is. We praten enthousiast: ik over m’n werk. Hij over het niet meer dragen van hoorapparaten. We gebruiken basisgebaren en veel expressie. Leuke ontmoeting.
We treden op op het eerste binnenpleintje.
Er is helaas slecht aan PR gedaan en de mensen die er ‘gewoon zijn’ zijn ons publiek. En dat is enorm enthousiast: er wordt gedanst, er blijven mensen hangen nadat ze ons hoorden soundchecken, meegezongen, meegeklapt met de snellere nummers. Een mevrouw komt uit de keuken en slaat haar handen ineen: verrassing en verbazing. Het wordt dus een heel leuk - wat informeel optreden.
De baas (Machanents), oprichter van het centrum (in 2019 nog een ‘charismatische man’) is veranderd: hij gaat vooral voor fotomomenten met Ruzanna en Ivo. Lijkt ervan doordrongen dat alles om hem draait en dit draagt hij ook uit. We betalen voor het eten (lunch en avond), treden gratis op, hij komt vooral om op de foto te staan, zegt wat zalvige dingen en verdwijnt. Ook géén PR gedaan: nada. In 2019 nog wel. Nou ja.
We eten lekker en vieren het afscheid van het tournee. Sjoerd gaat stoppen (vertelde hij me al in Gyumri) en Marco neemt zijn taken over en houdt meteen n speech voor de vijf organisatoren: Ruzanna, Harut, Sjoerd, Ivo en Margreet.
Er zijn leuke volgeschreven kaarten, cadeautjes (Marit en ik ook ! Voor het reisboekje). Cees leest het hilarische verhaal voor wat we met ons allen maakten: omstebeurt een zin.
Lupko en Rob schreven een canon-lied als bedankje. Ivo speecht, Ruzanna. Het houdt niet op. Een quintet zingt een 5-stemmige potpourri.
Toch word ik na veel lachen en uitbundigheid stil. Ik praat nog met Annemarieke en met Sjoerd. Waarom hij dit af wil sluiten is me niet duidelijk en hoeft voor mij niet. Maar het is wéer iets waarmee hij verder afstand neemt. Het maakt me verdrietig.
Ik loop met Dominique naar het hotel en we bereiden ons zo goed mogelijk voor: de wekker is gezet op 1.30 .. om 2.15 rijdt de bus naar het vliegveld Zvartnots. De rest is hangen, wachten, haasten en doorzetten. Tot ik om 13.15 (15.15 voor ons) NL tijd van ‘buren’ Cees en Ank afscheid neem bij hun huis, om mijn hoek.
Thuis. Gemengde gevoelens.
Gelukkig komen Abel en Jacob langs om de verhalen te horen en oma te zien 🥹

Geschreven door Marjoleins.travels