Wat een intense dag weer.
‘s Ochtends vrij te besteden. Bijkomen met koffie en ontbijt van slecht en weinig geslapen
Dominique en ik gaan naar de Blauwe Moskee. 🕌 Een heel complex achter de toegangspoort: binnentuin, verschillende gebouwen, de minaret, de moskee zelf. Een fijne plek.
Via de Markthallen - meer een uitgestrekte supermarkt- en wat zoeken, naar boven naar het Sergey Paradjanov Museum. Het ligt op een heuvel. Even ingelezen: Paradjanov was een regisseur (the color of pomegranates ‘), maar ook een kunstenaar: stoelen, hoeden en veel tekeningen, schilderijen, vitrinekastjes, werk met klei, met stof, van alles. Zijn werk viel niet in de smaak in de Sovjettijd. Hij werd veel tegengewerkt en heeft een aantal keer gevangen gezeten. Een moeilijk en zwaar leven.
Het maakt indruk. De kleine kunstportretjes - gemaakt met zijn duimnagels in platgeslagen aluminium flesdoppen zijn wonderschoon. Dit maakte hij in gevangenschap; in een isolatiecel.
Bijzonder mooi.
Tijd voor lunch is er niet meer: snel terug na een kop koffie. Domi koopt broodjes bij een bakker en die eten we in de hotelkamer op. We moeten voorbereiden voor ons eerste optreden! Muziek op volgorde leggen, omkleden en ook echt even met m’n been omhoog. Weer zoveel met stokken gelopen !
Ik mag met Abel en alle instrumenten met Ashot, broer van Ruzanna, meerijden. Op naar het Tumanyan State Puppet Theatre 🎭
Lang soundchecken, muziek doornemen, licht, enz. Vermoeiend, maar nodig. De muzikanten moeten ook nog wat herhalen en bepalen wie wat doet en wanneer. Ik merk dat het lastiger is om op een gewone stoel te zitten 🪑 in het koor ipv m’n hoge kruk. Het voelt of ik alleen zing. Niet echt fijn, maar staan is geen optie.
Ik bekijk de grappige, enge en mooie marionetten beneden.
Dan is het tijd om op te stellen. Bij opkomst zien we pas dat de zaal bomvol zit! Ook Armina blijkt er te zijn !
Het optreden zijn 18 nummers zonder pauze en eigenlijk gaat alles goed. Ook het microfoongebruik. Arsen en Hakob spelen mooie aanvullende loopjes en begeleiding.
Rob en Marco zijn geestig met de opkomst met Hin Fajton (kokosnoten). De mensen juichen bij de vrolijke ‘Bingyoli’ en ‘Sarvori jergë’. Arian en ik brengen met zwier het Sarvori jergë.
Slot is ‘Amsterdamse grachten’ - erg leuk met kamancha en duduk erbij.
Dan spullen pakken en het publiek spreken. Vele complimenten. Dit keer ook over m’n uitspraak (..!)
Diner is in het restaurant aan de overkant. Waar we in februari ‘23 met Hakob, Sjoerd , Ivo en ik aten. Badrdzjan, heerlijk vlees, champignons in roomsaus, geroosterde paprika’s,..
Live muziek; ook met een tar erbij.
Ivo en ik knuffelen even: “wéér zo’n mooi avontuur samen!”
Ik voel wel m’n knie; te veel, te lang gezeten en gehangen. Van half drie tot het eten om 21.30. Ik trek het niet meer ondanks de Deense pijnstillers (de eerste keer dat ik die nodig heb).
Ruzanna bestelt een taxi en voor €2,50 worden ik, Ellis en Simone naar het hotel gereden.
Dit schrijf ik nu met kleine oogjes: het is 00.54 uur

Geschreven door Marjoleins.travels