Als we wakker worden zien we ineens hoe mooi onze omgeving is. Het hele huis op dit grote terrein vol huizen/huisjes is gevuld met Slavuj mensen. Een perenboomgaard, kampeerplekjes, vogelgeluiden, de turquoise rivier, bergen, en alles zonovergoten.. na alle grijze koude natte dagen van de afgelopen tijd.
Beneden bij de heldere groenblauwe Una, waar je de visjes in ziet zwemmen, koesteren we ons.
De jongen die ons alle 30 tegelijk moet bedienen heeft het enorm druk. Na het ontbijt heeft hij pas tijd voor de 100 kopjes koffie die wij - inmiddels hartstochtelijk- wensen.
Als wij daarna repeteren in dezelfde ruimte, is hij vol ongeloof wat en hoe we zingen 🎶
Hij blijft filmen met z’n mobieltje.
Wij verlaten ons terrein en rijden met de bus die de weg kwijt is, en dus via een omweg, naar de lunchplek Japodski otoci- een prachtig terrein verderop aan de Una, met glamping, watervalletjes, en overal het geheimzinnige groen-turquoise van de rivier.
We eten forel of kalfsvlees: het smelt in de mond. Fantastische maaltijd. Dan verlaten de rafters ons. Een groep gaat wandelen. Ik ga met een groepje naar het plaatsje Bihać. Dit is vrij snel gezien: tombe, kerkruine, moskee, supermarkt Konsom. Even pinnen en dan met Hans en Joost op een terrasje. Ik blijf er langer zitten: reisverslag schrijven en genieten van de zon en het mogen relaxen.
Later weerzien met alle anderen en weer op een ander terras neerstrijken. Ervaringen uitwisselen. Een gesprek met Hans van Nina, die me bevraagt over m’n nieuwe leven en vindt dat ik mild naar mezelf moet kijken. Ik drink een Spritze.
Bij Nada (moeder van Elvira) kunnen we een bestelling doen voor slivovits, zelfgestookte - later in de week af te halen.
Tijd voor diner en het is weer super - dit keer vooral vega met o.a. vers fruit en geroosterde groenten 🥒 🍆 🫑
Nu een lang gesprek met Erwin o.a. over hoe hij (vooral zijn vrouw) het volhouden: leven met de oorlog in Oekraïne.
Redelijk op tijd naar ons raft- hostel-terrein en we hebben een afterparty bij de mannenkamer Jim, Walter, Hugo, Wim. Walter heeft alle wijnresten van afgelopen dagen verzameld en er is volop.
Ik drink er een buiten met rokers Wim en Hugo en onder de sterrenhemel halen we herinneringen op aan eerdere Slavuj reizen. Zij gaan door; ik ga naar bed.

Geschreven door Marjoleins.travels