Na zeer intensieve werkweken sinds de start van m’n nieuwe baan op Signis en de afronding van de Ajongh cursus in Haarlem, is het een vreemd gevoel om vrij te hebben en weer op reis te gaan.
Met Tsirani Tsar en het Black Swan Quintet zijn er inmiddels weer optredens geweest. Ook met Hakob Khalatyan, de geweldige kamancha-speler, die hier een ruime week was. Hij gaf Ivo , Sjoerd en mij een certificaat voor onze verdiensten voor Armeense muziek 🎶 (ons bezoek in febr ‘23) .
Inmiddels is er enorm veel gebeurd, politiek gezien. De Lacin corridor was al maanden bezet; er kon geen voedsel, medicijnen enz Nagorno Karabach in. In 3 dagen in september heeft Azerbeidzjan het ingenomen. Geen enkele hulp van bv Rusland - dat is alleen bezig met Oekraïne. Armenië is wederom een speelbal van grootmachten met dictators. Heel Nagorno Karabach is inmiddels leeggelopen, met achterlating van alles; ook de eeuwenoude kerken en kloosters. Het merendeel van de bewoners zit in Goris en Jerevan. Toch bleef de app van BuZa groen: iig voor het westen van Armenië, waar wij dit keer heengaan. En die app is onze gids. We gaan dus.
Zus Dominique en ik delen een koffer: zij en Wieger komen mij en Marit ophalen. En Wieger herpakt nog even Marits handbagage van 3 naar 1,5 stuks.
De reis gaat via tussenstop Athene. Elf uur en twee keer een uur tijdverschil later, landen we om 3.00 in Jerevan.
Ruzanna haalt ons op met Harut, verkleed als Abrikozenboom. ( Tsirani Tsar > abrikozenboom).
In een nogal chique bus rijden we naar het hotel. Ik deel een kamer met Domi en we slapen nog een uur of vier.

Geschreven door Marjoleins.travels