‘s Ochtends rustig aan inpakken en buiten op het terras ontbijten.
Als Sead en Ivo komen wordt er mooi gesproken en zingen we het lied. Dat geeft ze kippenvel.
Ook de chauffeur krijgt een woordje (Sead vertaalt) en het zonnehoedje met de verzamelde gift. Dat is nog een mooi bedrag geworden.
De chauffeur vond ons een bijzondere groep: er is nog nooit zoveel gelachen in zijn bus, zegt hij.
En het is ook echt zo: wij zijn allemaal heel blij en tevreden met deze reis. Vanwege de muziek, de workshops, de mooie uitstapjes, de goede zorgen door Sead en ook vanwege de ontzettend goede sfeer onderling.
Ik geef Sead ook nog een compliment: ik ken zijn manier van spelen en dat is traditioneel en eigenlijk altijd hetzelfde, maar ook hij is buiten die comfortzone getreden en heeft op andere manieren gespeeld. En mooi ook !
We maken graag reclame voor de toekomstige zangreizen van I en S en laten ons gewillig fotograferen. Natuurlijk hopen we dan wel op korting in de toekomst 😁.
Nu gaat het snel: naar het vliegveld, waar ik pas ontspan als ik een boardingpas in mijn hand heb.. Het lukte nl weer steeds niet goed om dit digitaal te regelen. Mede door uitgevallen internetverbinding in hotel Zlaca.
Een laatste koffie, een laatste groet, en daar gaan we.
De bus + trein van Eindhoven AirPort naar Haarlem station duurt samen langer dan de vlucht vanuit Tuzla. Het laatste stuk moet ik lopend doen. Het is heerlijk fris, maar regen dreigt. Wat is er veel gebeurd, gezien en beleefd, sinds dat ik hier een week geleden met mijn rolkoffertje de andere kant uitliep!
Ik hoop het nog vast te kunnen houden: de ontspanning en het plezier, maar ik weet dat dat altijd snel ‘weg’ is. Ik voel dat al een beetje aankomen.

Geschreven door Marjoleins.travels