Het lijkt een naam voor een tweeling. Glen en Ben. Ben Nevis is de berg die Sjoerd vandaag beklom. De hoogste van Schotland. Glen Nevis de naam van het dal daaromheen met de Glen Nevis rivier.
Voor het eerst zelf links gestuurd met de auto. Ik breng Sjoerd weg naar het Ben Nevis Visitor Centre. We zaten al om zeven uur met n kopje koffie voor de tent. s Nachts had ik de jagende uil weer gehoord.
Daarna de tijd aan mezelf - ook weer fijn.
Ik heb ook een plan: fietsen door de Glen Nevis vallei en een deel van het track lopen na de 2e parkeerplaats.
Dat was een goed idee.. zo mooi ! Fiets over slingerend weggetje omhoog/-laag maar vooral stijgend. Weggetje smal met loslopende schapen. Zicht op de wilde rivier , watervallen en grijze en groene steile bergen. Veel nevel om de toppen. Tegen en zon wisselen zich af.
Het lopen vanaf de voettrail is minder.. helaas. Dat deed ik ‘vroeger’ met gemak. Nu met concentratie bij elke stap. Stenen, stijgend, glibberig. Ik haal m’n doel dan ook niet (hoge waterval) maar keer na 20 minuten terug. Dit voelt confronterend, maar m’n knieën doen te zeer. Alwéer blij met de aankoop vorig jaar, stap ik weer op de fiets: dit is toch echt m’n nieuwe manier geworden om mooie en spannende reizen te maken.
Bij de tent ‘zomaar’ twee uur geslapen. De zon schijnt nu volop en het voelt behaaglijk.
Sjoerd opgehaald en in n stoel gezet, met bier. Hij is ‘af’ maar heeft de top gehaald ! 🔝
We genieten bewust nog van deze oude ‘de Waard’ tent ⛺️.
In onze tevredenheid wordt er plotseling gebeld door Ivo en door de slechte ontvangst gebrekkig doorgegeven dat Ingrid v Slavuj gisteren zelfmoord heeft gepleegd. Het slaat in als een bom.
De avond en nacht ermee bezig. Wat is de diepste zin om van het leven te houden ? Ik denk: de verbinding met je dierbaren.
Wat een eenzaamheid en narigheid spreken er uit zo’n beslissing.

Geschreven door Marjoleins.travels