Ik zocht het juiste woord voor de smaaksensaties van het diner-buffet: ik kom het best uit op ‘laf’. De vleesjes, de fries, de salades, de tiramisu.. en vanmorgen weer: de scrambled eggs, de koffie ☕️.. 🥺
Maar de hut was prima (Sjoerd ging gelukkig bovenin t stapelbed), de douche goed, de zee rustig.
Zo snel als we gisteren aan boord waren, zo langzaam ging het bij het van boord gaan. 1,5 in verschillende rijen wachten - toen reden we Engeland binnen ! Northumberland ! Vera !
Goed nadenken bij de wegrichting, de rotondes en vooral het voorsorteren en de kruisingen. Links rijden, miles, Ponden > alles anders, die Engelsen. En wat is een yard ook alweer ?
Langs de kust gereden en bij Edinburgh de imposante Queensferry Bridge over. Inmiddels waren we de grens met Schotland 🏴󠁧󠁢󠁳󠁣󠁴󠁿 gepasseerd.
Langzaam verdwijnen de zachte heuvels, met heggetjes, schapen en koeien, om plaats te maken voor wat grimmiger landschap:grijzige rotsen, vaak met felgele brem, groene steile hellingen met veel schapen (soms met zwarte kopjes), stenen muurtjes, wilde riviertjes en als we de Highlands binnenrijden en het Cairngorns National Park: kale bruinige en groenige bergen. Wel weids - niet dicht op elkaar. Buien zichtbaar in de verte en dan ineens een berghelling fel door de zon verlicht. De vagere contouren van nieuwe bergen steeds zichtbaarder.
Er zijn weinig koffiestops langs de weg, dus we rijden lukraak een zijweg in. Ik val sowieso al vaak (bijna) in slaap (zwaaaaare ogen) en Sjoerd voelt het ook en hij rijdt alles: ik durf nog niet..
We komen bij een visserscafeetje bij een klein meer uit. Scones met boter en jam en een gezellig praatje met de eigenaar. Pitlochry heette het daar.
En voort weer; nu goed wakker. We komen uit in Aviemore - een mooie camping waar we de daktent geroutineerd weten op te zetten 👍🏻.
We fietsen naar een hotel voor een borrel. Dan blijk ik in mijn voor-en achterwiel een slag te hebben 😑
Daar moet dus nog iets mee.. in Stromness misschien (overmorgen) ?

Geschreven door Marjoleins.travels