Di. 29 jan. Vanaf Manilla om 4 uur 's-ochtends in een taxi naar het busstation van Victory liner voor een dagbus. Nachtbus gaat direkt naar Banaue maar daar hebben we even geen zin in nu. De meisjes aan de balie daar kennen geen bus naar een splitsing om vanuit daar verder met een jeepney naar Banaue te gaan. Pfffff. 1 mannetje spreekt gelukkig Engels en die weet waar ik naartoe wil. Dat is Bagabag. dus ik koop 2 kaartjes daarnaartoe bij de meisjes. Het mannetje blijkt 1 van onze chauffeurs te zijn en de bus gaat om half 6 al, mooi. Ik koop een fles water en koekjes hebben we nog voor onderweg. We stoppen ook nog om te ontbijten, maar wij houden het daar maar bij koffie. Verder alleen maar rijstgerechten en spiesjes te koop.
Voor de lunch nemen we een kippensoep, erg welkom. Om half 1 worden we de bus uitgegooid en zoeken we een jeepney naar Banaue. Er staat er een, maar die gaat maar een stuk die kant op en hij stopt in Lagawe. Daar vinden we een andere jeepney die ons middenin het dorpje Banaue brengt. We hebben niks geboekt en noemen peoples hostal die de beste recensies had. Dat is 50 meter lopen en ze hebben nog 1 kamer vrij en die is klein maar wel met eigen badkamer voor 10 euro. Ja prima, nemen voor 2 nachten. Er werken allemaal aardige meiden hier en ze hebben een restaurant met uitzicht op de rivier en lekker eten ook nog. Soep en een club sandwich en een biertje. Zooo dat gaat er wel in. Ze hebben Wi-Fi en die doet het nu nog aardig. We boeken een toer voor morgen bij een jongen, de regelaar in het hostal, en afgebrand gaan we op tijd naar bed. De douche is ook nog heerlijk warm. Van de recensies over hotels in de Filippijnen in het algemeen wordt je niet vrolijk. Zelfs over die van 30 of 40 euro per nacht regent het klachten van vies, kapotte of lekkende wc's, vaak geen water, laat staan warm, uitval elektriciteit, slechte airco en vaak nog met gedeelde badkamer, dus wij zijn blij met deze.

Wo. 30 jan. Ontbijt en toertje samen met een gezellig Frans reislustig stel en onze gids Marc met een Jeepney door de bergen omhoog kronkelend oo weg naar de Batad rijstterassen, ook wel "arena" genoemd. Een kwartiertje lopen naar beneden naar restaurantje om alvast onze lunch voor later te bestellen. Dan lopen verder naar beneden dwars door de rijstterassen. Dat is een leuk pad met af en toe klimmen en klauteren. Vanaf hier is het uitzicht 10x mooier en ook groener. Na een uurtje stoppen we bij nog een restaurantje met mooi uitzicht op het dorpje Batad in het midden. Dan mogen we wel 1000 grote traptreden afdalen naar een mooie waterval. Onder een afdakje met zicht op de waterval kunnen we even rusten en vooral afkoelen. Het is bloedheet, maar niemand wil eigenlijk zwemmen in het koude ondiepe water. Dan klimmen we terug de trap op naar boven en genieten destemeer van het veel leukere klimmen tussen de rijstterassen. Nu is er onderweg een winkeltje open waar ze dezelfde huisjes als die ik al 20 jaar om mijn nek heb hangen ook hiervandaan, nog steeds verkopen. Ik koop weer zo'n ebbenhouten huisje aan een koord en nog een welkom teken. Carlo wil de rijstgod aan een kettinkje wel. Nog even door en dan zijn we bij de lunchplek, yeah. Koud drinken, heerlijk. Het kwartiertje omhoog terug naar de jeepney valt zwaar. Gelukkig rijden we alleen naar het uitzichtspunt op de Bangaan rijstterassen, niet meer lopen. Op de terugweg naar Banaue mogen we bovenop het dak zitten. Beter uitzicht en heerlijk in de rijwind, gaaf hoor. Thuis douchen en even biertje drinken en rusten. We kopen een busticket voor de nachtbus naar Manilla voor morgen 19.00 uur. Er is geen direkte dag bus. Of we moeten hetzelfde doen als heen, maar geen idee wanneer die bus op de kruising langskomt, dussss. Eten bij ons hostal en naar bed.

Do. 31 jan. Ontbijt en een extra dag kamer bijgeboekt om te kunnen rusten. Superslechte Wi-Fi en na hele dag zelf te hebben geprobeerd, uiteindelijk bij buurvrouw vliegticket kunnen boeken naar Cebu voor morgenochtend. Pfff, verder niks kunnen doen en weer een verloren dag. Om 19.00 uur net voor een regenbui de nachtbus in naar Manilla. Daar komen we om half 4 's-nachts aan.

Vr. 1 feb. Van busstation taxi naar vliegveld en mooi aansluitend om 8.10 uur zou de vlucht gaan met Cebu Air naar Cebu, maar na een hoop halfuurtjes vertraging en het uitdelen van water en koekjes komt er dan om half 2 een ander vliegtuig zeggen ze. Kunnen we tenminste even daar weg en wat gaan eten en roken buiten. Ze hebben rookruimtes maar per 1 feb., precies vandaag dus, gaat er een nieuwe wet in en ze zijn gesloten, heb ik dat. Om kwart voor 1 ben ik terug en mogen we ineens inchecken, yeah! Om vervolgens nog eens 1,5 uur te blijven staan op het vliegveld vooraleer we opstijgen. 7 uur vertraging voor 1,5 uur vliegen pfff, weer een verloren dag. Om 16.00 kuur komen we aan en gaan informeren voor vluchten naar Boracay, maar ze hebben niets voor ons. Meteen klacht ingediend bij Cebu air (langer dan 6 uur vertraging recht op vergoeding), maar zonder succes vanwege defect vliegtuig ?! We nemen een taxi naar ons geboekte hotel. Dat is verder weg dan we dachten, maar wel in orde met een zwembad. Op Cebu hebben we nog geen plannen, behalve bagage hier stallen. De 25e hebben we een vlucht hiervandaan de Filippijnen uit. Het restaurant trekt op niks en we gaan op zoek. We komen uit bij Mac Donalds. Ze hebben hier ook cheddarsoep en spaghetti, haha. Lekker hoor. En ook gewoon een big mac menu en mac nuggets. Lekker slapen. Vlucht boeken lukt nog niet met deze Wi-Fi hier. De verbinding gaat overal op en neer door de slechte providers blijkbaar.

Za. 2 feb. Ontbijt hebben ze wel en zit bij de prijs in. We kunnen een grotere kamer krijgen die goedkoper is dus dat doen we en gaan aan het zwembad liggen om de reis verder uit te stippelen en in te lezen. De vlucht boeken voor morgen lukt de 5e keer eindelijjk. We eten weer bij de Mac en een ijsje bij Rico café. Op tijd slapen.

Zo. 3 feb. Ontbijt en 1 grote rugzak stallen, en alvast dezelfde kamer boeken voor de 24ste. Met taxi naar vliegveld en om 11 uur de vlucht met Air Asia naar Caticlan in het noorden van Panay, tegenover Boracay Island. Met tricycle naar hutjes aan het strand, maar die zijn vol. Dan maar een eind door naar Villa Catalina. Hier is alles vrij en we nemen de hut met de TV met films. Er staat een Karaoke apparaat bij het restaurant en we zweren onze gastvrouw Karen dat we dat echt niet gaan doen. Ze heeft achter een viskwekerij met crabben, tilapia en melkvis?!. We hebben dorst en honger, dus kom maar op met die kan verse limonade en de pittige crab en de gegrilde tilapia en verse groenten, mmmmmmmmm, daar zijn we even zoet mee om alles lekker op te peuzelen. Nog maar een kan limonade. Ze heeft Wi-Fi met los apparaatje, het werkt niet, maar mijn IPhone wil nu ineens opnieuw configureren en ik heb dat wachtwoord niet. Einde IPhone en bedankt eee. We lopen langs de vijvers over een dijkje naar het strand. Ze zei dat dat kon, maar een bamboebruggetje is nogal krakkemikkig en verderop stopt het pad. Dus maar weer terug. We horen een drumband verderop (feest?) en lopen het pad af naar de weg. Het gekke autootje met Karen en haar neefje komt terug uit de stad en we praten even. We lopen richting drumgeluid en zien de band dan al aankomen over straat. Daarna stoppen ze. Verder ziet het er niet echt levendig uit daar en we lopen terug voor een lift met het autootje naar het strand over een groter pad. We hebben geen zin om te lopen en het wordt ook zo donker. Voor het strand is een rivier, mooi voor een foto. Het strand is stenig en verlaten op 1 vissersbootje na. Niet veel soeps. Terug naar Karen voor een Red Horse biertje en ze gaat zingen met het karaoke apparaat en je raad het al : bij het tweede nummer zochten we zelf een nummer uit en ja hoor, toch zienge. Una Paloma Blanca is live toch lastiger dan je denkt hihi. Wat een lol toch wel. Er komen 3 locals om te eten en natuurlijk ook zienge, van die softe liedjes, maar gelukkig kon hij wel wijs houden. Het zwembad lieten we voor wat het was, het is nu al donker. We bestellen een sandwich, douchen en slapen. Te moe om nog film te kijken.

Ma. 4 feb. De volgende ochtend regent het. We ontbijten op ons gemak, douchen en checkout is pas om 12 uur, dus we gaan lekker in ons hutje op bed een Engelstalige film kijken, die nog leuk is ook! Naar de weg gebracht door neefje en met jeepney naar een kruising voor de bus. Daar tricycle gepakt (eindelijk een man met normale vraagprijs) helemaal naar Pandan, mooie groene rijstvelden onderweg hier met de bergen op de achtergrond. We hebben geboekt aan de rivier bugang in een hele mooie hut voor weinig bij Aussie David. Onze chauffeur laten we even rondkijken, hij vind het ook mooi hier en is leuk nieuwsgierig haha.
We hebben hier Wi-Fi en ik ga de Samsung telefoon maar gebruiken nu en kan weer appen yeah! We eten wat en lopen langs de rivier 20 minuutjes naar het strand door de plaatselijke bevolking, die zowel in huizen als hutjes wonen en supervriendelijk. Het is hier super netjes en verzorgd op dit eiland langs en op de weg, dat valt gewoon op, en mooie huizen ertussen. De rivier mondt uit in de zee en het is hier heel mooi, maar stenig strand. We gaan terug en doen wat boodschapjes via een paadje door de rijstvelden en de oprijlaan naar ons staat vol met palmen, prachtig hier. Bij ons loopt er een puppie rond, aaaah. Er waren er zeven! Zes heeft ie er weggegeven. We eten bij David en de Kalmthouters Walter en Marga schuiven bij ons aan, gezellig! Ze zijn rond de zeventig en gaan elk jaar de eerste 3 maanden van het jaar op reis. Walter (reservebelg) heeft ook bij Philips gewerkt, maar wel als adviseur in het buitenland, grappig he. Flesje wijn erbij (Carlo Rossi merlot) en ouwehoeren maar.

Di. 5 feb. Groot ontbijt en tegen de middag 3 km. wandelen naar de schoonste rivier en de koudwater bron van Bugang. Tuben kan helaas niet, want het water staat te laag. Er is een natuurlijk zwembad gemaakt waar alle koraanse groepen die dagexcursie hebben vanaf Boracay vrolijk in liggen te dobberen in een band. Wij gaan met z'n tweeën met gids Lyn een trekking doen langs de afwisselend smarachtgroene en azuurblauwe rivier naar de put. Prachtig hier en de bamboebruggetjes zijn ook schattig. Vanaf hier 2 km. terug met een tricycle naar het waterpark waar het heerlijk zit langs de rivier en we lunchen hier. De Wi-Fi werkt hier beter. Als we terugkomen gaan we met een tricycle naar het stadje voor een heerlijke massage. Terug thuis weer gezellig tafelen met onze Belskes.

Wo. 6 feb. Groot ontbijt en vandaag rustdag en in de middag even op en neer gelopen naar het waterpark voor de Wi-Fi en een Air B&B kamertje boeken op Boracay. Er is niet veel meer te krijgen, behalve hotels voor 120 tot 1900 euro per nacht!. We zijn blij met onze kamer voor 25 euro, want goedkoper is er niet. En thuis weer met de Belzen tafelen.

Do. 7 feb. Happy newyear voor de chinezen en dat gaan we weten! Met tricycle 1,5 uur langs de andere kust naar Caticlan. Daar uurtje wachten op Paul, want onze kamer staat niet op de hotellijst, dus Paul moet zich eerst komen melden. Dan met hem samen met de ferry naar Boracay, en nog 3 kwartier met de tricycle naar het noorden van het eiland. Boracay is tijdje gesloten geweest ivm met overbebouwing en illegale bouwsels en verkeerd toerisme. Nu is er een hoop aangepakt, maar nog veel werkzaamheden aan de weg en aan nieuwe gebouwen. En allerlei nieuwe strenge regels. Eigenlijk rijden we door één grote bouwput. Aangekomen in ons straatje moeten we naar een gebouw achterop een erf en naar boven. Daar is een ruimte met keukentje met koelkast en 4 deuren van kamers die Paul verhuurt. Hij had ons per email gewaarschuwd dat het een kleine kamer is, maar hij valt reuze mee. We kunnen alles goed kwijt, groot bed, een airco die goed koelt, en ook nog een warme douche! We spannen een draadje om de kleren uit te hangen en buiten bij de trap is nog een balkonnetje met een stoel. Alles wat we nodig hebben. Paul heeft een internet winkel voor aan straat en hij drukt voor ons een mooie plattegrond af van het eiland en geeft wat aanwijzingen, handig. We lopen ons straatje uit met de badspullen en na 5 minuten komen we op ons mooie rustige strand Diniwid in een kleine baai. We hebben honger maar hier is niets te krijgen. We lopen langs het prachtige strand vol met palmen en over een paadje om de rots met gat heen naar het 7 km lange white beach, dat we vanuit de lucht al goed zagen liggen. Woooow, fantastisch mooi hier en wat een blauwe lucht, niet normaal. En helemaal niet druk?! Dat verbaast ons wel. Hier zijn allemaal privé hotels en we moeten helemaal tot boot station 1 lopen voor de restaurantjes. Hèhè eindelijk wat eten en drinken. Als we naar buiten lopen rond een uur of 4 ziet het ineens zwart van het volk. En het stikt van de zeilboten, waar de mensen allemaal een sunset toer op geboekt hebben. Waar komen ze ineens allemaal vandaan vraag je je dan af. Waarschijnlijk uit de all-in resorts. Voornamelijk helemaal ingepakte Chinezen, want stel dat de zonnestraaltjes hun lichtgele huid te pakken krijgt, hooo Lee Panggang NEE, dat mag niet, haha, geen gezicht. Erger is dat ze helemaal alleen op de wereld zijn die Chinezen en elkaar zelfs nog ondersteboven lopen en door elkaars beeld lopen bij nemen van een foto. Die zien helemaal niets om zich heen, nog erger dan in Peru. We zoeken een plekje waar iets minder volk staat en gaan even zwemmen in het onwijs heldere blauwe water. Mooooooiiiii en lekker warm, en toch afkoelend. Ze noemen dit als mooiste eiland ter wereld en het is echt paradijselijk aan het strand ja. We lopen door de mensen heen terug naar huis en kijken vanaf ons strand naar de mooie zonsondergang. Er zitten nu meer mensen te kijken. We kopen een kokosnoot om te drinken en daarna leeg te lepelen, mmmm. Dan thuis douchen en lopen naar het winkelcentrum 10 minuten het eiland in. Daar vinden we een tentje waar ze sushi en sashimi hebben, mmmm en lekker en betaalbaar. We tussen de slurpende, vretende en kakelende Chinezen, maar ala, die zijn hier overal.

Vr. 8 feb. Ontbijt 2 huizen verderop bij een neef van Paul in een leuk bamboerestaurant boven. Zonder Wi-Fi. Het winkeltje ertussenin is van een andere neef en die hebben cappuccino om zelf klaar te maken voor 35 cent, ideaal, lekker met een chocoladereepje als toetje. En heel de ochtend proberen om boten te boeken naar Palawan, maar dat lukt niet zo. 'S-middags lekker op het strand liggen bij ons en eten bij de buren.

Za. 9 feb. Met tricycle naar ilig iligan Beach in het noordoosten. Daar zijn we bijna alleen, heerlijk en mooi strand. Het snorkelen is ook mooi daar eindelijk. We gaan lopend naar Puka Beach, een strand aan de noordkant. Dat staat vol met Chinezen. We eten pittige Inktvisjes : zoek E.T. haha. Verderop lopen we bijna alleen op het hele lange witte strand met mooie palmen. We gaan lopend terug naar huis en eten nog een keer sushi.

Zo. 10 feb. Vandaag 2 boten geboekt met moeite. Onze huisbaas Paul heeft internet café en die heeft ons wat geholpen met zoeken. We blijven hier nog 2 dagen langer, want de boot was eerder al vol en het is hier ook veel te mooi om al weg te gaan ook. En blauwe lucht, niet normaal. We lopen de white beach nog een keer op en neer vandaag en zwemmen wat. Wat is het hier mooi.

Ma. 11 feb. Met elektrisch karretje naar ferry terminal. Bootje en Nee hè, onze boot is gecancelled. 3 uur vanmiddag zouden we gaan varen, nu wordt het 3 uur vannacht😣. Na flink geklaag en een tijdje op hun kantoortje internetten en bellen hebben we weinig keus en bieden ze ons een hotelkamer aan om te kunnen rusten. Dat is fijn. We lopen het stadje even in en vinden korte broeken voor Carlo precies in zijn maat. Mooi, de anderen vallen bijna uit elkaar. We eten wat en gaan slapen. Om 1 uur vannacht gaat de wekker.

Di. 12 feb. Jaaaaaa, deze ferry vaart wel, met auto's en al. Wij zitten in de airco binnen op stoelen en proberen nog wat te slapen. De goedkoopste kaartjes zijn voor boven op het dek, dat is minder. Het deint behoorlijk en we voelen ons licht misselijk alls we om half 7 aankomen in
Bulalacao op het eiland Mindoro, toen nog half misselijk een uur in taxibusje met chauffeur die niet kan rijden naar een andere haven en net op tijd om nog een bed te bemachtigen vanaf 9 tot 4 uur in andere boot van San Jose naar Coron op Busuanga, Palawan. En ook veel wind onderweg, maar als je ligt heb je minder last. Met tricycle naar hotel Seadive center met wijds uitzicht op Coron Island waar we morgen en overmorgen naartoe gaan met bij het hotel geboekte toertjes.
Het hotel ligt boven het water, door een steegje weg van de drukte met een ruime koele kamer met ventilator en open ramen met gaas, heerlijk, een groot bed en ook nog een warme douche voor 14 euro per nacht! Goed gedaan Carlo👌. We hebben een groot terras met zonsondergang en hieronder zit het restaurant met goed eetbaar eten, gratis koffie en koud drinkwater, perfekt. Hèhè even bijkomen en bij-eten en drinken hier. Kaaikapot.

Wo. 13 feb. Lekker ontbijtje en om half 9 Tour A. Met 21 man, zonder Chinezen, eerst naar snorkelplek (weinig te zien) dan 2 mooie strandjes, bij het eerst ook gesnorkeld, bij het tweede lunchen en rusten. De vis was niet vers en niet goed doorgeroosterd en aanleiding om ziek te worden helaas. Daarna de klapper : het Kayantan meer, een hogere trap op en neer om erbij te komen. We mogen erin snorkelen met zwemvest en wooooooow wat is het ook hier weer mooi 😀. En de lagune aan de zeekant is bijna nog mooier dan het meer zelf. Mooie rotsen en in het meer nog een grot en mooie felgroene visjes, alleen van bovenaf. Het meer is een mengsel van zout water onderin dat wel 40 graden warm kan worden en alleen door duikers te bereiken zo diep, en zoet water bovenin met de pies van alle bezoekers erin haha. Tsja onvermijdelijk. 'S-avonds ven gepind en het stadje rondgekeken naar restaurants, maar niks bijzonders, dus bij ons noodles en een lekkere pizza voor Carlo. Op tijd naar bed.

Wat betreft het reizen en boeken zit het ons al een jaar meestal mee, maar hier in de Pilipino's zit veel tegen. Slecht internet en veel onduidelijkheid over het reizen, geen busstations en/of boekingskantoortjes op de eilanden waar wij zijn geweest, belachelijke prijzen voor tricycles, behalve hier in Coron stad nu. Bij ons "resort" kunnen we toertjes boeken en worden lekker hier opgepikt en afgezet en ze gaan de ferry naar El Nido regelen hopelijk, want het kantoor is open van 8 tot 5 en dan zijn wij op toer. Handig hè, ahum. Op internet zit de ferry de komende 4 dagen vol. Vandaag hebben ze ons in de wacht gezet voor als er een tweede boot wordt ingezet. Dat zijn we tot nu toe niet echt gewend, volgeboekte boten..... We zaten tot nu toe overal in het laag seizoen toevallig. Morgenavond weten we meer. Intussen hebben we al 4x geprobeerd alternatief een vlucht te boeken, maar we worden elke keer afgebroken. Als je dan opnieuw gaat boeken is de vlucht ineens dubbel zo duur. 1 of 2 uur later istie dan weer met de goede prijs te boeken als je geluk hebt, maar ja we komen telkens niet ver genoeg.

Do. 14 feb. Ontbijtje en om half 9 Toer B. Het staat te regenen en Coron is niet zichtbaar om 7 uur 's-ochtends. Oh, happy valentine allemaal. Op onze boot zitten al de 3 gezellige Engelse meisjes die gister ook meewaren. We wachten een uur, dan komt ook nog onze Freddy Mercury opduikelen. Een Saudi Arabier die ook gister al meewas en een snorretje en tandjes heeft net als Freddy en een praatjesmaker is, wel gezellig ook. Dan komt er nog een Amerikaans stel bij met Chinese roots, die niet gaan snorkelen?! Gelukkig klaart het weer wel op, maar ochtend nog bewolkt en veel wind, da's best koud na het snorkelen brrrr ook al is het 30 graden. We vetrekken eindelijk, eerst naar één van de twin lagoons met rotsformaties en wat koraal, toegankelijk door tussen en over de rotsopening te zwemmen. Mooie rotswanden en een gekke troebeling in het water langs de kant. Daarna een scheepswrak skelet (niks aan) met wel veel mooie visjes, daarachter hele scholen sardientjes en daarachter de koraaltuin, waarvan veel alweer afgestorven en kleurloos maar tussendoor begon er alweer wat moois te groeien en wat mooie visjes. Lunch op de white beach net als gisteren (Carlo moet niks, hij is beroerd en kan gelukkig de tijd doden met reiservaringen delen met Alkmaars stelletje dat hier ligt te zonnen). Freddy heeft een verse red snapper meegenomen en die is heerlijk. De rest smaakt ook prima trouwens, beter dan gisteten. Daarna naar het zoetwater Barracuda meer, toegankelijk met een trap over de rotsen. Wonderschoon ook weer, maar niet meer gezwommen daar. Koud en moe.

En vanochtend een vlucht geboekt yeah, eindelijk toch nog gelukt! Voor de 16e naar El Nido 40 minuten met een propeller vliegtuigje. Dat wilde ik al graag omdat het hier ook prachtig is vanuit de lucht. Met het bootje kan 3 tot 4,5 uur duren en het is al dagen ruwe zee, dus we zijn helemaal blij met dat ticket. Morgen nog nachtje bijgeboekt hier en even rustdag nodig denk ik zo.

Weer mooie zonsondergang vanuit de hangmat op terras. Carlo ligt ziek op bed nu, helemaal leeggelopen in de zee vanmiddag en kan niet eten. Wat bananen, koekjes en cola gehaald voor hem en ik eet noodles kanton in ons restaurant beneden in m'n eentje op Valentijnsdag snik. Carlo neemt alvast een glaasje O.R.S. tegen uitdroging en we gaan slapen.

Vr. 15 feb. Ontbijtje gaat er wel in gelukkig. Carlo gaat weer op bed liggen en ik blijf beneden wat koffieleuten en bloggen. Een andere Nederlander komt alleen ontbijten, want z'n vriendin ligt ook ziek op bed. We kletsen wat en hij gaat om ampullen met lokaal wondermiddeltje tegen diarree. Bij Carlo blijft het ook nog niet binnen dus ik ga om noodle soep en bananen en koop een paar ampullen van dat spul. Carlo eet de soep en wat bananen en komt even later al bij mij beneden zitten waar ik een sandwich eet. Het gaat wat beter. De jongen uit Zuid-Laren is ook terug en komt erbij zitten. 'S-middags komt ie met twee Red Horse biertjes (ook een voor mij) boven bij ons zitten kletsen. Carlo krijgt thee en koekjes en knapt met de minuut op gelukkig. 'S-avonds nog een soepje en thee en bananen en ik een pizza.

Za. 16 feb. Om 7 uur zonder ontbijt met busje naar vliegveld. De balie van Airswift is nog niet open. Na een half uurtje kunnen we dan inchecken met bijgeboekte kilo's, dat gaat vlot. In de wachthal zitten de 3 Engelse meisjes voor een eerdere vlucht naar Manilla, haha. Wij moeten 2 uur wachten en dan mogen we het trapje op. We zitten weer beiden aan het raam net als naar Boracay, ideaal om allebei te kunnen kijken. Helaas vliegen we niet over Coron Island met de meren en voor je idee ga je na 10 minuten alweer landen. Het vliegtuig is ten Noorden van El Nido dus ook daar vliegen we helaas niet over. Nou ja, we zijn er lekker snel, droog en veilig. Tijdens de vlucht krijg ik alleen koppijn, vervelend. Met tricycle naar El Nido die niet verder gaat dan het strand. We willen naar Calaan Beach om de berg heen ten noorden van het inmiddels beruchte, drukke en luidruchtige dorp zelf. We lopen over het zand en een mooi paadje om de berg al mopperend, omdat hier gewoon nog wel andere tricycles rijden. Een jongen ziet ons ploeteren en geeft ons zomaar gratis (wow) een lift naar Getafe beach cottages dat er als enige redelijk uitzag op internet met voor hier goedkoopste prijzen (vanaf 25 euro!). Helaas😣 volgeboekt. We mogen de spullen wel even laten staan om een ander onderkomen te zoeken. We zien benauwde kamers voor 25 euro, een wat mooiere kamer maar van het strand af en ingebouwd voor 75 euro en uiteindelijk vinden we een ruim en luchtig schoon hutje aan zee met het mooiste uitzicht van alles hier en voor 27 euro met ontbijt. Wel douchen met een ton water en bakje zegt het lieve kleine meisje dat maar tot mijn middel komt. En geen Wi-Fi natuurlijk. Papa is het baasje en een aardige brombeer. Puur toeval op de bonnefooi want er was niks goedkoops meer op Agoda booking en Air b&b.

Ze hebben een restaurantje, wat gegeten en gedronken en met de hoofdpijn de hele middag op bed liggen slapen. Ik wordt wakker om 4 uur en nog niet helemaal jofel gaan we toch maar even nieuwsgierig naar het dorpje dat er werkelijk idyllisch bijligt. Op het strand is het niet echt druk. Er beginnen bootjes terug te komen van de toertjes. Het dorpje is wel echt hutje mutje volgetast met restaurantjes en barretjes, maar wel gezellig vinden wij ondanks af en toe wat stank van de afvoer die alles niet echt aankan. 'S-avonds is de hoofdstraat afgesloten voor verkeer en komen er nog verkoop- en eetstalletjes langs de kant. We eten een pannenkoek met nutella en gaan weer naar huis. In een winkeltje wat drinken en chips en koekjes gekocht. Slapen.

Zo. 17 feb. Carlo is weer opgeknapt van de diarree, vannacht begon het bij mij. Lekker bezig. Wel ontbeten en het gaat wel weer. Wat een geweldig mooi plekje is dit toch. Het snorkelen moet maar een dagje wachten. Benieuwd of dat ook nog zo mooi is als toen...... inmiddels 20 jaar geleden. Vanochtend een dikke pannenkoek, een ampul wondermiddeltje van hier op, even gewandeld naar dorp en wat gedronken en instant noodles soepje op. Nog effe op bed gelegen en weer terug naar het dorp. 'S-avonds cordon blue gegeten met frietjes, heerlijk en eindelijk Wi-Fi die het ook werkelijk doet hier bij de Squidos sportsbar met stoelen van autobanden buiten die goed zitten. Leuk tentje met lekker muziek en ook nog een boventerras om te eten. Op tijd naar bed.

Ma. 18 feb. Ontbijt dikke bananenpannenkoek en extra noodlesoep voor mij en nog een American breakfast (toast, 2 spiegeleieren, bacon en boter en jam en een extra koffie) om te delen. Want we gaan op boottoer A mee vandaag. Er komt nog wat uit en ik neem nog een Ampul. Ik voel me verder wel goed en met de tricycle in een bakje worden we naar het strand gebracht om half 9. Nog een Tsjechische jongen heeft ook bij ons geboekt, hij loopt. Hij heeft ook buik problemen en haakt op het laatste moment in de boot af omdat hij denkt dat ie koorts heeft. Zonde. Rond 10 uur gaan we als laatste boot op de "Valencia" met 17 mensen op pad met Ralph de gids. We leggen aan bij één van de vele strandjes, 7 commander beach. Daar kunnen we op en ervoor kunnen we snorkelen, maar dat is niet veel. Er staat hier heel veel wind. In het water is het warmer dan er boven brrrr. Wat beschutting zoeken verderop op een boomstam in de zon. Dan varen we naar de overkant naar de hidden lagoon, wooooow, dat is speciaal! Van de boot af stukje over de kalksteen door het water naar een opening in de rots. Uitkijken, want er zitten overal gaten tussen en hogere stenen. Even wachten tot een andere groep erdoorheen is geklauterd en dan mogen wij. Één voor één door het gat komen we in een klein ondiep paradijsje omklemd door hoge puntige rotsen. Blijkt dat het toch nog steeds mooier kan, onwaarschijnlijk, weer één voor één eruit want buiten is het ook prachtig op het strand ernaast en vooral ook het uitzicht daarvandaan. Woooow alweer. Er zitten wat gaten in de rotsen in het midden, mooi en leuk voor een fotootje. Wat een prachtplek hier. We varen een stukje terug naar een ander strandje om te lunchen. Rechts ervan is nog een strandje en kijk je tussen 2 rotsen door en links nog eentje en daar lopen varanen die wij kleine komodo's noemen. Wat een lange gespleten tong komt eruit zeg, fascinerend. De kleintjes zijn mooi fel groen met stipjes maar willen niet op de foto helaas. Een extraatje qua dieren, want die zien we hier niet veel, behalve veel visjes dan natuurlijk🙄. De lunch wordt opgediend door het water vanuit de boot. Ze hebben zelfs een tafeltje meegenomen haha. We krijgen gamba's, inktvis, greenshell mosselen, gemarineerde kip, 2 hele vissen (die we maar niet meer eten), komkommer en aubergine, rijst met een soja-sausje, bananen! (In heel El nido niet te koop), watermeloen en overheerlijke ananas. Zo, dat is lang geleden zeg, wat smaakt ananas toch zalig. Ook niet te koop behalve als shake. Veeel betere lunch dan op Coron. Carlo gaat nog even naar de leguanen om te filmen. Daarna gaan we naar de Small lagoon, waar we een kayak kunnen huren en via een nauwe opening erin kunnen varen. Weer een pareltje, maar veuls te druk. En ze kunnen geen van allen sturen natuurlijk, wat een drama haha. Ik peddel en Carlo maakt achterin foto's en video's, dat gaat prima. Rondje gemaakt en weer eruit nog naar een strandje en terug naar de boot maar weer. Het zit niet echt comfortabel zo'n ding. Het weer is echt super vandaag, af en toe een wolkje en verder prachtig blauw en warm. Als compensatie voor het lange wachten vanmorgen gaan we nog extra naar Ipil beach, waar het volgens Ralph mooi snorkelen moet zijn, maar nee hoor, weer geen mooie volle muur met koraal zoals ik die 20 jaar geleden heb gezien. Op naar huis, met achter ons de ondergaande zon en voor ons de volle maan al in zicht, mooi. We komen als laatste aan om half 6 en de zon is al achter de berg hier. Snel thuis badderen met het water uit de ton en eten in het dorp bij Quidos, onze vaste Wi-Fi stek. De cordon blue is weer even heerlijk. De zee staat hoog vanavond en er is maar een smal strookje strand over om langs naar huis te lopen.

Di. 19 feb. Jarig vandaag en een heerlijke rustdag. Zelfde ontbijt weer en nog een koffietje, heerlijk van het uitzicht genieten in de hangmat en op het schommelbankje. Zelf hebben we ook nog een veranda met 2 stoeltjes erop. Rond de middag naar het stadje voor een lunch bij Quidos, gevulde inktvis mmm, Red Horse biertje erbij en felicitaties lezen. Daarna een heerlijke oliemassage, weer even naar huis in de hangmat en avondeten bij Quidos. En we boeken een vlucht vanaf hier en nog 3 nachten bij geboekt op ons mooie plekje hiero, om ons gemak te houden. Onze douche werkt inmiddels wel en is nog warm ook!

Wo. 20 feb. Ontbijt en om half 9 op het strand melden voor Tour C. De organisatie is weer top hiero, we worden vanaf het strand meegenomen naar een tricycle die ons een eind verderop naar een kantoortje brengt. Vervolgens moeten we vanaf daar dan weer teruglopen naar het strand, lekker logisch allemaal. We komen op de kleinere boot "Gea" terecht met 17 man, waaronder ook het Alkmaarse stelletje van Coron, gezellig, en nog een jong Nederlands koppel. We gaan naar de secret lagoon, die alleen zwemmend door een gat in de rots bereikbaar is, spannend en mooi en vooral de laatste plek Hidden Beach waar we door een opening in- en uitlopen is wel weer heel bijzonder. Vandaag beetje ruwe zee, het uur op de terugweg helemaal nat gespetterd op de boot van de klotsende golven. Zeewater voelt gewoon warm, maar in de wind is niet echt lekker dan. Gelukkig zaten wij nog in de zon. 'S-avonds even dochter Lindy bellen voor haar verjaardag.

Do. 21 feb. Ontbijtje en genieten van ons uitzicht hier. Tegen de middag gaan we via El Nido om de rots over de weg naar Corong Corong beach met nog mooier uitzicht over de archipel, woooow. We drinken wat bij een hotelletje met zwembad, ook wooow. En lopen nog verder over rotsen naar een hele mooie baai, waar ook een zipline loopt. Om de punt zien we de mooie rots van dichtbij, geweldig hier. We lopen terug naar de drukte en zwemmen en zonnen even. Heerlijk water hier met zand. Terug naar de straat door een in aanbouw zijnde super moderne galerij waar hier en daar al winkeltjes en restaurants open zijn. Als dit klaar is is het ver gedaan met de charme van dit "Vanilla beach". We nemen een tricycle en douchen en weer terug eten in het dorp.

Vrij. 22 feb. Vandaag gaan we weer naar die mooie baai maar nu heen en weer in de tricycle. Genoeg gelopen. Laatste avondmaal in het dorp. Lekker rustig.

Za. 23 feb. Vlucht met Airswift propeller vliegtuig met fantastisch uitzicht vandaag! Om 9 uur van El Nido naar Cebu. Daar met taxi naar ons hotel waar onze 2e rugzak nog staat en we een goede kamer hebben gereserveerd. Lekker hangen aan het zwembad en nog een eindje rondlopen en dan naar een sushi tent die ze hier ook blijken te hebben. Jummie jummie.

Zo. 24 feb. Rustig aan inpakken en eten bij de Mac. Nog een massage en op tijd naar bed.

Ma. 25 feb. Om half 2 's-nachts met de taxi naar het vliegveld. Om 5 uur vliegen we met in de regen ! Met China Eastern naar Shanghai, ah Mai ah mai haha en na 4 uurtjes overstaptijd...............

Jawel ! Met KLM maar Amsterdam voor de carnaval yeeeeaaaaaah. Niemand weet het bijna, verassing!!!!!!!
Na 26 uur op te zijn geweest gaan we moe slapen bij de Koeikes, waar we gelukkig weer mogen logeren. Alaaaf.



12 maart gaan we weer vliegen en dan wordt het eerst cambodja. Tot dan dan, oudoe en nog veul leut allemaal.

Geschreven door Kcendewereldreiss.reisdagboek