Ma. 30 okt. Vroeg opstaan, de bus gaat om 6 uur. De poort van het hotel is alleen op slot en er wordt niemand wakker daro. Dan maar alles door een gat in de muur inclusief wijzelf. Dat lukt. Goede ochtendgymnastiek. We zijn er al om half 6 en bus komt rond kwart over. Dat is een comfortabele grote touringcar en het is goede weg. Na 2 uurtjes stoppen we bij een groot restaurant waar ze cappucino en taart verkopen, jummie. Eenmaal in Guatamala-stad stoppen we bij een busstation en wij vragen naar de bus naar Atitlan. Ja dat is die bus hiernaast zeggen ze, en alle bagage van iedereen wordt al automatisch overgeladen. Maar instappen dus. Deze bus brengt ons naar een ander busstation in Guatamala, waar we wel een kaartje kunnen kopen naar Atitlan. Er komt een klein busje over ca. een half uur zeggen ze. Daar op het busstation ligt het perron volgeladen met spullen en wij gaan aan de rand staan. Er komt een busje om de spullen in te laden, het blijken allemaal bloemen te zijn, helemaal ingepakt. Ze worden allemaal ingetast en weg. Ons busje komt even daarna. Een goeie en we hebben al plekken op de kaartjes staan. De bagage kan niet achterin en ook niet bovenop. We zijn met 18 reizigers die allemaal een backpack hebben, lekker handig. Uiteindelijk proppen ze alles in het busje en we gaan. Nu zien we pas hoe groot Guatamale is, tsjeetje wat een volgebouwde vallei, met flats en al. Dat zijn we niet meer gewend, hoogbouw Het duurt wel 3 kwartier voor we de stad weer uit zijn en het zou totaal 2,5 uur duren. Veel eerder dan verwacht zien we ineens gekleurde lage huisjes en rijden we op kinderkopjes. We zijn er al. Ze droppen ons bij een parkje en na 5 minuten proberen te lopen (onmogelijk op die hobbelstenen) nemen we toch maar een Tuk-tuk. We hebben een B&B geboekt, nog niet zo bekend blijkbaar, niemand kent het. Een jongen komt uit een deur en zegt dat we daar moeten zijn, gelukkig. Het is een prachtige woning en kamer, de badkamer is er alleen naast in plaats van erin, nou ja, vooruit. Het is 5 uur en we kunnen met licht nog net even het stadje verkennen. Het grote parkplein met het witte gebouw dat we vanuit onze kamer kunnen zien is al gauw gevonden en de lichten gaan al aan. Ook mooi voor de foto's. We worden bij Napoli naar binnen gelokt door een "big mama" die haar Italiaanse gerechten aanprijst. Een tomatensoepje is lang geleden en lasagne voor de voeding en een Italiaans wit wijntje. Heerlijk. Het is hier behoorlijk fris met slippertjes aan. Naar ons heerlijke bedje met warme deken dan maar.

Di. 31 okt. Foto vanaf ons terras van de vulkaan El Agua nog half in de wolken met de top zichtbaar, Ontbijtje bij ons vrouwtje beneden is inbegrepen en smaakt fantastisch. Nu ligt de top in de wolken en we besluiten niet naar het uitzichtpunt te lopen maar de markt op met daarachter het busstation. Waddun blomme ier allemaol. Die van gisteren op het busstation liggen hier waarschijnlijk ook tussen. Het is morgen 1 november en daar is het hier allemaal om te doen. Dat wordt uitgebreid beleefd. Dat zien we later als we op het enorm imposante kerkhof aankomen en een foldertje bemachtigen, waarin ook staat dat het morgen processie is, interessant dus. Vanaf het kerkhof lopen we de buitenste weg af met een aantal bezienswaardigheden (oude gebouwen). Ook de huisjes zijn weer schattig. We eten nacho's tussendoor. Een hoop mensen inde straten en ook de bediening hier is versierd omdat het halloween is. 's-avonds ontdekken we een leuk restaurant met een open tuin en lekkere hapjes met sangria in de aanbieding. mmmm.

Wo. 1 nov. Vroeg eruit naar het uitzichtpunt. Tegen de tijd dat we aan de voet van de berg zijn is het bewolkt geraakt, dus we gaan weer terug om eerst te ontbijten bij ons vrouwtje. Intussen is het weer opengewaait dus we doen een poging 2. De klim (trappen) viel mee en bij het kruis aangekomen hebben we een mooi uitzicht over de hele stad en op El Agua. Het topje komt maar af en toe vrij. Aan de rechterkant zien we de actieve vulkaan El Fuego rook spuwen. Dat gebeurt ongeveer een keer in het half uur. Als we geluk hebben kunnen we 's-avonds zelfs lava zien spuwen, maar dan moet het onbewolkt zijn. Vanaf de trappen kun je de hele weg naar de andere kant van de stad zien en die lopen wij af. Toevallig komen we daardoor bij een kerk, waar ze voorbereidingen treffen voor de processie. Wat bijzonder. Er liggen bloemen uitgespreid voor de kerk met tekst. In de kerk staat een soort altaar met een groot beeld erop met liggende Jezus en Maria die hem bijstaat. Er staan en hoop mensen voor in zwarte pakken. Buiten gaan ze nog meer bloemen leggen, we blijven even kijken. Dan komen de zwarte pakken naar buiten en ze gaan als op de foto. Daarna verzamelen ze in een bijgebouw ernaast. Wij lopen verder en gaan nog wat lekkers eten en drinken in de open tuin. We boeken een transfer busje voor mogen en gaan op zoek naar de processie, die rond 2 uur zou beginnen en rond 4 uur op het grote plein zou aankomen. We zien nog geen spoor en gaan even naar huis om wat warmers aan te trekken, het is fris in de wind en de schaduw. Terug lopen we langs de straat die al afgezet is en zien we in de verte allemaal rook en horen muziek, dus er is iets op komst. We lopen naar het plein en zien een aantal vaandeldragers en mensen in zwart. Verderop zien we dat de rook veroorzaakt wordt door heen en weer slingerende wierook potten. We horen doffe dreunen op trommels en een keer in de zoveel tijd de blazers. Dan komt er een enorm gevaarte om de hoek. Als het dichterbij komt zien we dat het datzelfde altaar uit de kerk is van vanochtend. Het gaat langzaam heen en weer op het doffe trommelgeluid. Het altaar wordt volledig gedragen en voortbewogen door wel 50 mannen in zwarte pakken aan iedere kant. Ze stappen allemaal tegelijk en trekken moeilijke gezichten. Het altaar is ca. 25 meter lang en 2 meter breed en is zichtbaar zwaar. De mannen worden om de zoveel tijd afgewisseld. Wat een spektakelstuk, om stil van te worden. Enorm indrukwekkend. Als ze voorbij zijn lopen we snel langs de andere kant 2 straten verder om het nog een keer te kunnen zien. Het wordt al donker en het altaar wordt verlicht, nog imposanter. De muziek is heel stemmig met een hoop soezafoons. Iedereen wordt er stil van. Ze lopen de hele straat nog af naar het kerkhof . Wat een ritueel zeg, Heel mooi om meegemaakt te hebben. Gegeten bij Napoli, pizza deze keer en naar bed.

Do 2 nov. Inpakken en de laatste keer ontbijten bij ons vrouwtje en nog een foto van El Agua. Het busje komt ons om 9 uur ophalen, mooi. Rugzakken op het dak en we zitten prima voorin. Een half uur nog mensen opgehaald totdat het busje vol is. De bagage wordt goed vastgesjord en hoppa, op naar het meer van Atitlan met de mooie vulkanen eromheen. Het is zeer goede weg en na 2,5 uur stoppen we even bij een benzinestation. We naderen het meer volgens de borden. We moeten echter nog een stukje dalen en dat is echt vreselijk slechte weg en supersteil, soms met haarspeldbochten. We komen door dorpjes en het meer en de vulkanen komen in zicht. Prachtig. In San Pablo zetten we 2 mensen af. Dat is een eindje om, maar San Pedro is nog verder naar beneden. Rond half 2 komen we daar aan en we nemen meteen maar een Tuk-Tuk. Ons hotel ligt meteen aan het meer, zoals beloofd op de site. Geweldige kamer krijgen we met grote ramen met uitzicht op het meer, wow. Extra bed, grote badkamer. En ze hebben een restaurantje erbij. We eten een broodje hamburger met frietjes en gaan het dorp in. De steiger met de bootjes om het meer op te gaan is niet ver weg. We lopen de weg af tot we niet meer verder kunnen. We lopen terug en bij de steiger omhoog het dorp in. Stevig klimmetje. Er gaat een andere weg ook naar beneden en daar is ook een steiger met bootjes voor San Antonio, hiernaast. Het is bewolkt vanmiddag en we besluiten morgen te gaan varen voor beter zicht op de vulkanen. We lopen terug, douchen en een tentje zoeken om te gaan eten. San Pedro wordt geroemd om de goede en gevarieerde keuken. 'S-middags hebben we nog niet iets gezien waar we zouden willen eten, en nu eigenlijk ook niet. We gaan naar binnen bij achteraf meer een discotheek en eten aan de waterkant in het donker. Taco's en nacho's wordt het. Weinig smaak en de kip in de nacho's zit vol met sjiep-sjiep dus ik stop met eten. Verder was er weinig te doen in het dorpje vonden wij. Dus naar bed. Eenmaal thuis was het foute boel met mij.

Vr. 03 nov. Wel honger dus ontbijten maar. Daarna op bed gelegen met het mooie uitzicht. Carlo heeft een end gelopen. We hebben ook bij het hotel gegeten, omdat we toch niks beters hadden gezien, Carlo ook niet echt honger had en ik was al lang blij dat ik niet ver weg hoefde. 's-avonds horen we even verderop een man de avond aan elkaar praten, afgewisseld met muziek, dus er is toch iets te doen hier. Het is niet echt storend. Wel krijgen we later nog een hondenkoor. Bijna iedereen in Guatamala (net als in Belize trouwens) heeft een (waak)hond of 2 of 3. En wat uitgaanspubliek komt nog een paar uurtjes in ons steigerhuis wat napraten en lachen. Tsja, het is ook het uitgaanseiland, dus.

Za. 04 nov. Weer ontbijten. Het gaat al ietsjes beter gedurende de dag. We voelen rond 11 uur 's-ochtends het huis trillen. Alle toeristen komen naar buiten om te kijken was dat was. Als we het nakijken klopt het dat er iets zuidelijker een lichte beving was. Gekke gewaarwording voor ons, maar hier waarschijnlijk aan de orde van de dag. Later in de middag gaan we informeren voor de tijden en prijs van de bootjes. Morgen is het zondag, dus marktdag in Chichicastenango en daar willen we heen. We eten een champignonsoepje, lopen nog wat rond en gaan weer naar huis. 's-avonds een bordje frites, dat valt het beste. 's-nachts weer herrie, maar nu gaan ze verder weg napraten, dus minder hinderlijk. Lekker slapen.

Geschreven door Kcendewereldreiss.reisdagboek