Zo. 15 okt. Alweer een maand aan het reizen. Bus naar San Ignacio. Met taxi naar kruising waar bus langskomt vanaf Placencia (niet bezocht) naar Belmopan. Om kw.over 9 komt ie langs en stopt voor ons. 1,5 uur tot Belmopan. Daar bus zoeken naar Benque, die komt binnen een half uur al aan en we kunnen weer instappen. Bij San Ignacio stoppen we midden in het centrum en ons hotel Venus ligt aan de overkant van het dorpspleintje, met uitzicht op het voetbalveld en in de hoofdstraat. Ideaal. Kamer is prima, ze zijn alleen wel aan het breken en bouwen op de bovenste verdieping van 6 tot 6. Op verzoek beginnen ze morgen pas om 9 uur met lawaai maken pffff. Het uitzicht van het balkon is prima en we doen een rondje. Wat mooi aan de rivier. Ze hebben een lage brug het dorp in en een hoge het dorp uit, alles eenrichting hier. Carlo had aan de overkant boven de de vrouwtjes met de bbq op het oog om te gaan eten. Dat rook lekker. Ze hebben kippetjes en varkenslapjes. Wij nemen een kippetje, jummie met lekkere eigen saus en een tortilla en ook nog een emmertje met chili met ui, waar je wat uit kan scheppen. Oei dat is heet, maar toch lekker. We vragen ze een beetje uit, hier praten ze namelijk Engels, dus dan kunnen we wat meer uitgevogeld krijgen. De excursie-prijzen hebben ze ook geen oplossing voor. We willen wel naar de ATM-cave en tubing, maar daar vragen ze 95 USD pp voor, dat is ons iets te gortig. De schuld van de o.a. overheid die de accijns op de benzine te hoog heeft gemaakt. Samen met een hoge entreeprijs komen ze op die hoge prijs. De vrouwtjes hebben wel wat alternatieven voor ons in de buurt die we te voet of met de bus zelf kunnen doen. De dame in ons hotel had on ook al wat ideetjes aan de hand gedaan. We zoeken het zusterhotel op waar we gratis mogen zwemmen, vlakbij en lopen langs een groot park, waar ze aan het voetballen zijn. Het spettert een beetje en het publiek kijkt vanuit de auto, wel zo gemakkelijk en droog. Verderop bij ons hotel ligt een echt voetbalveld en vanavond is er een thuiswedstrijd voor 10 Belize Dollar entree, dat is 4 euro/ Vanaf ons balkon kunnen we het ook zien. Het niveau valt tegen, dus douchen, wat was doen en op zoek naar een leuk plekje om te eten, bij de buren dus. En lekker eten ook nog. Op tijd naar bed.

Ma. 16 okt. We hebben ontbijt in ons hotel erbij. Toast met boter en jam, fruitsap en vers fruit en goede koffie. We nemen de bus naar Benque en stappen uit bij de ferry die ons voor niks naar de overkant brengt. Het is een handgedreven kabelferry, leuk. Daar kunnen we de weg naar boven volgen naar de Maya ruine van Xunantunich. Na een half uurtje zwoegen en zweten zijn we bij de ingang. Meteen links zien we een piramide waar we op kunnen klimmen. Wow, wat een uitzicht, alle kanten op 360 graden in het rond zo hoog. We kijken op Guatamala en dorpjes in Belize. En wat een rust hier. We blijven even zitten genieten en er komen nog wat andere mensen boven waar we wat mee kletsen. Weer naar beneden en de andere voormalige "gebouwen" bekijken. Een gids met wat toeristen en parkwachters staan bij elkaar en gebaren ons naar boven in de bomen. Yeah, howler-monkeys (helemaal zwart met lange staart waar ze aan kunnen hangen), en redelijk goed te zien ook. Ze zijn blaadjes aan het eten. In een andere boom gebaart de gids inmiddels dat er een spider-monkey zit (eet spinnen, is donkerbruin met beige buik). Dat is even meegenomen. Leuk om ze te zien slingeren. We lopen weer verder en komen weer bij de uitgang. We vonden dit eigenlijk mooier dan het beroemde Chichen Itza. Op de weg terug naar beneden roept een stel achter ons dat ze weer howler-monkeys zien. Deze komen zelf even over de weg gelopen, ze volgen elkaar de volgende boom in voor eten en slaan amper acht op ons. Ik zie een toekan overvliegen, maar in de bomen zie ik hem niet meer. De ferry lag kwam al naar onze kant, dus we konden meteen weer mee over. Het stel (Australiers Shawn en Elly) gaat ook mee over en hij bedient even de aandrijving van de ferry. De mannen vinden het allemaal prima. We gaan met z'n allen naar restaurant Berry's vlakbij. Dit is aangeprezen door iedereen hier. Geluncht en toen tevoet naar de vlinderfarm. Shawn en Elly zouden ook gaan maar die pakken toch nu de bus naar huis, ze zijn moe. Na het bewonderen van de vlinders, de eitjes, de rupsen en de poppen nemen wij ook weer de bus terug. We boeken nog een nacht bij in ons hotel. We weten nog niet precies hoe we verder gaan reizen in Guatamala om weer in Mexico te komen, want na Tikal wilden we bovenin Guatamala de grens over maar dat gaat niet. We vinden het ook een relaxed en heel mooi plekje en het hotel is goedkoop en leuke mensen. Douchen en eten weer bij de buren, want die hebben zo'n lekker plekje om te zitten. Weg van de straat, waar buiten wat toeristen ook wat dronkaards cq bedelaars rondlopen en wij hebben geen zin in die vieze mannetjes. Wat een mooie dag was het weer vandaag.

Di. 17 okt. We hebben lekkere smeerkaas gekocht voor op onze toast, nog lekkerder ontbijt dus. Goede bodem om de andere Maya ruine te bezoeken die tevoet bereikbaar is, Cahal Pech. Dit is ook weer een stevige klim naar boven, en een kleinere en nog ietwat bedekte site. We zien mooie vlinders op de bloemen bij het begin en mooie vogels en eekhoorntjes. We wachten even of de volgens zich nog eens laten zien voor een foto maar nee. We gaan weer naar beneden en ruilen in ons hotel de schoenen om voor slippers en douchen even. Op naar de speciale taxi die naar Bullet Tree Falls rijdt om te gaan kijken of er een waterval is en of we daar kunnen tuben (op banden meedrijven met de stroming) . De taxi chauffeur zet eerst een vrouw af verderop in dat dorp en vraag dan waar we willen zijn. Hij zegt dat het teveel geregend heeft de laatste week en dat het gevaarlijk is om te tuben. We zien de rivier inderdaad snel stromen en zien ook niemand tuben. Een waterval is er ook niet dichtbij dus hij rijdt ons weer terug naar huis. Daar lever ik onze handdoeken in voor nieuwe en zeg dat het zo slecht droogt in onze kamer. Nou, zegt ze, geef maar hier dan hang ik ze boven in de zon. Ik besluit daarop ook 5 t-shirts aan haar te geven om te drogen en dat is prima. We krijgen ook 2 extra handdoeken mee voor bij het zwembad te gebruiken en een polsbandje om gratis binnen te komen. Bij het zwembad van Midas Hotel aangekomen zijn we de enige gasten bij het zwembad en de barman is er niet. We kunnen wel een biertje kopen en het zwembad is mooi en het ligt er heerlijk. De lucht wordt wat donker en er vallen drupjes. Het zet niet door, maar we lopen toch maar naar huis. Onderweg kopen we een frietje speciaal, alleen de ketchup en mayonaise en uitjes zijn gehakt, kaassaus en galapenos. Ook lekker. Thuis blijken de t-shirts al droog en opgevouwen klaar te liggen, wat een service! Ook vragen we aan ze hoe we het beste naar de grens kunnen komen en de man van de receptioniste biedt zich aan als taxi-chauffeur, dus dat is ook weer opgelost. 's-avonds nog rondje gelopen en verderop in de straat gegeten.

Wo. 18 okt Op ons gemak ontbijt, inpakken en nog eens douchen voor vertrek. De man (Tino) brengt ons om 9 uur naar de grens en verteld nog het een en ander over Belize en dat hij 2 banen heeft om zijn dochters te kunnen laten studeren. Het is de laatste 20 jaar niet zo best geregeld voor de inwoners van Belize. Het geld blijft (net zoals in veel Afrikaanse en ook andere landen) allemaal bij de politici hangen, die hun 4e termijn van 5 jaar zijn ingegaan, helaas. Bij de grens stappen we uit. Er komen meteen mannen om geld te wisselen, en dat doen we, want met Belize dollars kunnen we niks meer. We moeten lopend verder naar de Belize grens voor een stempel en uitreisgeld betalen. Het Belize gebouw uit en toen schoten allerlei mannetjes op ons af om ons een taxi aan te smeren. We moeten echter nog de immigratie door en daarvoor wijzen ze ons naar een gebouw iets verderop. Dat is zo gepiept. Stempel en handtekening en hoppa, weer die mannetjes. We zeggen dat we de bus nemen en een jongen zegt, ik breng jullie wel naar de collectivo's, ik vraag er geen geld voor. We zijn met hem meegelopen, hij is 15 jaar en brengt ons inderdaad naar een mini-busje dat al klaar staat voor vertrek naar Flores voor de prijs die we hadden gehoord dat het moest zijn. Prima. De jongen haalt geld op en reist mee tot het einde van het grensstadje, dan stapt hij af. We rijden verder en pikken hier en daar nog mensen op. Het is goede weg en de chauffeur rijdt flink door. Ineens houdt de verharde weg op en moeten we iets van 2 km ineens over hobbelige weg met flinke kuilen ?? Daarna is het weer verhard en gaat het gas erop. Hier en daar heeft de chauffeur adresjes waar hij een boodschap moet afgeven of afhalen. Onderweg stapt er nog een oudere man bij in, die bijna bij Carlo op schoot komt zitten. Plek voor 3 wordt plek voor 4 gebombardeerd. Dat duurt een half uurtje en dan kan hij eindelijk zijn benen weer bewegen. Pffff. Even ongemakkelijk zeg. We komen na 2 uur bij het busstation aan. Daar is een man die goed Engels spreekt en die ons het een en ander verteld over Guatamala, brengt ons naar een kantoortje en laat ons op een kaart zien wat de beste reisroute voor ons is voor wat we willen bezoeken. Erg nuttig. We kunnen ook hier meteen een busje boeken voor morgen naar Tikal, met afhaal van ons hotel. We boeken de bus van 04.30 uur. Ook raadt hij aan om alvast de bus naar Semuc Champey te boeken voor overmorgen. Hij geeft redelijke prijzen op en besluiten die ook alvast te boeken, ook met afhaal van ons hotel, reuze handig. Ze hebben hier wel tuk-tuks, maar onze rugzakken passen daar natuurlijk nooit bij in. Nou ook weer geregeld. Hij wil ons nu ook wel gratis naar ons hotel brengen. We moeten echter nog Guatamalese Quetzals pinnen en hij brengt ons naar de bank vlakbij. We kunnen nu betalen en we krijgen tickets voor beide bustrips en de handige kaart van Guatamala. Ons eerste Engelssprekend mannetje is ineens gevlogen en een ander wil ons wel brengen met een busje voor 10 Q zelfde prijs als met Tuk-tuk. Okay, doe maar dan. Bij het hotel staan ze al klaar met de sleutel en brengen ons naar de kamer. Het is een kamer voor 10 Euro per nacht, met alles erop en eraan, 3 bedden, lekker ruim, alleen wat oud. Maar het ziet er schoon uit, dus prima. En met zwembad. We besluiten bij nadere bestudering van dat zwembad maar niet te gaan zwemmen. Wel even douchen en op naar Flores, een eilandje in een meer dat met een brug bereikbaar is. Tevoet is goed te doen, ook al is het warm. We lopen rechtsom het eiland op totdat de straat helemaal blank staat en we niet verder blijken te kunnen daar. Dan maar linksom. Daar zien we een goed bod voor Happy hour Mojito en op de kaart staat wel wat lekkers om te eten. Hup zitten en slobberen. Wat een plek is dit weer. Redelijk rustig, idyllisch met het meer, de bootjes en die tuk-tuks. En spaanse muziek. Het duurt niet lang voor we tipsy zijn. We gaan nog wat verder wandelen en ze wijzen ons op een parkje en de kerk bovenop in het midden van het eiland. Even klimmen en ja hoor, wat een uitzicht hier weer. We kopen een biertje en gaan even zitten genieten van het uitzicht. Inmiddels rommelt het flink in de verte rechts en links lijkt het ook dicht te trekken. Het begint te waaien. Een oud vrouwtje gebaart dat het onweer gaat overwaaien en ze krijgt gelijk. Er komt niets uit hier. We lopen weer naar beneden en eten en drinken nog wat en lopen op ons gemak naar huis om 19.00 uur met het idee dat het al middernacht is. Om 18.00 uur is het al pikkedonker en morgen moeten we vroeg uit. We worden om half 5 opgepikt.

Do 19 okt. Om kwart over 4 staan we klaar voor ons hotel. Het busje komt om half 5 precies en we zijn de eersten. We halen daarna nog een hoop mensen van het eiland op en dan gaan we richting Tikal. Een beroemde en hele grote vroegere Maya stad. Het is al met al nog 1,5 uur rijden. We staan bij de entree waar we een kaartje moeten kopen. We stappen uit maar de loketten zijn nog dicht. Om precies 06.00 uur gaan de luiken open en gaat de verkoop van start. Je moet je naam opgeven, betalen en de kaartjes zijn bemachtigd. Weer terug in het busje met z'n allen en nog een half uur verder rijden naar de ingang van het park. Hij legt uit waar en wanneer de busjes teruggaan en waar de gids komt (die hebben wij niet). We kunnen hier koffie en sandwiches kopen en dat doen we. De koffie smaakt goed. Dan richting park, dat is even zoeken, want het staat niet erg duidelijk aangegeven. We moeten ergens langs naar binnen om het kaartje te laten zien en ze willen weten waar we vandaan komen. Het wordt geregistreerd. We kopen een plattegrond en hup, we kunnen. De groep uit onze bus hadden allemaal de gids bijgeboekt, wij niet en we liepen anders dan zij. We liepen naar de rechterbuitenkant van het park, maar zagen maar geen ruine opduiken. We denken, zijn ze dan nog allemaal ondergedekt ofzo. We zien weer een bordje met een aanduiding en lopen die richting op. Aardige klim en eindelijk doemt er dan een tempel op. We lopen daar wat verder, maar imponerend is het allemaal niet. Dan zien we een bordje met Plaza IV en dat is de hoogst van 70 meter, aah de achterkant van het park, 20 min. lopen volgens onze plattegrond. Daar aangekomen staat alles afgeschermd met een lint, de ruine in de steigers en NO ENTRY. Wij denken, nee nou wordt ie mooi, komen we bij het klapstuk en dan kunnen we er niet eens op. We lopen door naar een andere en zien dan een trap, die toch de Plaza IV opgaat. Dus toch. Hup, naar boven. Best pittig, maar het is bewolkt vanochtend dus nog niet echt warm, dat scheelt. Eenmaal boven worden we beloond met een werelds uitzicht weer, nu over het hele park met de 3 grotere ruines erbovenuit stekend. Je ziet de mist nog uit de bomen opstijgen. Heerlijk hier boven en we zijn helemaal allen. Dit maakt al een hoop goed, na een verloren begin. Na een minuut of 10 komt er nog een stel boven, Nederlanders, een van de weinige die we tot nu toe tegenkomen. Leuk stel, wat mee gepraat en reisschema's uitgewisseld, fotootje van elkaar maken. Inmiddels zitten we met een man of 10 boven en we besluiten om weer naar beneden te gaan. Daar verdwalen we weer en komen uit bij de 7 tempels aan de linker-achterkant van het park, terwijl we middendoor wilden. Nou ja, deze dan ook maar bekijken, en nog eentje verderop. Wel mooi ook deze. Dan hebben we de goede route te pakken en vinden achtereenvolgens Plaza III, II en I (De Jaguartempel). De II konden we ook weer op. Eerst voorbij gelopen, we waren al we moe eigenlijk na 3 uur klimmen en klauteren en zoeken. Maar omdat de trap in de schaduw ligt, toch maar erop en maar goed ook, want dit uitzicht wil je niet missen. De I en II liggen tegenover elkaar en in het midden is een plein met nog vanalles aan de zijkant eromheen. Erg mooi. In de verte zien we ook weer de IV met nu heel veel mensen op de trap boven zitten, grappig, daar zaten wij daarnet ook. Na de zijkant nog van dichtbij bestudeerd te hebben lopen we zachtjes aan richting uitgang. Ineens horen we een gebrul, zo hard en dichtbij en we dachten allebei aan een wild beest. Carlo een jaguar, ik een wildzwijn, dus we liepen iets harder. Een parkwachter liep ons pad op en die vertelde dat het gewoon de howler monkeys (brulapen) zijn. Nou ja. Wat een oergeluid. Alle geluiden tegelijk. Het gaat door totdat we bij de uitgang zijn. Het is bijna 11 uur en er gaat een busje terug om 11 uur. Die halen we. Fijn, dan kunnen we lekker douchen en op het gemak wat gaan eten en tutteren. We gaan bij hetzelfde tentje natuurlijk weer. Nu spat het af en toe een beetje. Doodmoe gaan we lopend weer naar huis, op tijd naar bed. Tot hier even ons verslag, dat jullie niet denken dat we uit de lucht zijn, maar vrijdag zij we naar Lanquin gereisd (8 uur) en zaterdag een tour naar Semuc Champey gedaan, spectaculair. Dat hebben we inmiddels al wel achter de rug, maar het verslag komt nog. Een beetje verreisd nu, te weinig tijd over en we zijn zondag 22 okt (vandaag) alweer naar Rio Dulce gereisd (6 uur) om de komende dagen in een hutje in de jungle vlakbij Livingston even tot rust te komen en daar is GEEN WIFI. Dus laterrrrrrr........... PS morgen gaan we daar met een bootje naartoe en onderweg hopen we een hoop vogels te zien, en ook daar bij het hutje op de rivier Rio Dulce. Groetjes en sorry voor de vele foto's, ik kon niet kiezen.

Geschreven door Kcendewereldreiss.reisdagboek