Ja daar zijn we weer. Paar dagen geen WIFI op de kamer gehad, sorry.

Za. 30 sept. van Tulum naar Mahahual (breek je tong niet) in de ADO bus van 8.55 uur die maar 1x per dag gaat. 3 uurtjes ongeveer. We kwamen aan in een gat, maar zagen al wel ons verblijf aan ons voorbij schieten. We besloten om ernaartoe te lopen, wat toch weer verder was dan we dachten. Achteraf hadden we niet over de weg moeten lopen (met kiezels en zand, slecht voor de wieltjes, echte rugzakkers haha) maar langs het water, waar een mooi vlak pad ligt. Ingecheckt en betaald en naar ons hutje. Het was al een beetje bewolkt en zo te horen aan de andere toeristen had het de afgelopen dagen hier alleen maar geregend. Nu was het redelijk en we gingen de boel verkennen. We zien al snel het mooie pad langs het water en gaan bij ons restaurant Blue Kay zitten, daar kwam niemand ons helpen, een eind verder richting "centrum" zien we "Krazy Lobster", een hele grote tent die ongeveer een tiende van het hele strand in beslag nam met tafeltjes en stoelen en wat te Popi Jopie vonden wij. Ook "Tipsy Anna" komt voorbij en wij kiezen voor de Maya Bar met een heel mooie wasbak en een jongen de palmbladeren vlecht en daarvan een bloem en een sprinkhaan maakt voor ons, net echt. En een DJ die wat muziek voor ons mixed, lekkere muziek. We eten een lekkere nacho’s (lang geleden) met een pina colada (de eerste, verse kokosnoot) en gaan bij ons zwemmen en snorkelen. Niet echt veel te zien, paar visjes. Lekker effe zonnen, wat mango en ananas kopen van een verkoper die voorbij komt, douchen en even opdrogen op bed. De WC en douches waren 50 meter verderop in een heel groot gebouw, wel goed te doen. Je loopt toch alleen maar in je bikini en zwembroek daar. Terwijl we in ons hutje liggen gaat het vreselijk spoelen en het flitst en dondert aan alle kanten, best dichtbij ook. Wel gezellig dat geluid op het dak, net als vroeger bij kamperen. We willen toch nog een hapje eten en lopen weer richting centrum met onze opvouwbare parapluutjes (ideaal en nuttig), maar het ziet er allemaal maar donker en dicht uit, en de paraplu's slaan al om van de wind, dus besluiten toch maar om dichter bij huis te blijven en komen bij een tentje met een steenoven aan, dus pizza en tiramisu met cappuccino na, heerlijk. Naar huis konden we nagenoeg droog overkomen en bij ons was het gelukkig allemaal redelijk droog voor het hutje. Alles binnen was natuurlijk hartstikke klam.

Zo 1 okt. Het is droog en bewolkt, op zoek naar ontbijt. Dat vonden we bij een bakkertje, zo die had lekkere bladerdeegbroodjes met ham en geitenkaas en een zoete met nutella en amandelschaafsel en zelfs cappuccino (lekkerder dan gister) en een zitje buiten. Wow, voor zo’n gat. Super. Het begon al weer snel te regenen en dat ging en het kwam. We besluiten om snorkelspullen mee te nemen en helemaal naar de andere kant van het dorp te lopen met hoop op beter weer. Dat kwam dus niet. We lopen terug, kopen alvast buskaartjes voor morgen en strijken weer neer bij onze Maya Bar en nemen een gebakken visje. Nu draait de ober de muziek, erg grappige Mexicaanse liedjes, en hij kent ze allemaal. Dit keer zit er nog een tafeltje met 4 (Mexicaanse) gasten die een bucket biertjes had besteld. Die zongen soms ook uit volle borst mee. De palmblad-jongen komt ook weer voorbij en op een bankje tegenover zit een zwerver/loco ook heftig mee te bewegen en te zingen op de muziek en als de ober hem uitdaagt doet hij heel even mee met een dansje, hilarisch. De man van het andere gezelschap laat zich meer dan een uur masseren en roept om de zoveel tijd z’n vrouw dat ze bier moet brengen voor een slokje. Haha. Carlo gaat nog even snorkelen bij huis. Douchen, relaxen en nog even eten de Italiaan, nu hamburger en taco’s. Het is nog steeds regenachtig.

Ma. 2 okt. Vertrek naar Bacalar, een stadje bij het meer (de lagune) met de 7 kleuren. Het is een klein busje waar maar 12 man in kan, lekker snel dus. Natuurlijke airco deze keer, met het raam open dus. De chauffeur heeft de grootste lol bij het zien van de lucht voor ons (pikzwart) en het feit dat wij er daar uit moeten. Bij het uitstappen komen nog redelijk goed weg, het stortregent nog niet en er stopt al snel een taxi. Hup instappen. Die zet ons af bij een huis, inmiddels staat het te spoelen en te onweren en we zijn al blij dat we daar onder de veranda kunnen schuilen. Er is niemand thuis. Carlo gaat op onderzoek uit met paraplu en schuin over de kruising moeten we dus zijn. We staan op de verkeerde hoek van de straat. Ze hebben daar geen huisnummers alleen straatnummers. De taxi is al weg. Nou, met poncho, paraplu en regenhoezen daarnaartoe. Het blijkt een hele eenvoudige maar ruime kamer van een man alleen. Die gaat 2 nachten ergens anders slapen en verdient zo z’n geld. Muffe bedoening natuurlijk met dat weer, geen airco en geen WIFI, lekker goedkoop een keertje dachten we. Alles uitgehangen, en toen de bui over was snel naar het meer om te kijken naar de kleuren. Onderweg kwamen we wat jongens en meisjes in schooltenue tegen. Dat is hier nog gebruikelijk. Het mee is mooi ja, zelfs met wolken. We lopen verder het dorp in op zoek naar het centrum. We vinden het fort en een vierkant plein met park, maar daar gebeurt niet veel. Wel staat er een leuk opgeschilderd VW busje die koffie verkoopt. Die busjes zie je hier nog veel evenals kevers van het oudste type, leuk hoor. Ze vallen bijna uit elkaar maar rijden doen ze haha. We lopen terug naar restaurant de 6 Hermanos (broers) dat we onderweg al hebben gezien en wel wat lijkt. Dat zit heerlijk met mooi uitzicht op het meer. Het weer blijft kwakkelig, af en toe een bui, en zo willen we geen boottochtje maken. Terug naar huis, een dutje gedaan en op zoek naar een ander restaurant. We hadden bijna de moed opgegeven, alles was donker en dicht, totdat we aan iemand vroegen waar we kunnen eten en die wees op het centrum. Nou, daar bleek het nu ineens toch wel te doen te zijn. Joepie. Gauw ergens gaan zitten en gegeten en tussen de buien door terug naar huis.
Di. 3 okt. Gisteren hebben we het weerbericht van hier gezien en dat beloofde een paar hele dagen lang regen en onweer. Langs de hele oostelijke kust. Het valt alles mee en we kunnen gerust het meer op. We spreken wat mannetjes aan en besluiten om met eentje mee te gaan. Er ligt al een bootje met 5 mensen op ons te wachten en daar stappen we bij in. Een luxe bootje. Op naar de Cenote Nero (zwart) aan de rand van het meer. Die is 100 meter diep, gekkelijk, en daarom zwart van kleur uiteraard. Op de foto's zie je de stenen rand van het zwarte gat. Daar kan je ook op staan. Kwartiertje in gezwommen. Daarnaast ligt Cenote Esmeralda, hele mooie kleur, die loopt conisch zegt hij en daar mogen we niet in zwemmen alleen maar naar kijken. Daar kun je vanaf de kant in tegen betaling namelijk. Tsja, ook hier ieder z’n handel. Op naar de “piraten”- straat. Onderweg verschieten de kleuren van mooi, mooier, het mooist. En de piraten-straat is zo mogelijk nog mooier van kleuren, niet normaal. Daar mogen we ook zwemmen en lopen. Na totaal 2 uurtjes staan we weer aan de kant, maar dit is wel de moeite waard zeg, poeh eee. Bijkomen bij de 6 Hermanos, waar we ook al hebben ontbeten vanochtend. Na 2 uurtjes besluiten we om toch nog even naar de Cenote Azul te lopen, ook al zegt hier iedereen weer dat je dat alleen met een taxi kan doen. Het is ca. 4 km lopen met dreigende lucht. We krijgen alleen een paar spetters. De ingang blijkt aan de snelweg te liggen en niet in de straat waar wij lopen, dus we mogen nog een endje om de Cenote heen lopen. Hij is mega groot en zo te zien heeft het hier pas geregend Heerlijk warm water en wat een rust daar, een weldaad na onze wandeling. Het lijkt wel wat op de oude visvijver van de stok. We blijven lekker een half uur poedelen en nemen een taxi naar het plein om te gaan eten bij een tent met een dakterras met uitzicht op het meer. Ook hier heeft het geregend, dus we hebben geluk gehad tijdens onze wandeling. Op het plein is een uitvoering met langzame dans en muziek. We gaan nog even kijken maar als het voor de 3e keer gaat regenen besluiten ze het maar te staken. Allemaal schuilen onder een partytent. Let op de kleine Maya's vergeleken met ons. Sommige vrouwtjes komen tot mijn middel. We komen weer nagenoeg droog thuis.

Wo. 4 okt. Op naar Chetumal, de grensplaats met Belize. Een heel leuk hostal/hotel met airco/WIFI en TV voor een prikkie. Alle natte spullen even ophangen. Ik schrik me de tering als er ineens 2 militaire vliegtuigen laag overvliegen. Daarna volgen nog 2 vliegtuigen met een paar minuten ertussen. We zitten in de opstijgroute van het vliegveld van Chetumal. We lopen richting boulevard en vinden een ontbijtplek meteen om de hoek. Langs de boulevard blijkt er weinig te beleven. Voornamelijk clubs die alleen ’s-Avonds open zijn. Geen enkele winkel of café, raar. Wel de ferry naar Belize, een vuurtoren, een kinderspeelplek, een museum en een universiteit. Wij lopen door totdat we bij het “strand” zijn, maar dat is niks om te gaan liggen of te zwemmen. Zo’n mooie zee voor de deur en geen fatsoenlijk strand, leg het maar uit. Of het moet aan de krokodillen liggen die vanuit de monding van Rio Honda hier wel eens kunnen verdwalen ??? Onderweg zien we veel kokosnootverkopers. We kopen een fles kokoswater en een zakje kokosvlees en peuzelen dat lekker op in de schaduw en in de wind. Daarna douchen en wat wassen thuis en in de airco liggen, yeah heerlijk kan dat zijn. ’s-Avonds vinden we de winkelstraat van deze hoofdstad van Quintana-Roo. Daar blijken ook geen restaurants te zitten, alleen maar straatstalletjes en heel veel kleding winkels (heel goedkoop, dus weer wat gekocht natuurlijk voor 1 euro 50). We lopen de straat in waar er wel restaurants zouden moeten zitten volgens de plattegrond die we bij de tourist info hebben bemachtigd, maar alles is donker. Carlo heeft vlakbij ons iets leuks gezien en daar het ook vandaag alweer een paar keer heeft geregend en nog steeds bewolkt is, gaan we daar naartoe. Het is een heel leuk restaurantje en lekker eten. Eindelijk dan met sombrero's op de foto. Terug thuisgekomen barst het onweer los, vlak boven ons. Het lijkt wel of je hartslag dan een keer overslaat, zo eng dichtbij en hard. Lekker veilig en droog binnen gelukkig. Morgen nog een dagje hier om in te lezen op Belize en dan de grens over. Spannend ……

Geschreven door Kcendewereldreiss.reisdagboek