Maandag 20 Nov. Aankomst in Oaxaca provincie in Puerto Escondido rond 9 uur in de morgen. We zijn redelijk fit ondanks chauffeur Gilles en de 13 uur in de bus. We worden gedropt bij het busstation en we nemen een taxi voor weinig (30 Mex) naar onze bestemming aan Playa Brisas de Zicatela vlak aan het strand. De chauffeur zet ons netjes af, maar er is niemand te bekennen in het Hostal Maresius. We trekken aan de bel maar die valt meteen naar beneden en er komt nog niemand. De grendel van de poort krijgen we open, dus we zetten onze spullen binnen en lopen via trapjes naar beneden naar het strand op zoek naar wat te eten. We vragen aan een Canadees stel (er zitten hier heel veel Canadezen) waar we moeten zijn en die wijzen ons de weg. We kiezen een strandtent uit en nemen ontbijt. Het is niet het beste tot nu toe en de koffie is slappe hap, maar het daar zitten in het zonnetje en zicht op de zee is al fantastisch. Als we uitgegeten zijn gaan we kijken of we erin kunnen en er is iemand gelukkig. Hup naar beneden met de bepakking en even installeren in de kamer en weer naar het strand een stukje lopen. Net niet naar het stadje, we willen lekker zwemmen en zonnen en lekker wat eten aan het strand. We gaan zitten bij Arcis eigenaar Antonio. Leuke gast die nog wat te vertellen heeft. Lekker in de golven duiken, zo die zijn best groot, dus we gaan maar niet te ver. Heerlijke zee. Er komt een vrouwtje voorbij voor massage maar het is nog te vroeg vinden we. Eerst luieren, drinken en eten en van het zonnetje genieten. Ze komt niet meer terug helaas. We gaan naar huis na het bewonderen van de zonsondergang in de zee en kopen wat biertjes en cola om thuis op te drinken.


Di. 21 Nov. Lekker ontbijten bij Dan's, een Amerikaanse surfer die aan een Mexicaanse is blijven plakken, die bij ons om de hoek zit. Onderweg zien we een man slijpen op een fiets en Carlo moet natuurlijk even vertellen dat hij dat thuis ook deed voor z'n werk. Weer een vriend erbij haha. Lekkere koffie eindelijk en heerlijk uitgebreid eten met goede bediening. Ze hebben hier een pikant tomatensausje bij het ontbijt. Dat zou je thuis nooit bedenken, maar het smaakt heerlijk met toast. We gaan vandaag de mooie strandjes tevoet proberen te bekijken, zover we kunnen komen. Eerst nog bij een hotel boven ons kijken die we nu pas vrij op booking.com hadden gezien met jacuzzi. We willen hier langer dan 2 nachten blijven maar vinden dit wel mooier voor dezelfde prijs als dat we nu zitten. We vragen naar de prijs als we direkt boeken en mogen de kamers en de jacuzzi bekijken. Ziet er goed uit. We lopen over het strand en komen weer een stel Canadezen tegen die een praatje maken met ons. Daarna gaan langs boven over de weg, omdat we bij ADO het busschema en de collectivo's even uit moeten vogelen. Dat is een heel eind om, maar met een super uitzicht omdat het hoog ligt en over alles uitkijkt. We zien onderweg ook een mooi hotel, maar er is niemand om na te vragen wat het kost. Bij ADO kunnen ze ons voldoende vertellen en we komen tot de conclusie dat een collectivo beter te doen is. We lopen door naar Playa Angelito, dat aangegeven staat op een bordje. Het is een lange straat die best steil omlaag en weer omhoog loopt. Pittige wandeling. We kopen een flesje drinken onderweg. Bij toeval Fresca van rode grapefruit, omdat ze geen cola-light had en verder ook niks dat lekker leek. Het drankje is heerlijk en die kopen we later nog veel vaker. Op het einde is een panorama punt bovenop de rotsen. Mooi, maar we zien geen padje naar beneden en eigenlijk ook geen strandje, dus we lopen maar weer terug de straat in. Na 300 meter zie ik een vrouwtje en vraag of we via een zijstraat bij het strand kunnen komen en gelukkig bevestigd ze dat, anders was het een klere-eind om en we waren al best wel toe aan iets lekkers te eten en drinken en een duik in de zee na een 2,5 uur wandeling. Aan het eind van de zijstraat keken we op een geweldig mooi strandje en met trappen konden we het hele eind naar beneden. Dit is Angelito (links) en Manzanillo (rechts) samen. Hier kan gesnorkeld worden zeggen ze, maar die hebben we nu niet bij. We besluiten om hier morgen terug naartoe te gaan met snorkel. Het is druk op het strandje en in de zee. Foto's maken natuurlijk en we besloten toch om nog maar door te lopen naar het volgende strandje Playa Carrizalillo, want als we eenmaal gaan zwemmen en zitten dachten we dat we niet meer verder zouden komen. We gaan weer omhoog en een weg in en vragen of we goed zitten. Bovenop is een vreselijk mooi complex met cabanas, maar helaas al volgeboekt. Er is een restaurant bij dat heel chique oogt met een mega-mooi uitzicht. Daar gaan we wat bestellen, champignon kaas-fondue en mojitos. Heerlijk. En toch niet al te duur. Wat een uitzicht, niet normaal. Even uitpuffen voor nog een rondje bovenlangs de baai op zoek naar onderdak voor 2 extra dagen in Puerto Escondido. Op Air B&B hadden we een huis gezien, maar niemand kent het en we vinden het niet. Dan maar eindelijk naar beneden naar het strandje. Eindelijk lekker een duik nemen en een biertje op een ligstoel. En weer supermooi natuurlijk hier. Het is een heerlijk strandje. Terug naar boven met de trap en op zoek naar een taxi naar het Bahia Principal, het strand in de bocht van het stadje, want daar willen we wat gaan eten. Nou, dat ziet er niet erg aantrekkelijk uit met restaurantjes. En de mooie rode bol (de zon) is hier helemaal niet te zien door een berg die ervoor zit. Helaas, verkeerde inschatting. We lopen door een autovrij straatje waar ze de kraampjes net hebben opgezet voor de avond, gezellig, maar eten ho maar. We lopen nu maar verder over het strand op weg naar huis. Dit is veel korter dan bovenlangs dus dat kunnen we nog net hebben. Vlakbij zijn er een hoop eettenten op het strand zien we nu, keuze genoeg. We kiezen er eentje uit die gezellig oogt en lekkere muziek draait en nemen een surf&turf en Carlo vis. De Surf&turf wordt opgediend in een aardewerk hete schaal met de heerlijke garnalen om de rand geklemd. Het ziet er indrukwekkend uit en het is ook heerlijk. Met gesmolten kaas in de schaal, 2 worstjes, maar onder de kaas nog een hoop reepjes biefstuk, heerlijk. De vis smaakt ook voortreffelijk. Een goede keuze en een mooie beloning van zo'n mooie prachtige dag.


Wo. 22 Nov. Ontbijten bij Dan's en meteen door naar boven om te vragen of Hotel Agua Luna met de jacuzzi nog een kamer vrij heeft. Ja, joepie dat heeft ie. Gauw tassen slepen naar boven, zo'n 300 m zandpad licht stijgend, toch ook best pittig en installeren. We bestellen een taxi naar Playa Manzanillo met de snorkel in de strandtas. Hup naar beneden en we zijn benieuwd. Nou, Carlo blijkt iets verloren te zijn uit zijn snorkel en een ander dingetje raakt los, waardoor hij het niet meer doet. Hij pakt het kleine duikbrilletje dat we ook hebben maar dat mist ineens een randje aan de binnenkant, waardoor deze ook onbruikbaar is. Ik lig inmiddels al in het water en zwem een stukje uit de kant boven de stenen. Ik zie helemaal niets. Troebel en alleen maar zwarte steen. Geen enkele vis, laat staan gekleurd koraal, dus ik besluit maar weer terug te zwemmen dan kan Carlo de mijne op. Het hoeft niet meer voor hem zegt ie. Het strandje van gister was fijner om te zwemmen, maar hier is het ook lekker. Ik zie een dame met een bord vol oesters lopen en wenk dat ik die wel wil. Ze loopt echter door. Ik verwacht dat ze met het volgende bordje dan wel naar ons zal komen, maar ze blijft weg. Ik ga op zoek naar waar ze vandaan komen. Dat is een rots waar een man op staat en de oesters daar open maakt. Hij zegt dat ie ze wel klaar zal maken voor mij. Ik haal geld en ik kan een bordje meenemen met limoenen en hete saus. Mmmmmm, heerlijk. Dan krijgen we een stukje film voorgeschoteld. Op het strand wenkt een man naar mensen in het water dat ze opzij moeten en hij heeft een stok met een vlag vast. We zien dat hij naar een bootje kijkt dat vlakbij in de baai ligt. Het bootje vaart weer weg om vervolgens vol gas op het vlaggetje af te stevenen. Niet normaal, echt net een film wat we zien. Zodra de boot het zand raakt moet de motor als de sodemieter omhoog gehaald worden natuurlijk en het bootje strand in het zand. We hebben het opgenomen, maar filmpjes kan ik helaas niet uploaded op pindat. Geweldig, wat een sensatie. Dit hebben we nog nooit gezien, in Gambia hebben ze roeiboten en is het allemaal schuif en handwerk. Wow. Eenmaal op het droge komen alle mensen kijken naar wat de vangst is en er blijkt een grote haai in te liggen. "No pictures" roepen ze, maar even later loopt een gast van de boot met de haai op z'n schouder naar een koelbox op een truck en neemt iedereen natuurlijk toch een foto. Haaien mogen wel gevangen worden, maar je moet een vergunning hebben en die hadden ze dus niet. Wat een spektakel. We komen bij met een biertje. Pfffff. We gaan op tijd alweer richting huis te voet. Er is een kortere route dan met de auto, dus nu is het een uurtje. De zon is al weer aan het kleuren en we gaan snel naar boven om in de jacuzzi plaats te nemen. Er is verder niemand boven, dat is fijn. Foto's nemen met de mooie zonsondergang en lekker bubbelen in het bad met het flesje vanille Pox met dank aan onze friettent, Tsssss, decadent. Niet omdat het moet, maar omdat het kan. We voelen ons weer even hollywood-sterren. Daarna eten we bij het hostel een heerlijke burito en taco-tjes. Het vrouwtje kan goed koken en heeft koude rode wijn die er heerlijk bij past. Carlo kan nog een tweede bestellen, maar dan is de rode wijn op. Nou ja, op tijd slapen dan maar. Dit hotel is van een Australische surfer die aan een Mexicaanse is blijven plakken, geweldige opzet.


Do. 23 Nov. Een dagje luieren op het strand vlakbij hadden we onszelf beloofd. Eerst ontbijten bij Dan's natuurlijk en even een tourtje boeken voor vanavond naar Laguna Manialtepec, want dan kan je oplichtende groene micro-organismen zien en dat wil ik persé zien. Voor Carlo hoeft het niet maar hij gaat wel mee. We lopen meteen naar Antonio en gaan in een ligstoel liggen en bestellen een kan mixed fruitsap. Onze massage vriendin is ook weer van de partij vandaag. Ik ga eerst nog even zwemmen, want ik heb het echt loeiheet. En dan mag ik gaan liggen. Eerst de achterkant, dan de voorkant, met scrub van het zand, maar dat geeft niks. Ze heeft lekker ruikende olie en ze masseert stevig, fijn voor mijn rug en arm, dat zat een beetje vast. Daarna is Carlo aan de beurt en die vind het ook een goeie. Nu kunnen we echt luieren en lekker in de golven duiken tussendoor. Lunch en paar Victoria's. Ze komen ons om 19.00 uur ophalen voor het wonder der natuur "Bioluminiscencia". Er stappen onderweg nog een aantal Canadezen in en een Mexicaanse forse jongedame die de chauffeur helemaal plat lult. Het is een half uurtje rijden naar het meer waar de bootjes liggen. Ze houden alles zo donker mogelijk, de maan is een cirkeltje van 3 dagen, maar geeft toch al best veel licht. Spannend. Een gids legt uit wat we gaan doen/zien. We varen met z'n allen naar een tent op het water, waar je dan in kunt zwemmen om het wonder te zien. Dat is al minder romantisch dan ik dacht vantevoren. Maar goed, varen maar en in het pikkedonker moet je het zeil zoeken om in die tent te komen, je hebt geen idee hoe groot die tent is en hoeveel mensen er al in zwemmen. Ik vind het niks. Eenmaal in de tent valt er werkelijks niks groens in het water te ontdekken, dus wij voelen ons bekocht. Iemand roept, je moet met je arm op en neer in het water bewegen, en jawel hoor, dan licht er iets groenigs op, maar lang niet wat we verwacht hadden. Wat een oplichterij. Het water is gelukkig lekker warm, dat dan weer wel. Het duurt een half uur voordat iedereen weer in de boot is, de forse jongedame het laatst, en de boot kantelt gevaarlijk. Nu moet iedereen er wel om lachen. We varen een rondje in het meer en zien zowaar nog wat vuurvliegjes, een zelfde soort bio-verschijning, als goedmakertje. We varen terug en stappen in de bus naar huis. Veel te veel van voorgesteld. De keuken is tot 23.00 uur open bij ons, dat wisten we en we bestellen als troost rode wijn (ze heeft weer nieuwe) en een hamburger nog nog zo'n lekker burito, en naar bed.


Vrij. 24 Nov. Voor de laatste keer ontbijten bij Dan's. Het tomatensausje gaan we missen. Dan de koffers pakken en naar de straat lopen. Dit is nu niet zo ver. De collectivo naar Pozutla komt hier langs en kunnen we gewoon aanhouden. Na na ong. 10 minuten komt er een heel mooi busje en de bagage kan mooi achterin. Een uurtje naar Pozutla. Daar moeten we een taxi nemen om naar Mazunte te komen. Het volgende strand op onze route langs de pacific. We hebben een leuk hostal, maar de kamer is nog niet schoon. We gaan dus eerst even naar het strand (200 meter lopen) wat ook weer heel mooi gelegen is en nemen een mojito en spagetti carbonara met een salade, jummie die smaakt goed. Terug en installeren. En het stadje verkennen en terug aan de andere kant het strand op en lunchen. Tegen zonsondergang gingen we naar het einde van het strand waar je naar boven kan klimmen naar Punt Cometa lookout point. Dat hebben ze vanochtend aangeraden. Het is het meest zuidelijke puntje van Oaxaca aan een rotsachtige kust. We lopen naar boven, dat is toch al gauw 20 min. en denken dat we er al zijn. We moeten dan een pad in en de rotsen op, nog ruim 20 min. Het is goed dat we op tijd zijn gaan lopen, want we zijn net op tijd op het punt waar nog een man of 50 hetzelfde idee als wij hebben gehad om van een prachtige dalende zon te genieten. Onderweg zie je azuurblauw water met klotsende golven tegen de rotsen. Wat een geweldig zicht en best hoog zitten we hier. We zien de rode bol in de zee zinken en maken ons meteen uit de voeten, wat door de bomen is het pad snel donker en zie je niet meer waar je loopt. In het stadje vinden we met moeite een fatsoenlijk restaurant en we bestellen uiteindelijk ergens taco's en vis, wat redelijk te eten is.


Za. 25 Nov. Mazunte dag 2. Ontbijt is inclusief vanaf half 9. Koffie met wat toast en jam. Geen ei vandaag. Prima. We gaan naar de schildpad opvang die de regering hier een aantal jaren geleden heeft gevestigd om Mazunte toeristisch aantrekkelijk te maken. De route begint met aparte open ruimtes met glas ervoor waarin zich elke keer andere schildpadden bevinden. Soms moet je even zoeken en ze zijn redelijk klein, maar leuk om te zien. De route gaat verder naar kweekbakken met kleintjes van allerlei soorten. Dan komt het klapstuk, het aquarium, waar ze werkelijk de mooiste soorten hebben en ook zo groot. Geweldig om te zien. Er is 1 hele lelijke bij, die buiten ook al zat, maar slecht te zien was. Een Cayman-schildpad. We wachten totdat hij eindelijk z'n mond opendoet, Wow, wat een angstaanjagend gezicht en weer mooi van lelijkheid, nou ja oordeel zelf maar. Je pikt hem er zo tussenuit. Nou dit bezoek is de moeite zeker waard. We lopen door naar een naastgelegen strandje Playa San Angustinillo, over de weg bereikbaar. Zo, dat is nog veel mooier dan het hoofdstrand van Mazunte. En rotspartijen waar het water mooi in en uitstroomt met de golven. Fantastisch. Hier blijven we de hele dag lekker zwemmen en zonnen. Carlo gaat even bij de andere rotsen kijken en ziet daar tot zijn verbazing wel 20 kleinere haaien op het zand bij een bootje liggen. De kop en vinnen waren al afgehakt. Wat een akelig zicht. Ik ga even later ook nog even kijken, dan zijn er al een aantal afgevoerd en het stinkt ontzettend naar de ingewanden. Bah. Gauw terug naar ons stoeltje. 's-avonds eten bij een donker tentje waar het gisteren heel druk was. Het bleek inderdaad een goed tentje te zijn.

• ----------------------------Tot hier de foto's ge-upload. Helaas is het internet hier op het eilandje Little Corn zo traag, dat ik maar ca. 30 foto's kan opladen in 3 uur tijd en dan is de laptop weer leeg. En het is bijna kerst, dus die houden jullie tegoed---------------------

Het verhaal gaat hier alvast verder en dat herhaal ik de volgende keer met de foto's als de verbinding wat sneller is.

• ----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

Zo. 26 Nov. Zipolite Met de collectivo naar het volgende dorpje met mooi strand. Het is maar een klein stukje maar wel erg bochtig en slecht. We zitten op bankjes langs de zijkanten en Carlo wordt er bijna misselijk van. Na 15 min. zijn we er. Uitstappen op een rotonde. Vanaf daar is het 1 km lopen op de kaart dus dat doen we. De weg gaat goed maar dan moeten we een weg naar boven in, onverhard en steil en een nog steiler stukje dat wel verhard is. Pfff, gevonden. De poort gaat open en de man helpt ons met verder sjouwen naar boven naar de receptie. Onze kamer is nog niet klaar, Ze hebben een restaurant erbij dus we kiezen iets lekker uit en bestellen. Nee, we hebben alleen ontbijt zegt ze en dan alleen dit, dit en dit, Okay, nog een ontbijt dan maar, maar nu met ei, ook lekker. Een uurtje later kunnen we erin. De man sjouwt weer 1 rugzak voor ons. Het is wel 4 trappen en 5 steile stukken naar boven nog, want we hebben het hoogste huisje gekozen met het mooiste uitzicht. En dat is fantastisch mooi en de bungalow is ook geweldig. Ruim en heel stijlvol ingericht en we hebben een mega balkon met stoelen en een hangmat. Geweldig mooi. We blijven daar een tijdje zitten genieten en gaan dan naar beneden om het strand te bekijken. Heel langgerekt, wel 2 km lang volg met nakende maar ook met geklede mensen. Dit is het enige naaktstrand in Mexico, haha. Wij lopen het strand heen en weer en zien een strandtent met een Japanse naam met tentjes en ook een hangbed. Het is ook een hotel. We vragen of we in het hangbed mogen. Dat mag als we ieder een minimaal bedrag besteden. Nou dat ging wel lukken. Coctail met Malibu, sushi, sashimi, en nog 2 soepen. Het bed lag fantastisch en eten kunnen we tussendoor aan een tafeltje. Het is ook nog een mooie zonsondergang, geweldig stekkie hier. Zie de foto's. Daarna nog het dorpje ingelopen. Hier is een leuk autovrij straatje met koopwaar op de grond langs de kanten. Hoog hippiegehalte, maar wel gezellig en niet echt druk. De pinautomaat staat buiten en is out of order helaas. We nemen nog een crepe en een cappucino en gaan naar boven, naar huis in de donkerte, blllk, beetje engig.


Ma. 27 Nov. Ontbijt bij ons en naar beneden om een collectivo te nemen naar Puerto Angel, een dorpje verder dan Mazunte. We willen dit strandje ook zien en we moeten pinnen. Eenmaal in Puerto Angel na weer zo'n stukje bochtige weg worden we gedropt in het centrum en we lopen naar het haventje. Het is een heel kleine baai, wel mooi gelegen. We vragen naar de pinautomaat bij een bank, en die zegt dat die ook out of order is, al 4 dagen. Nou daar staan we dan. We lopen het strandje af en lopen maar weer naar boven naar de weg om de collectivo terug te pakken. In Mazunte vragen we of er nog een pinautomaat is. Ja, bij een een hotel verderop. Dus wij ernaartoe. Ook out of order, al 4 dagen, helaas. Wisselen kan daar ook niet maar wel weer bij een ander hotel. Daar lopen we langs, vragen na wat de koers is voor de dollar en tot hoe laat we terecht kunnen, want de dollars liggen boven in de bungalow. We gaan eerst naar het strand, zwemmen en weer heerlijk eten bij onze Japanner. We mogen nu niet op het ligbed, dat is alleen voor gasten ?! Nou dan de boel maar verbouwen en het gewone bed onder het tentje vandaan in de zon trekken, ook prima. Weer lekker gegeten en de zonsondergang bekeken en naar boven om de dollars te halen. Het wisselen ging goed en we namen nog een capucino en cheesecake. Het crepe bakken was al gestopt. En weer naar boven in de donkerte. Al minder engig.


Di. 28 Nov. Taxi naar Pozutla en rapido collectivo pakken naar Huatulco-Crucecita. Er komen er 2 voorbij, maar die zitten al te vol. De derde heeft nog net plek, Ik achterin en Carlo 2 stoelen voor mij. Dit is weer een mooi busje. Het wordt wel volgestouwd onderweg, met staanders en al. Even later gaan er weer mensen uit en kan ik naast Carlo gaan zitten. Na 2 uurtjes komen we in Crucecita aan en nemen een taxi naar ons hotel. De chauffeur zit er helemaal naast, die bracht ons naar Santa Cruz, het haventje en wij zitten in het stadje zelf, dus de rit duurt iets langer, maar we kunnen al wel sight-see-en. Het hotel is leuk en de kamer helemaal geweldig om een paar dagen te verblijven. Ze wassen ook daar en het centrum is 2 blokken door om de hoek. Prima. We vragen hoe we tevoet bij het haventje kunnen komen. Dat is 20 min. lopen en niet al te moeilijk. Het haventje is leuk. Hier wilden we eigenlijk oud-en nieuw vieren als we eerst wel naar Cuba waren gegaan, omdat het er zo idyllisch uitzag op de foto's. Uiteindelijk is het leuk, maar er zijn geen restaurantjes omheen, wat dus tegenvalt. Op naar het bijbehorende strandje achter de haven. Dat is ook mooi. We eten en drinken daar wat en ik neem een duik. Heerlijk. Taxi terug naar het hotel. Ik doe een dutje, maar wordt niet meer wakker van moeheid blijkbaar, dus Carlo heeft wat bij de supermarkt gehaald om te snacken.


Wo. 29 Nov. Ontbijt bij het hotel. Ik ben inmiddels weer fit en we gaan lopen naar strandjes verderop. We lopen eerst naar Chahue, dat zie er relaxed uit met een beach club met lounge muziek, maar we lopen verder, want we willen naar Tangolunda, een heel lang strand met all-in hotels dat we uit nieuwsgierigheid toch willen zien. Op de kaart lijkt het wel haalbaar en we denken de goede weg in te slaan, alhoewel er wel dichte slagboom voor hangt. Het is een hele ruime straat en het lijkt naar niks te leiden. Er is ook geen verkeer. Maar de zee is die kant op, dat weten we zeker, dus we lopen stug door. Er komen luxe vakantiehuizen in beeld en daar is vast wel strand vlakbij zou je denken. Een Canadees stel ziet ons worstelen op een splitsing welke kant we uit zouden moeten en roept naar ons waar we naartoe willen. Nou, er is hier geen strandje meer, want ze hebben besloten om er een hotel te bouwen met prive strand en voor Tangolunda moeten we weer helemaal terug naar de grote weg en dan is het nog 1,5 uur lopen. We hebben nu al 3,5 uur gelopen vanaf ons hotel, dus we laten een diepe zucht. Ze zegt dat er wel een strandje dichterbij is, El Arrocito (kleine rijst, omdat de zandkorrels daarop lijken, haha). Ze willen ons daar wel afzetten met de auto, want ze gaan toch een endje rijden. Nou graag! Het is een heel mooi klein strandje met een local restaurantje waar de Canadese mevrouw gisteren nog een heerlijke gevulde ananas met zeevruchten had gegeten. Toen ze dat zei, had ik daar natuurlijk meteen zin in en wil dat gaan bestellen. We zitten er echter 10 minuten en er komt helemaal niemand op ons af. Ernaast zit een hotel met prive strandje met een hangbed hebben we al gezien, dus we verkassen daarheen en bestellen een biertje. We krijgen het in plastic glazen, maar a la. Lekker zwemmen en op het bed liggen. Gevulde ananas hebben ze niet, dus maar een pasta besteld. Deze wordt geserveerd in een meeneem box. Raar voor zo'n luxe lijkend hotel. De pasta smaakt wel heerlijk. We liggen nog wat en bestellen een taxi om terug naar huis te gaan. De was is al gedaan voor ons. We douchen en gaan het centrum in. Er is een grote kerk met een bedrijvig plein ervoor. Daaromheen zitten diverse restaurants en de straten ernaast ook. We komen langs diverse kappers en ik vraag naar de prijs voor verven bij 3 van hen. We gaan eten bij een tentje langs het plein waar ze tomaten- en uiensoep hebben en ook Chateaubriand en een lekker visje met rode wijn. Het is weer luilekkerland en echt vakantie vinden we. Mmmmmmm.


Do. 30 Nov. Vandaag hebben we de 7 Bahia tour geboekt. Huatulco heeft een hoop baaien, waarvan we er nu tevoet een paar gezien hebben. Met de boot gaan we nu 7 baaien de andere kant op bekijken. We worden opgehaald door een taxi (luxe). Uit ons hotel gaan er nog 2 mannen mee, de een nog dikker dan de andere. En de dikste wil naast mij achterin gaan zitten. Ik gebaar dat ze beter om kunnen ruilen en dat doen ze gelukkig. Het ritje is maar 5 minuten, maar toch. We komen aan bij de boot in de Santa Cruz haven, die ziet er leuk uit en er zijn niet veel mensen die er op gaan. Relaxed. We hebben ook een speaker, die ons verwelkomt en vraagt waar we vandaan komen. Hij doet het echt heel leuk en iedereen heeft er helemaal zin in. We is leuke muziek op de boot en we krijgen zelf nog gratis drinken. Onderweg verteld hij vanalles over Huatulco en over de baaien die we zien. Ondertussen spotten we hier en daar een turtle die even met zijn kop boven komt. De boot vaart super, ook al zijn de golven wel 1.5 meter hoog, het is een catamaran, dat scheelt. Af en toe moet je je goed vasthouden als je loopt anders val je om. We varen vlak langs de eerste baai, waar geen mens te bekennen valt. Je kunt er ook niet komen blijkt. Heel dit gebied is tot natuurgebied verklaart en er mag geen enkel riool in de zee uitkomen. De stranden worden ook schoongehouden door de overheid. Het is prachtig met het heldere water en op de achtergrond de bergen en de golven die tegen de rotsen omhoog kletsen. Na 2 uurtjes varen komen we bij het mooiste strandje van allemaal "Playa la India" waar we ook een uurtje mogen zwemmen en snorkelen. Met het kleine bootje worden we naar de kant gebracht. Carlo ziet wel mooie visjes. Ze komen ook weer met oesters langs, maar we gaan zo ergens lunchen dus ik neem ze niet. Terug op de boot varen we terug en leggen we aan bij een strandje met allemaal restaurantjes. Het baasje recommendeert 1 restaurant en 4x4 garnalen te nemen. Dat doen we. Het zijn 4x4 garnalen op 4 verschillende manieren, erg lekker. Daarna nog wat zwemmen en weer terug op de boot naar huis. Mooi tripje. Om 6 uur ga ik naar de kapper om te verven en pedicure/manicure. Ze doet zo lang over de voeten dat het al half 9 is en ik zeg de volgende dag wel terug te komen voor mijn handen. Dat is goed en ik sms Carlo zodat we elkaar bij de kerk kunnen treffen. We gaan weer bij hetzelfde restaurant eten en nemen weer de Chateaubriand en een fajitas deze keer.

Vrij. 1 Dec. Nog een nachtje bijgeboekt hier en nu gaan we een busticket halen bij het ADO station. Met OCC boeken we voor morgen de nachtbus naar Tapachula. Met de taxi naar "Playa La Entrega", de snorkelplek hier. Je kan hier tevoet niet komen. Zooooooooo, wat is het hier druk zeg, niet normaal en een hoop eettentjes. Ze beginnen bij de taxi al aan ons te trekken. We willen ligstoelen en die zien we bijna niet. Als er eentje toezegt dat hij die heeft en gaat halen gaan we daar zitten. Er komt ook een parasol bij, prima. Ik neem lekker een duik voordat Carlo gaat snorkelen. Die duikt erop los, wat betekent dat er iets te zien valt. Mooi. Hij komt helemaal enthousiast terug. Ik ga ook, en zie een hoop gekleurd koraal en mooie vissen, maar krijg het wat benauwd in dat masker, dus zwem na een minuut of 10 weer terug, zodat Carlo nog een keer kan, weer met de onderwatercamera op zak. Heeeeel mooi daar, kijk maar zelf. Veel meer kleur dan bij Belize. We eten hier ook de 4x4 garnalen, nog lekkerder dan gisteren. Op het strand was genoeg te zien met al die krioelende mensen. Later in de middag komen de ijscokarretjes het strand op. Wat een werk. We nemen er eentje, heel lekker kokos met stukjes erin. Ook zien we mannen met kruiwagens vol met flesjes drinken het strand opkomen om te bezorgen bij de strandtentjes. Pfffff, in die hitte. Een lekker dagje weer. We nemen de taxi terug en douchen en de stad in. We kijken nog even rond voor een ander restaurant, maar komen toch weer terecht bij hetzelfde. We nemen nu soep en taco's.

Za. 2 dec. Inpakken en tassen weg laten zetten bij het hotel. We hebben nog hele dag en nemen de taxi naar playa Chahue, waar de leuke loungemuziek is. We lopen eerst het strand af naar ook een mooie plek bij een hotel. Daar mag je niet zitten als je er geen kamer hebt, dus lopen we weer terug. Dan zien we een grote schildpad voorin de golven hangen. Carlo pakt zijn masker en camera en duikt het water in. De schildpad verplaatst ineens razendsnel en Carlo komt weer naar de kant gezwommen. Ik kijk nog eens en ik zie een lang ding aan de schildpad hangen, dus ik denk ineens dat het een boei is. Carlo komt er verschrikt uit en zegt, het is een Manta ! Met een mega lange staart, dus laat maar zitten. De manta schiet weer de zee in. Dat was de schildpad dichtbij op de foto, helaas. Bij de beachclub mogen we wel zitten. Ze zijn druk bezig een bruiloft op het strand voor te bereiden. Ze hebben lekkere nacho's als hapje, mango margarita en keihard Coldplay door de speakers. Heerlijk is dat. Op tijd weer terug om te douchen en om te kleden en eten bij een Italiaan naast ons hotel. Die hadden we eerder moeten ontdekken. Heel goedkoop en heel goed eten. We nemen een pizza. Dan een taxi naar het busstation. Nog even pinnen en wat inkopen doen voor onderweg en de bus in.

Zo. 3 dec. De bus reed weer over Salina Cruz en stopte op hetzelfde punt midden in de nacht om half 1 als op de vorige nachtelijke tocht. Rond 7 uur komen we aan in Tapachula. We vragen meteen na voor de bussen naar Guatamala en dan gaan voor de collectivo naar Puerto Chiapas (voorheen Puerto Madera). Dat is 4 blokken op de hoofdstraat en dan nog 6 blokken naar het centrum. De stoepen zijn niet echt geweldig, maar het is zo vroeg dat het toch niet druk is dus lopen we over straat. We zijn bijna bij de goede plek als er een taxichauffeur roept en maar een beetje meer vraagt dan dat de collectivo zou kosten, dus we gaan met hem mee. Hij kent het hotel Boutique niet, maar zet ons af waar hij denkt dat het in de buurt is. We lopen een stuk de hoofdstraat af en vragen bij een supermarkt. Niemand weet het. We vragen waar WIFI is en ze wijzen op een internetcafe. Daar gaan we naartoe en die hebben inderdaad WIFI. Carlo kijkt waar het zou moeten zijn en ik loop 200 meter rondvragend een staat in, maar nog niemand kent het. Als ik terugkom in de straat gebaart Carlo naar mij. Hij heeft een mailtje gehad van Ana die zegt dat ze naast de Oxxo zitten. Ik was de verkeerde kant van de straat ingelopen. Het hotel blijkt Hotel Arrecife te heten en Marcos ontvangt ons vriendelijk. Ana werkt in de farmacie ernaast. We kunnen kiezen uit 2 kamers. Eentje heeft een groot hoog plateau waar we spullen op kunnen leggen en het bed staat de goede kant op om TV te kijken. De muren zijn bovendien niet zo afgebladderd als de andere kamer. Die gaat hij die dag erop ook schilderen. We douchen en gaan op zoek naar strand. We lopen vlakbij de straat in naar de strandjes vlakbij. Er zijn een hoop restaurants met zwembad en aan een kant ook strand, waar ook veel mensen zitten. We besluiten naar de andere kant te gaan aan de rivier. We nemen een tricycle (motor met zitje erachter) en worden afgezet bij een soort kanaal. We lopen erop, maar dat ziet er nog minder appetijtelijk uit dan waar we daarnet waren. We gaan niet aan het open water zitten. Aan de strandkant zijn ook tentjes, maar er is geen strand, want daar liggen allemaal stenen om het water tegen te houden. We nemen een tent met een leuk uitziend zwembad en bestellen een pina colada en garnalen. We zwemmen eerst even. Heerlijk. Het is hier superbenauwd. Warmer dan in Huatulco. We blijven daar lekker zitten. Er komt een familie zitten met een jongen die niet helemaal goed is en het zwembad continu laat overlopen alstie zwemt en een paar keer voor de vrouwen erin springt om ze nat te spetteren. Zolang hij ons niet nat spettert is dat prima. We gaan terug met een driewieler. Douchen en op zoek naar een restaurant. We gaan weer de kant op van de strandjes en gaan zitten aan een mooi strandje, wel met zwart zand, maar de golven rollen hier prachtig binnen en het is een super zonsondergang. We bestellen oesters en nog een keer oesters, mmmmm. En daarna garnalen. Die komen ze rauw brengen. Die sturen we maar terug en vragen om gegrilde. Die krijgen we en ze zijn heerlijk. Zo dat is weer geslaagd. Het stadje is wel erg smoezelig met de deels onverharde wegen en sommige verlaten spookhuizen. Toch voelen we ons wel veilig. We gaan naar bed.


Ma. 4 Dec. Ontbijt zoeken ?? We gaan naar de Oxxo (supermarkt) waar ze capucino hebben en kopen er chocoladekoekjes bij. Die peuzelen we lekker op op ons balkon en blijven daar lekker wat zitten om te appen en te video-appen met de meiden en met Mario en Li-ja om de plannen voor Nicaragua door te nemen. We boeken meteen een vliegticket van Guatamala-stad naar Managua voor 8 december, de dag dat ze een busje hebben gehuurd en wij mooi met hun mee kunnen rijden door Nicaragua. Das leutig ! Huisbaas Marcos laat de email even verderop voor ons uitprinten en praat honderduit. Blijkt dat hij voor de farmacie zo’n dik pak heeft om reclame te maken. Ik heb daar eerder al een foto van laten maken in een andere stand. Haha, lachen. Later gaan we terug naar het strandje van gisteren en ik ga er een stukje in. Het zand is zwart, maar heel fijn en lekker zacht en warm aan je voeten. De golven zijn heftig en met de rotsen in de buurt hoef ik er niet ver in. We nemen weer 12 oesters omdat ze zo lekker zijn en weer garnalen, nu meteen gegrild. Als de garnalen komen begint het enorm te stinken aan het strand en we vluchten naar binnen en eten ze snel op om naar huis te gaan.


Di. 5 Dec. Omdat de bus naar Guatamala vanaf Tapachula al om 6 uur vertrekt gaan we daar een nachtje slapen. We nemen om 11 uur een taxi en weten het hotel na wat om te rijden weer te vinden. Nou dat wordt een afknapper. Het is ook heel goedkoop, maar dit is echt wel de meest verpauperde kamer die we tot nu toe hebben gehad. Het is overal aan het bladderen en ontig, de bedden hebben nog springveren, er hangt een oude tv maar geen aansluiting, en tot overmaat van ramp : het knopje van de ventilator is afgebroken. We roepen het meisje die er nog driftig aan probeert te draaien en ze zegt dat ze een oplossing gaat zoeken. Ze hebben geen andere kamer beschikbaar. We hebben eigenlijk niet echt zin om een ander hotel te zoeken en besluiten om het stadje maar in te gaan. Veel winkeltjes en al kerstverlichting en artikelen overal. Ik zie leuke armbandjes en ringen voor weinig en koop er een stel (voor sinterklaas, haha). Veel restaurants kunnen we niet ontdekken. We lopen een autovrije winkelstraat in, daar is wel een Mc Donalds en een kippenboer, maar we zoeken verder. Dan zien we aan de rand van een plein toch een soort portaal met een terras eronder en op de kaart staat wel iets wat we lusten. Daar zit het wel fijn en we kunnen lekker gapen naar de mensen. Ook een paar dronkenlappen en een travestiet met een hele grote bek tegen het eigen volk. Die wordt even later ook opgepakt en afgevoerd door de politie. Misschien wel expres denk ik, voor gratis onderdak en eten misschien. Wat een schouwspel. Er is ook een optreden met een clown in een klein buitentheatertje waar veel kinderen op af komen om te kijken en nog een paar mooie fonteinen op het plein. Het wordt alweer donker (half 6-6 uur al) en wel lopen langs de Oxxo voor wat inkopen voor in de bus en naar het hotel. We drinken nog wat bij het eettentje onder het hotel en van de mevrouw des huizes krijg ik 2 flessen water voor het ongemak ?! en haar zoon is om een ventilator bij hun thuis zegt ze. Eenmaal terug in de kamer wil ik eindelijk wel douchen, maar er zit geen douchekop op de douche, en de linker knop voor water mist. Nou wordt ik echt nijdig. Dat zal je altijd zien. Overal waar we komen controleren we de douche en oftie het ook wel doet, maar door alle andere dingen hier zijn we dat blijkbaar helemaal vergeten. Ik was me een beetje aan de wasbak en ik wil net gaan vragen waar we dan wel kunnen douchen, maar Carlo zei, misschien komt het water wel uit het gat uit de muur. En jawel, rechts zit wel een knop en er komt een straal water uit. Nou dat is dan weer meegenomen. Lekker douchen. Even later klopt het meisje aan de deur en brengt ons inderdaad een ventilator, en die is echt wel nodig in de hitte. Ze vraagt nog beschaamd wat we eigenlijk moeten betalen voor deze kamer, want zij werkt hier alleen maar blijkt. Nou, hehe, we kunnen gaan slapen. ’s-Nachts moet Carlo plassen en roept ontdaan, sjezus wat is dit nou weer. Carlo’s rugzak ligt midden in de kamer in een plas. De wasbak lekt blijkt en dat is helemaal naar beneden gelopen naar het diepste punt. Wat een pech. Snel wat droogdeppen met papier en op z’n kant in de vetilator zetten. De rest ligt gelukkig droog. Pfffffff. Nog even slapen en om 5 uur er weer uit om de bus te halen. We hebben gisteren al kaartjes gekocht maar je moet een half uur vantevoren je bagage inleveren. De vrouw des huizes is gelukkig al wakker om de buitendeur open te doen, haha. Wat een nacht. Die hadden we over willen slaan.

De volgende etappe is Guatamala stad en vliegen naar Managua. Dan Nicaragua Masaya en strandjes met Mario en Li-ja (heel gezellig), Nicaragua Granada, Leon en Corn Islands, waar we nu inmiddels vertoeven en waar weinig WIFI is. Wij wensen jullie daarom alvast allemaal fijne feestdagen en een heel gezond en gezellig 2018 !!!!
GROETJES!!!!!!!!!!!!!!!!!!!! Van Goof en Klaas

Geschreven door Kcendewereldreiss.reisdagboek