Do. 18 jan. Weer de hele nacht geregend, nu is het nagenoeg droog. Om half 7 gaat de eerste bus vanuit San Jose richting Cariari en die nemen we. We gaan netjes in de rij staan net als iedereen hier. De bus is er nog niet eens, haha. Dan komt ie en de bagage mag onderin. Plek zat en een fijne bus. Hij stopt maar 3 keer onderweg. Na 2 uur stopt hij bij een bus stationnetje waar we de bus moeten hebben naar La Pavona. Even hier wachten zegt de man achter het loket en ticket in de bus kopen. Dan vormt zich weer een rij voor een bus en Carlo gaat in de rij staan. Ik was even plassen. Even later zien we een stel toeristen rennen achter de bus om en Carlo gaat kijken waar ze naartoe snellen. Daar blijkt nog een bus te staan en die moeten we hebben dus. Rennen. We zitten met 7 toeristen en de bagage wordt op de invalideplek op elkaar gestapeld. Wij gaan achterin zitten waar we onze benen lekker kunnen strekken. De chauffeur komt naar iedereen en een ticket kost 4 dollar pp en dat is dan ook meteen voor de boot naar Tortuguero zegt ie. Het zal wel denken we. Hij gaat rijden en 30 meter verder slaan we linksaf naar een ander bus stationnetje waar nog meer mensen staan te wachten die gewoon een ticket hebben gekocht bij het loket daar. Vreemd allemaal, maar we zitten al prima dus okay. Deze bus stopt regelmatig om mensen op te pikken, maar echt druk wordt het niet. De weg wordt alsmaar slechter en onverhard en het wordt natter en moerassig om ons heen. Het begint ook weer wat te piezelen. Na een uur komen we op een drukke plek met een grote “ranch” een groot overdekt café, maar open aan de zijkant met winkeltje en toiletten. Een mevrouw vangt ons op en ik laat onze tickets van de bus/boot zien. Okay zegt ze, waar heb je onderdak geboekt? en ze kon het zien in haar telefoon. De boot gaat om 11 uur, dus we hebben een half uurtje. We kopen een koffie en gaan naar de wc. Dan neemt ze ons mee naar de boot en het ticket blijkt inderdaad geldig te zijn. Goh. We zitten met zo’n man of 20 erin en het begint weer serieus te regenen. Ik ga middenin de boot zitten, dan wordt ik niet zo nat, Carlo zit links met z’n regenjas, dat gaat net. We zien de rivier hard stromen en we varen stroomafwaarts. Het is mooi, maar wel weer nat helaas. Af en toe stopt de boot om de stroomversnellingen goed door te komen en ook om foto’s te nemen. We komen op groter water en zien het dorpje Tortuguero al in de verte opdoemen. Ruim een half uur varen is het en we stappen uit. Er staat een gids die ons lopend begeleid naar “Los Amigos”, een heel fijn onderkomen op de bovenverdieping met balkon, met zwembad en met keukentje, waar al koffie klaarstaat, geweldig! De gastvrouw is heel aardig, maar spreekt geen woord Engels, alleen Spaans. Haar dochtertje zit wat te spelen, wat een lief ding. Vanaf het balkon zie ik ineens een toekan in de boom zitten, echt vlakbij ! In de bomen verderop ook wat vogels, maar te ver weg. We besluiten wat te gaan eten en ook inkopen te doen om zelf ontbijt te kunnen maken. Het blijkt hier allemaal goedkoper te zijn dan op het vasteland, terwijl ze juist waarschuwden dat het vreselijk duur zou zijn, apart, maar een meevaller, want het pinnen lukte gisteren niet en vandaag hier in het dorp weer niet, dus we zitten krap. Met dollars betaal je zo 7 dollar teveel. Het omrekenen kunnen ze goed, eerst vragen ze teveel dollars en dan krijg je te weinig Colon terug als wisselgeld, kassa! Maar ja, we moeten wel deze keer. Terug thuis zien we apen verderop in de bomen bewegen en Carlo neemt een duik in het zwembad. Het is benauwd hier, ook al schijnt de zon niet echt. Wij zijn lekker alleen in het appartement en het zit daar heerlijk bovenop, ook als het weer gaat regenen, we zitten daar droog. ’s-Avonds hebben we thuis iets gegeten.


Vrij. 19 jan. Heerlijk ontbijt, toast met zelfgebakken ei met spek en champignons, koffie en jus d’orange. Mmmm. Het lijkt droog te blijven en we gaan het dorp verkennen. Het dorp bestaat uit een aantal betonnen looppaden met aan weerskanten water en huisjes, die je dus door het water heen moet bereiken. Kinderen spelen buiten op blote voeten en soms bijna tot aan hun knieën in het water, maar het deert ze niet. Ze zijn het gewend als het zo regent. Wij zitten vlakbij de ingang van het NP. We zien een man met een blad in z’n hand en ik ga even kijken wat hij heeft. Het blijkt een rood kikkertje te zijn, mooi. Die lopen hier ook gewoon op de blaadjes langs het pad dus, zonder dat je ze ziet. Mooi meegenomen om er toch weer eentje te zien. Langs het pad zien we nog een mooie vogel, hij lijkt op een parelhoen, maar dan een watervogel. Ook zien we de zwarte vogel met een felgele staart regelmatig. Die maakt een apart geluid en tijdens het geluid valt hij met z’n kop naar beneden, grappig. Richting het noorden zit een lodge met een grote tuin waar je veel ara’s hoort en af en toe ziet vliegen, maar heel hoog. Er zijn tal van souvenirwinkeltjes, veel restaurantjes en barretjes en 3 supermarktjes, het is een gezellig dorpje. We lopen bij een kantoortje met tours en Roberto de gids wil ons wel vertellen wat er zoal te doen is. Hij komt goed over en heeft een mooie deal voor een avond tour, een ochtend boottocht en een entreekaartje voor het NP ineen, onder voorbehoud van niet doorgaan van de tours als het teveel regent. Wij gaan akkoord en we krijgen z’n telefoonnummer, zodat we erover kunnen sms-en. We eten nog wat en gaan naar huis om ons klaar te maken voor de avondwandeling. Die begint droog om 19.00 uur (al donker), maar gaandeweg moet de regenjas toch weer aan helaas. Mijn ene voet is ook doornat, want er blijkt ineens een gat in de zool van mijn schoen te zitten. Die kunnen we straks achterlaten dus. Met behulp van 2 gidsen zien we een groen dun slangetje en een luiaard hoog in de boom hangen op het grote pad en slaan dan de bush-bush in. Gelukkig hebben we goede zaklantaarns meegekregen en we lopen voorzichtig met z’n 13-en tussen de takken en wortels door. We zien toekans in een boom die willen slapen, vleermuizen, een aantal groene kikkers in een boom en een “Jezus”- hagedis. Die loopt namelijk rechtop over het water, net als Jezus, haha. Een aantal spinnen en een mini-slangetje op een blad en nog 2 wasbeertjes die behoedzaam door het gebladerte struinen, wat een mooie beestjes toch. Na 2,5 uur wandelen gaan we nog wat drinken met een Nederlands stel van de groep en naar bed.


Za. 20 jan. Boottochtdag. Hele nacht geregend, dan houdt het op als we opstaan en om kwart over 5 begint het weer, niet echt hard maar toch. Om kwart voor 6 is het weer droog en we gaan toch maar richting ingang park. Daar staan er al meer te wachten op andere (motor)bootjes en onze gids Roberto is er ook al. Het weer ziet er nu goed uit, maar na een half uur begint het helaas toch weer zachtjes te regenen, en het wordt harder en harder... met donder in de verte. We zien daardoor dus niet veel dieren, maar toch nog een mooi gekleurd vogeltje, een paar grotere vogels en brulapen die heftig brullen. We zijn expres met een roeibootje (gids Roberto) gegaan, omdat het dan lekker rustig is. Er varen echter ook al fluisterbootjes rond hier. We steken over en moeten een smallere kreek in die stroomopwaarts is. De andere 2 mannen die ook bij ons in de boot zitten moeten helpen, anders komen we niet vooruit. Dat doen ze goed. We gaan op zoek naar de kaaimannen die verderop gezien zijn. Na een half uur komen we bij de plek en het zijn mini-kaaimannetjes die in het water hangen op een houtstronk. Het is zo nat en koud en zo weinig te zien dat we blij zijn na 2,5 uur weer aan land te komen. Eerst een warme douche en nog een zelfgemaakt ontbijt, jummie. In de middag wordt het toch weer droog en we gaan het NP in. We kunnen voor de ingang baailèèrze huren, die nodig zijn voor de beginpaden die volledig onder water staan door de vele regen al weken lang, dus dat doen we. Er is geen wegbewijzering en we zien ook niemand lopen. We slaan een smal pad in en zien een coati lopen, een bruin-oranje knaagdier. We proberen hem te volgen, maar zijn hem al gauw kwijt buiten het pad. Het pad loopt dood en we moeten terug. We gaan het grotere pad richting de zee in en dan een pad dat parallel loopt aan de zee met genummerde palmbomen. Dat moet goed zijn. Daar staan hele mooie grote bloemen verborgen langs de kant. Een soort cactus met uitgeklapte groene en rode stekelbladeren en in het hart een mooie witte en soms lila stamper. We zien echter verder helemaal geen dieren, behalve wel af en toe de ongelooflijk mooie grote blauwe vlinders en capucijner aapjes en mijn laarzen bezorgen me blaren op m’n enkels door het schuren. Ik besluit om op een boomstam op het strand te gaan zitten wachten, terwijl Carlo nog een eind doorloopt onder gezelschap van een hond. Die blaft naar de apen als hij ze ziet, dus dan zien wij ze ook, haha. Hij volgt Carlo en ze komen samen terug langs mij. Carlo laat een filmpje zien van de geweldig mooie “Blue Morpho” vlinder die van een tak wegvliegt. Tot dan toe konden we hem niet eens fotograferen, zo snel als ze zijn. Ik kan verder op m’n blote voeten door het zand langs het strand. Ineens zie ik een mega-vogel in het bos. Hij is ongeveer half zo groot als een een struisvogel. Wonderlijk gezicht. We blijven even kijken en zien er nog een, een halve meter hoog op een tak. We lopen terug naar huis en na een douche kijken we nog even naar de dieren bij ons in de bomen en gaan we wat eten in het dorp en moe naar bed.


Zo. 21 jan. Rustdag. Om 6 uur is het droog als onze Tsjechische buren voor de boottocht weggaan, maar 5 minuten later begint het weer te stortregenen tot een uur of 8, dan klaart het op en zowaar schijnt de zon af en toe ’s-ochtends en ook ’s-middags als wij de avondwandeling bij dag nog een keer overdoen. Vlak bij ons huisje zijn de brulapen heen een weer in de bomen aan het lopen met een hele familie en toekans die af en toe komen zitten. Langs ons paadje loopt een brulaap met kindje bovenop over een elektriciteitsdraad, die kan ik mooi filmen, en papa of zoon er achteraan. Later als we terugkomen zit er een aap te brullen en ook die kan ik filmen. In het bos verderop kunnen we de luiaards die we ’s-nachts hadden gezien helaas niet meer terugvinden bij daglicht. Wel zien we een hoop ara’s en we lopen een paadje in er dichter naar toe. Ook die kan ik filmen, maar met tegenlicht. Wat een lawaai papagaai, haha. Ook hier loopt het bospad parallel met het strand. De zee is onstuimig en ziet er beter uit in de zon, dat wel. We zitten even in een schommel van een lodge en lopen weer terug naar het dorp om aan de rivierkant even te zitten in de zon. Dan naar huis om daarna nog wat te gaan eten in het dorp.


Ma. 22 jan. Reisdag. Om 5 uur!! gaat de eerste boot en die nemen we in het donker. Pfff. Het is niet koud, maar in de boot doen we toch ons regenjack maar aan en later is dat fijn, want het wordt mistig en kouder. Langzaam wordt het licht en na een uur komen we aan bij het grote café in La Pavona. Lekker, een bakje koffie, want de bus naar Cariari gaat pas een half uur later. Na een uur denderen weer over de slechte weg met dezelfde buschauffeur als heen, komen we aan. Vandaar moeten we naar een ander busstation 500 meter verderop lopen om de bus te pakken naar Guápiles (1 uur). Daar moeten we ook weer 200 meter lopen naar een ander busstation om de bus naar Puerto Limón te nemen (2 uur). Dat is een grotere havenplaats en daar kunnen op hetzelfde busstation een bus pakken naar eindbestemming Cahuita (half uur). Onderweg zien we bananenplantages en de bananen groeien in blauwe zakken. Dat is om het ongedierte bij het fruit weg te houden. In de buurt van de haven zien we allemaal grote opslagterreinen van Delmonte en Chiquita vol met gestapelde containers met bananen, klaar om verscheept te worden. Om half 1 komen we in Cahuita aan. We kunnen vrij makkelijk al lopende onze kamer op “Riverside” vinden. We moeten even een kwartiertje wachten omdat het schoongemaakt wordt, prima, daarna hangen wat vochtige kleren uit, badspullen mee en op naar het strand, want het is zonnig. Eerst even lunchen onderweg natuurlijk. Ze hebben niets lichts, geen tosties ofzo, dus we nemen kip á la casa (Carlo) en varkensribben “jamaican jerk style” welke spicy is. Allebei heerlijk gelukkig. We lopen naar het strand dat toch iets verder ligt dan we denken. Eenmaal daar aangekomen is het geen soort van een strand. Het water slokt al het zand op en er zijn helemaal geen stoelen of niks om op te zitten, dus meteen terug want we zijn hartstikke moe van de reis en het lopen en de warmte, want vandaag schijnt de zon ook weer, Jaaaa, hoe is het mogelijk hè. We doen wat boodschapjes, zodat we eventueel thuis kunnen eten. Het ziet er alweer dreigend uit en we hebben misschien wel helemaal geen zin meer om het dorp in te gaan. Er zijn hier wel veel leuke eettentjes trouwens, wel toeristisch en gezellig, zoals we hier in dit land nog niet veel hebben gezien, behalve dan net in Tortuguero. Vlakbij ons is de ingang van het Cahuita National Park en kun je lekker op een muurtje bij het strand zitten, waar de brulapen er vrolijk op los slingeren in de bomen vlakbij ons. Als we thuis komen lopen en slingeren daar zowel witschouder capucijners en brulapen door onze tuin, geweldig. We gaan aan de fles wijn in de hangmat en de zitstoel met kussen en nemen de bekende lekkere toastjes en cheddar kaas, heerlijk voor diner. Het wordt donker en jawel, de eerste druppen. Het gaat weer storten en uiteindelijk komen er ook donders en lichtflitsen. Man man, binnen no time staat alles blank in de tuin.


Di. 23 jan. Het is half bewolkt en druk bij ons in de tuin. Gele vogeltjes, een reiger, gieren en de capucijner aapjes lopen van boom naar boom, prachtig. Even verderop brult de aap er weer vrolijk op los. Nog geen krokodil (cayman) gezien. Ik hang de was in het midden van de tuin, en maar hopen dat de zon erop gaat schijnen. We gaan op zoek naar een ontbijtje in het dorp en daarna het Cahuita NP in. We moeten ons inschrijven en optioneel een bijdrage doneren. Aan het begin kun je naar de rivier lopen waar caymannen gezien worden, maar nu zijn ze er niet. Wel mooie felgroene iguana’s. Het is een mooi pad om op te lopen. Links zie je de zee en rechts loopt de rivier. Al gauw staan er mensen stil en daar zit een luiaard heel laag en op z’n kop goed zichtbaar in een boom en hij klimt langzaam naar beneden, leuk. Onderweg zien we ook weer de mooie blauwe vlinders fladderen. We moeten een stroompje over dat helemaal oranje-bruin kleurt van de tanine in het rvierwater. Carlo doet zijn schoenen uit en aan, ik heb mijn jezussandalen aan dus kan er doorheen banjeren. Het water komt tot net over de knie, dus broekspijpen omhoog. Op dit stuk hebben ze een lange vlonder over het pad gebouwd, zodat je droge voeten houd. Hier zien we blauwe krabben. We moeten nog een stroompje over, dat is ondieper. Hier zien we een wasbeertje lopen langs de zeekant op zoek naar eten, geweldig, zo dichtbij. Hij steekt het pad over en we volgen hem een stukje terug langs het pad. Dan lopen we door naar een strandpunt en lopen nog een stukje door naar de andere punt. Hier zien we nog een wasbeertje lopen. Wow. We kunnen nog verder lopen, maar het weer betrekt alweer en we zijn al 2,5 uur onderweg, dus we besluiten maar om terug te lopen. Al snel om de punt terug begint het al te stortregenen en er is geen beest meer te zien dus. Koud en nat nemen we thuis een lekkere warme douche en rusten even uit in de hangmat en op de stoel. De was hangt nu hartstikke nat nog op de draad en ik hang het maar weer onder het afdak. We gaan met paraplu een happie eten in het dorp. Terug naar huis zien we Joop en Audrey (die ook al in Costa Rica zijn gearriveerd) met haar ouders zitten bij een restaurantje, haha ook toevallig. We maken een praatje en gaan doodmoe op tijd naar bed.


Wo. 24 jan. Eerst ontbijt bij Ricky’s en om 11 uur de bus op weg naar Puerto Viejo. Ook weer een leuk en levendig dorp. We moeten even zoeken en een stuk lopen naar ons onderkomen. Dat is echt een hele mooie “boomhut”. Superdeluxe met balkonnetje. De huisbaas komt ons een lekker biertje brengen en we kletsen wat. We gaan het dorp terug in om wat rond te kijken en wat te eten. We zien een aanbieding van kreeft met 2 glazen rode wijn, mmmm, nemen. En erg lekker. Het drupte af en toe al wat maar tijdens het eten stort het er echt weer uit. Bij terugkomst zien we een coati lopen voor onze hut. We hebben boodschappen gekocht om bij de hut lekker wat te pitsen, zodat we niet ’s-Avonds door de regen hoeven en het zit daar heerlijk.


Do. 25 jan. Het is mooi weer. Onze huisbaas komt met een bakje koffie dat ie gisteren heeft beloofd. Heerlijk met dat mooie uitzicht. Hij heeft ook huurfietsen beschikbaar, maar die zien er niet zo best uit. We gaan ontbijten bij de soda meteen over de rivier aan het begin van het dorp en gaan op zoek naar goede fietsen om te huren. We zien er staan, proberen ze even uit en gaan er voor 5 dollar per dag mee vandoor op weg naar Punta Uva, waar Carlo op Air B&B iets had gezien en dat willen we bekijken om hier eventueel nog 3 dagen te verblijven. Onderweg zien we 2 luiaards. De eerste beweegt, de tweede die slaapt. Uva zijn we voorbij zonder dat het opviel en Manzanillo is nog 6 km. (totaal 12 km van ons vandaan). Het fietst lekker en op de weg is het gelukkig niet druk met auto’s, dus dat gaat goed en we rijden verder. Nu gaat de weg omhoog en omlaag en er zijn in de laagtes wegversmallingen met bruggetjes. We proberen op snelheid naar beneden te gaan om nog wat omhoog te kunnen fietsen. Eenmaal in Manzanillo is dat geen plekje om te gaan verblijven vinden wij. Vlakbij waren ze kippetjes aan het braden en bij het zien daarvan krijg ik daar zin in, dus ik neem er een. Carlo niet, geen zin in botten. Het zit daar lekker en ze draaien raggae muziek. We gaan op weg naar huis en komen langs een vrouwtje die pincho’s (vleesspiesjes) staat te braden. Die lust Carlo wel. We rijden weer verder en jawel hoor, het begint te miezeren. Tsjongejonge, het fietste net zo lekker. Het miezeren wordt storten en de regenjassen moeten aan. Het is nu niet koud gelukkig, maar we zien natuurlijk niks meer onderweg. Na zo’n kwartier is het weer droog en komen we bij de luiaard die eerst sliep en nu ook beweegt. En zij heeft een baby op haar buik, wat een mini. De baby moet zichzelf vastgrijpen in de buik van de moeder met zijn 2 tenen terwijl moeder de tak verder opkruipt, wonderlijk. We rijden even aan bij een opvang van dieren om te kijken, maar gaan er niet in. In de wei ertegenover valt mijn oog ineens op zo’n mooie zwart met witte miereneter die ik zie lopen en die wilde ik nog graag zien, yeah. Ook zit er een meisje met een kleintje. De grote is blind en de kleine mankeert van alles en ze zitten in de opvang, maar worden nu even uitgelaten in de wei, wat een mooie beestjes. Even verderop zit een bakery en we hebben wel een warme cappuccino verdiend vinden we met een lekker stukje taart. De fietsen inleveren en naar huis om te douchen. ’s-Avonds in het dorp wat eten en naar bed.


Vrij. 26 jan. Vannacht heeft het een buitje gedaan, nu is het half bewolkt en volgens het weerbericht blijft het droog vandaag. We willen met de bus naar Manzanillo NP. We pakken alles in en gaan om 8 uur naar dezelfde soda van gisteren voor ontbijt. Bijna bij de weg komt er een motor onze oprit ingereden en hij kijkt wat raar. Hebben jullie dat niet gezien zegt hij en hij knikt met zijn hoofd naar een luiaard die in het hek van het hotel op de hoek hangt op ooghoogte. Haha, nou, nu wel dus. Hij beweegt even en gaat dan weer slapen. Zo, wat dichtbij, we kunnen hem aanraken, maar dat doen we niet. Nee hè, het begint onderweg naar de soda toch weer te miezeren, hup regenjack maar weer aan. Tijdens het ontbijt komt het er weer uitgevallen, we hebben de tijd en nemen nog een koffie. Het wordt minder en het lijkt lichter te worden verderop ?! We pakken de bus om 09.45 uur en kijken wel hoe het weer daar is. Nou, daar staat het dus ook te spoelen, maar boven de zee komen blauwe stukjes in de wolken tevoorschijn. Carlo neemt nog een ontbijtje en ik nog een koffie. Na een uur is het droog en gaan we op weg langs het mooie strand, waar al mensen zitten. Ook hier zijn geen strandstoelen of ligbedden. Nergens aan deze kust hebben we dat gezien. Het strand is ook heel smal en altijd nat van de regen natuurlijk. Je kan je handdoek op het zand leggen boven de waterlijn of een boomstam uitkiezen om op te zitten. Dat is het strand hier. Er staan wat huizen hier en daar en dan is er een brug over de rivier. Er is geen parkwacht hier en we lopen door langs het nog mooiere strand. De zon breekt door. Wat een prachtige zee ineens en wat heerlijk die warmte! De hoge golven in de verte tegen het rif zijn goed zichtbaar en we lopen richting een rotsige kust waar de azuurblauwe golven ook mooi tegen aanslaan. We moeten de rots beklimmen en dan wordt het nog prachtiger. Er staat een stuk rots met palmen vlakbij de kust in de zee en daarnaast een soort plateau waar de golven tegenaan omhoog kletsen. Geweldig om te zien, daar kan je wel uren naar kijken. We gaan na een tijdje toch verder, nog steeds vlak langs de zee met hier en daar strandjes en zwemplekken. Het pad gaat omhoog en omlaag en is wat glibberig. Je moet op de boomwortels lopen, anders glij je weg. Op een gegeven moment komen we bij een grote open groene vallei met een stroompje erdoorheen lopend. We zien niet goed hoe het pad verder loopt en er staan onderweg ook helemaal geen bordjes of aanwijzingen. We steken het stroompje over waar we denken de meest droge voeten te houden en we zien ook nog steeds voetstappen van anderen, dus dit zal het pad wel zijn. We gaan nu wat meer landinwaarts. Hier is een soort vallei waar we weer een coati zien lopen. Gaandeweg krijgen we toch het gevoel dat we naar niets op weg zijn en er staat prikkeldraad. We besluiten terug te klauteren over het pad waarvan we weten hoe het loopt en dat het haalbaar is. We glijden hier en daar wel uit en zitten half onder de modder. Bij het strand zoeken we een plekje waar we kunnen zitten op een boomstam en er staan 2 palen met een draadje ertussen vlakbij, waar we onze kleren en sokken mooi te drogen kunnen hangen. Alles is nat en vies van het zweet en de modder. We nemen heerlijk een duik in de zee, eindelijk lekker weer hier. Hier bekomen we weer helemaal van onze klauterpartij zonder amper beesten te hebben gezien. We eten een lekkere hamburger voordat we de bus naar huis nemen. We doen weer boodschappen, douchen en lekker snabbelen op ons balkon.


Za. 27 jan. Ontbijt bij de soda en met de bus terug naar Cahuita naar onze mooie Riverside tuin. De onderkamers zijn helaas bezet voor 3 dagen, dus we moeten de hele grote bovenverdieping afhuren. Geweldige stek natuurlijk, vanaf ons balkon zien we nog beter alle beesten in de tuin. De tuin staat nu echter driekwart onder water, omdat het zeewater naar binnen komt. We doen wat boodschappen, lunchen, wassen de meest stinkende regenkleding en ’s-avonds diner in het dorp. Het is de hele dag droog. ’s-Avonds kijk ik toevallig nog even naar buiten en zie 2 wasbeertjes langs ons huis sluipen op zoek naar eten waarschijnlijk. Wat geweldig.


Zo. 28 jan. We hebben hierboven nu zelf een keuken en Carlo maakt een heerlijk uitgebreid ontbijt voor ons dat we lekker oppeuzelen op het balkon terwijl we weer genieten van alle mooie beesten in de buurt. Wat een genot. Het is prachtig weer nu. Lekker bloggen op het balkon en alvast wat inpakken. ’s-Avonds nog een ommetje en diner in het dorp.


Ma. 29 jan. Weer eigen ontbijt en beesten kijken. Onze huisbaas komt ons ineens roepen. Kom kijken, dat zie je een stukje Cayman in de tuin zegt ie. Hij wijst ons op een kopje boven water en hij gooit wat kiezeltjes zijn richting op. Nu beweegt ie en zie je ook het lijf, dan lijkt hij al groter. Carlo wil dat hij ook nog onze kant op gaat kijken en gooit ook een paar kiezeltjes. Totdat hij zich verroert en een stukje onze richting uitkomt. Brrrrr. Nu lijkt hij nog groter en we weten niet hoe snel we naar binnen moeten komen, haha. Carlo heeft ook bananen op ons afdakje gelegd om de capucijner apen dichterbij te laten komen. Dat lijkt best grappig totdat de bananen op zijn en het “baasje” nog een keer langskomt. Dan vluchten we ook maar weer snel naar binnen, hihi. Helden. Op een beetje afstand is het ook al prachtig beseft hij nu toch ook. Het is weer mooi weer en we gaan het NP nog een keer in. We steken beide riviertjes weer over, er staan een stuk meer water in nu. We zien weer 2 bewegende luiaards, waarvan eentje weer met een baby vlakbij ons en wat mooie blauwe vlinders. De wasbeertjes laten zich vandaag niet zien helaas. We hebben de vorige keer al geluk gehad. We lopen tot de eerste punt en keren dan weer terug. Mijn lekke wandelschoenen kan ik nu dan echt achterlaten. Lekker douchen en op het balkon uitrusten. We drinken ook maar alle flessen wijn op die toch leeg moeten voor we weg zijn. Wat rozig eten we nog wat in het dorp en naar bed.


di. 30 jan. Helaas er komt een eind aan ons verblijf hier. We nemen op tijd de direkte bus naar San Jose die via Puerto Limon rijdt. Het is nog flink steile weg hiernaartoe door alleen maar jungle terrein, erg mooi. Wel wat buitjes onderweg. ’s-Avonds in het hotel gegeten.


Wo. 31 jan. San Jose in voor ontbijt. We gaan nu te voet en het blijkt maar 10 minuten lopen te zijn en veilige weg. We kijken nog wat rond, kopen wat souvenirs in de overdekte markt en lunchen nog in de stad voordat we naar huis lopen, waar we alles klaar leggen om in te pakken. We moeten weer op de kilo's letten voor de vlucht. 's-avonds eten we in het hotel.


Do. 1 feb. Vertrekdag naar huis. Even op en neer ontbijten in San Jose, definitief inpakken en nog snel even in de zon liggen bij het zwembad en wat luieren. We kunnen tot 14.00 in het hotel blijven en dan worden we opgehaald door de taxi naar het vliegveld. Daar verloopt alles voorspoedig en we stappen in het vliegtuig.

Vr. 2 feb. Na een tussenstop in Madrid komen we rond 15.00 uur aan in Düsseldorf, waar Lindy ons afhaalt. Erg fijn, want dat scheelt een lange treinreis en we willen nu eindelijk wel naar "huis". Op naar de familie en carnaval.

Einde van ons eerste deel. Ik hoop dat jullie het leuk vonden om te lezen en te kijken. Wat een wonderlijke dingen hebben we al gezien, maar we gaan op zoek naar nog meer, deze keer weer in Midden- en daarna Zuid-Amerika (Cuba, Panama, Colombia, Equador, Peru en misschien Chili) vanaf ca. 20 April. Tot dan voor ons tweede deel.

Geschreven door Kcendewereldreiss.reisdagboek