Zo. 12 Nov. Op naar de grens met Mexico naar San Christobal de las Casas. Naar de grens zitten we in een mooi busje voorin achter de chauffeur met voldoende beenruimte. We hoeven ook niet meer over stappen gelukkig en zitten met maar nog 5 anderen, lekker relaxed. Het is ca. 5 uur bochtige maar redelijk goede weg door het gebergte. Prima. Bij de grens eruit voor paspoort uitstempel (geen geld gevraagd). Daarna moeten we wachten op het Mexicaanse busje die zijn passagiers eruit gooit en wij erin. Dat duurt wel even. Kunnen we de beentjes strekken in de schaduw, want het is erg heet daar. Het ligt in een vallei. Onderweg is het weer wonderschoon met al die vergezichten en rivierdalen waar we langs rijden. Eenmaal in het busje moeten we er 500 meter later weer uit voor een paspoort in-stempel. (geen geld, pas bij uitreizen weer). Heel formeel allemaal, maar onze bagage hoeft lekker niet van het busje af, we mogen door, dat is fijn. En we zijn weer terug in Viva Mexico, Oleeee. Nog 3 uurtjes voor de boeg terug de bergen in tot 2200 meter hoogte. Als we er bijna zijn zien we hordes met schapen in bergen langs de kant met vrouwen in zwarte schapenrokken. Wat een leuk zicht. We worden afgezet bij het busstation en gaan meteen een taxi in, want het is te ver lopen. We gaan helemaal buitenom weer terug de stad in. We stoppen bij een oude soort herberg, waar we geboekt hebben. Fernando de huisbaas en zijn moeder verwelkomen ons en we mogen de kamer uitkiezen. We kiezen er eentje met een kingsize bed en lekker veel ruimte met een buitenplaats om te roken. Fernando vertelt ons nog het een en ander over de omgeving. Snel wat warmers aantrekken en de stad in. Het is nog licht als we bij de kathedraal aankomen. Er staat helaas een hek omheen en je mag er niet in. Later blijkt dat alle kerken en oudere gebouwen in de stad zijn omringd met hekken voor de veiligheid en voor restauratie na de zware aardbeving in september die vooral Mexico stad trof. Hier heeft het toch ook flink staan trillen, maar hier geen directe slachtoffers of ingestorte huizen. Jammer van die hekken. We lopen nog een plein op met een prieel in het midden. Onderin zit een restaurant en boven spelen ze live mooie plaatselijke luistermuziek met xylofoon. Daaromheen zijn gebouwen met portalen en ook eentje met terrasjes. Ook al is het goed fris, we zitten daar uit de wind dus we besluiten toch om buiten te zitten. Wel zo leuk om op het plein te gapen en de mooie muziek te kunnen horen. We nemen op aanraden van het goede obertje een schotel met typisch plaatselijke gerechtjes. Dat smaakte heerlijk. Als toetje een cappuccino met een crepe caramel. Er rijdt hier ook een houten tramwagen rond. We liepen nog door wat straatjes waar geen verkeer mag komen met terrasjes en veel live muziek. Het is gezellig. We zijn alleen erg moe nu en het is koud, dus hup naar huis. Eerst een warme douche, hoewel het wel 10 minuten duurt voor het water warm is. en dan lekker warm in het grote bed. De reis is goed gegaan en we zijn allebei weer in orde gelukkig.

Ma. 13 Nov. We hebben gelezen over een stadswandeling met proeverijtjes en besluiten ons aan te melden. Verzamelplek is om 10 uur voor de kathedraal bij het grote kruis. Het regent wel helaas en daardoor is het nog kouder. Onze fleece truien en regenjassen worden voor het eerst nuttig. Onderweg hebben we 3 kg. wasgoed weggebracht. We ontbijten eerst bij dezelfde tent als gisteren en gaan onder de partytent staan op het plein. Al snel komt de gids aan en stelt zich voor al JP (Jean-Paul) Mosterd. Hij heeft een Nederlandse vader en een Mexicaanse moeder en spreekt een beetje Nederlands, grappig. Al snel komen er nog anderen die zich aanmelden voor de tour, allemaal Europeanen en 2 Australische meisjes. Totaal 12 mensen. We gaan lopen door een andere autoloze straat richting een grote markt, waar ze buiten de maya kleding, hangmatten en Chiapas hebbedingetjes met name veel amber verkopen. Dat komt hier vandaan. Ze hebben UV licht om te bewijzen dat het echte amber is. De steen licht daardoor helemaal blauw op. Bij fake (Chinees) zie alleen en blauw stipje. Een mooie markt met een mooi bewerkte kerk, waar we later wel terug gaan komen. JP vertelt heel veel over de stad, over de maya cultuur en over de Zapatistas, begonnen als leger, maar nu een beweging die graag een andere wereld zien in Mexico en heel creatief is in muurschilderingen, zie foto's. Hij vertelt ons ook over de vele verdwenen mensen hier in Mexico, zowel Mexicanen zelf alsook veel immigranten. De laatste 3 jaar is dat verergerd en niemand hoort of ziet wat er met ze gebeurt, eng. Wij voelen ons de hele tijd al wel veilig. Er rijden overal waar we komen om de zoveel tijd bewapende politie pick-ups rond met 4 tot 6 politieagenten erin en op sommige plekken ook militaire bemande pick-ups. En de mensen zijn ook hier allemaal erg aardig en behulpzaam. We lopen door allerlei straatjes met mooi gekleurde lage huizen, winkeltjes, restaurants, hostals. Van een leuk pleintje lopen we naar een een koffiehuis om koffie te proeven en een stukje huisgemaakte pizza en een koekje. En nog wat Agavesap. Allemaal lekker. Daarna naar een huis met het mooiste uitzicht over de stad. Het is helaas nog heel bewolkt en regenachtig, dus de foto’s zijn niet geweldig, hoewel de zon probeert door te breken. Even later wordt het lekker weer en we lopen een lange straat uit op weg naar de Guadelupe kerk, waarvan we het witte koepeltje al vanaf ons hotel konden zien liggen. Een hoop trappen en binnen wel een mooie kerk. Het uitzicht is weer fenomenaal hier. Terug naar beneden weer straatjes door naar een kunstwinkel met mooie schilderijen/foto's en sieraden gemaakt door de mayas uit de omringende dorpjes die hier verkocht worden. We hebben wat schilderijen op de foto genomen, prachtig. proeverijtje van sapjes en daar gaan we ook wat lokale gerechtjes proeven. Het is inmiddels een uur of 1 en we hebben al wel honger. We bestellen samen met 5 anderen een lunch met die lekkere sapjes en JP gaat met de rest alvast naar een Pox (spreek uit Posj) proeverij. Hij komt ons later ophalen om ook daarheen te gaan. Onderweg ernaartoe komen we langs Frida's frites. Daar hebben we al over gelezen. Een Hollander die een puntzak friet speciaal en oorlog verkoopt. Zo die weten we vast te zitten en JP ook nu. Voor hem was dit nieuw. Een mooie binnentuin hebben ze bij de proeverij, maar wij gaan naar binnen waar een hoop flessen op een rijtje staan met Pox. Dit alcoholische drankje met 40% wordt gemaakt van mais, suikerriet en tarwe en gebruikt als medicijn. We mogen proeven, eerst puur met proosten en een wens doen. Je wordt er lekker warm van en het glijdt lekker naar binnen. Normaal gaat sterke drank bij mij meteen op en neer in mijn slokdarm, maar deze niet. Goed spul. Dan mogen we smaakjes proeven, een met hibiscus en een met chocolade, ja, dan is het nog lekkerder natuurlijk. Het smaakt naar meer, maar dat doen we nog maar niet. Ons lichaam en hoofd moet nog wennen aan de hogere hoogte hier. In deze bergen groeit veel koffie en ik vraag of JP ons wil begeleiden naar een plantage en dan meteen de 2 maya dorpjes dichtbij bezoeken. Dat lijkt hem heel leuk en interessant en we spreken meteen af voor morgen, dan heeft ie een vrije dag. We gaan onze was ophalen (heerlijk schoon, fris ruikend en opgevouwen) en thuisbrengen. We drinken een biertje bij onze gastheer en kletsen wat. Terug de stad in op zoek naar tourtjes en mogelijkheden om naar Palenque te komen. Even terug naar de grote markt van 's-ochtends om een kettinkje te kopen. Een zilveren zonnetje met zwart amber in het midden, die vond Carlo 's-ochtend al heel mooi voor mij. We komen uit binnen in een restaurant in een andere wandelstraat. Daarna zijn we moe en lopen naar huis om te gaan slapen.


Di. 14 Nov. We hebben om 9 uur bij het kruis afgesproken met JP. We halen eerst wat koeken en take-away cappuccino bij een tentje en gaan lekker in het zonnetje ontbijten op een bankje op het plein. Carlo gaat snel nog even naar het andere plein voor WIFI om een hutje in de jungle bij Palenque te boeken. Poeh, gelukt. Toen JP arriveerde moest ie ons helaas meedelen dat hij geen koffieplantage had gevonden om te bezoeken. Om naar de dorpjes te komen moeten we op zoek naar een collectivo. Die vertrekken van de grote groente- en fruitmarkt achter de andere grote markt. Onderweg nog een verse sinaasappelsap. De busjes staan verscholen en JP moet even navragen waar precies en voor hoeveel. We stappen in waar al andere mensen inzitten en na 5 min. gaat ie rijden. Het is een gammelbak en stinkt enorm naar benzine vanbinnen. Ach ja, het is maar een klein stukje naar het schapendorp Chamula en het kost geen drol. We stappen uit en lopen eerst naar de oude kerk (ruine) met een speciaal kerkhof met veel bloemen en allemaal dennetakken. Voor deze bevolking een heilige (voorradige) plant. Het is een autonoom stadje met eigen wetten, regels en politie en heel veel traditie. Een beetje voodoo-achtig. Als iemand van het dorp jou vraagt het dorp te verlaten, omdat je hem niet aanstaat wordt je geacht dat te doen, anders kan het slecht met je aflopen en geen haan die er naar kraait. Dat klinkt gek hé. We lopen over een mooi autovrij pad met verkoopstalletjes naar het dorpje met de markt voor de nieuwe kerk. Dat is een mooi ding. Er komt een verkoper van armbandjes met amber en ik vind er eentje wel heel mooi en koop hem voor een prikkie. Hij kijkt meteen even met zijn lichtje of mijn ketting echt is. Dat blijkt zo te zijn. We kopen een entreekaartje voor de kerk en krijgen meegedeeld dat er GEEN foto's mogen worden genomen binnen. De mensen hier mag je ook niet ongevraagd fotograferen, want dan pak je een stukje ziel van ze af geloven zij. Er wordt buiten vuurwerk afgestoken. JP zegt dat de burgemeester binnen in de kerk is en dat moet gevierd worden natuurlijk, want dat is een bijzonderheid. Veel vrouwen lopen in zwarte schapenrokken die er lekker warm uitzien. De mannen dragen zwarte schapenjassen en een witte hoed. VIP's dragen witte kleren zegt JP. Eenmaal binnen zijn we gelijk onder de indruk. Heel de vloer staat vol met brandende kaarsjes die flakkeren in de wind. Langs de kant staan allemaal heiligbeelden waar mensen er een voor een nog een kaarsje bijplanten. In het midden liggen dennetakken, en daar ruikt het ook lekker naar met wierook samen. Er zijn plekken vrijgemaakt voor mensen die daar zitten met kaarsen en soms met een kip. Voorin zien we inderdaad een witte jas, dus de burgemeester. Er staat een trio kerkmuziek te spelen op een fluit en gitaren. Heel sereen. We lopen weer naar achter en kijken naar 2 vrouwen met een levende kip. Die gaan ze offeren aan een gestorven naaste. Ze nemen mee waar de overledene van hield. De ene vrouw pakt de kip en bestrijkt de ander vrouw ermee. Ze geloven dat de kip (of een ander levend beest) alle slechte invloeden uit een persoon kan trekken voordat ie geofferd wordt. Even later heeft ze de kip de nek omgedraaid en hij blijft levenloos liggen. Heel indrukwekkend met de verhalen erbij. We stappen weer naar buiten en er komt een verkoopvrouwtje met een hele leuke schapentas op me af, ja verkocht. We lopen verder terug over de markt naar een terras waar ze koffie hebben. Dan gaan we op zoek naar een taxi om naar het naastgelegen dorp Zinacantan te komen. Dat betekent vleermuisdorp. Er is een kerk en het dorp is bekend om het weefwerk. We mogen met een vrouw meelopen om het te zien en meteen kijken wat ze te koop heeft. We vinden niets kleins de moeite waard om te kopen, maar JP wil een sjaal en koopt die. Mooi, zij ook weer tevreden. Nu op zoek naar de collectivo terug. Terwijl we daarop wachten vraagt een jongen om een taxi met hem te delen voor dezelfde prijs als de collectivo, dus dat doen we. Lekker snel terug. We vragen of JP nog met ons wil eten, maar hij heeft om 17.00 uur weer een stadstour en moet om 15.00 uur nog mensen binnenhalen voor het hostal waar hij werkt en verblijft. Wij besluiten om een frietje te gaan en ontmoeten Bert en Ira en hun dochter (1,5 jaar) Frida. Leuk gekletst en een heerlijk frietje oorlog gegeten. Jummie, dat is lang geleden. We gaan naar het ADO boekingskantoor om weer te vragen naar de prijs van de bus naar Palenque. Die is sinds gister stuk gestegen. ADO heeft als je 2 dagen van tevoren boekt speciale aanbiedingen komen we nu achter. Wel interessant om in de gaten te houden voor de volgende keer. Tegenover is een tour boekingskantoor die voor Euro 2,50 meer een retourtje Palenque aanbied inclusief stops en entree bij 2 watervallen onderweg en voor de ruines in Palenque. Het is alleen wel om 04.00 uur vertrek en dan zou je om 22.00 uur weer terug zijn. Wij blijven echter in Palenque omdat we meer dan 2 uur rondkijken denken nodig te hebben daar. Dat kan, dus we boeken. We lopen verder in deze ook autovrije straat en daar zien we een terrasje met 2 glazen wijn in de aanbieding. We besluiten die te nemen (blijkt merlot te zijn) met gebakken kaasjes en olijven erbij, heerlijk. Wat een leuk straatje. Ze spelen even verderop ook goede live muziek en er komt van alles langs gelopen. Mexicaanse en buitenlandse toeristen, maya verkoopsters, vaak met kleine kindjes die ook frutseltjes aan de man proberen te brengen, sieradenmakers, andere muzikanten, hippies. Veel mensen lopen al in een hier gekochte schapentrui en/of sjaal. Het is fris, maar door de massa mensen valt de wind weg en voelt het niet meer zo koud. De wijn zal er ook wel aan helpen, haha. Wat een enorm mooie, culturele en levendige stad is dit. We gaan op zoek naar nog wat lekkers te eten en zien nog een wijnbar waar ze een tapa bij elk glas geven, maar dat zit helemaal vol. Helaas. Dan zien we onderweg een Sushi restaurant en daar hebben we allebei ook wel zin in. Mmmmm. Snel naar huis om een kleine rugzak in te pakken voor 2 dagen Palenque. De grote kunnen we laten staan en we hebben 's-middags al voor vrijdag, zaterdag en optioneel zondag weer onze kamer geboekt bij Fernando, want het is komende maandag nationale feestdag dus ze hebben hier een lang weekend en hij verwacht drukte. Lekker slapen, morgen vroeg dag.

Geschreven door Kcendewereldreiss.reisdagboek