Vrij. 25 mei. Varadero vertrek. Het is droog als we naar de bus lopen. De bus gaat om 7 uur. De rood-witte dubbele bus komt eraan, maar hij stopt niet. Blijkbaar zit ie al zo vol, dat er niemand meer bij kan. Tjsa, das klote. Nu moeten we op zoek naar een andere bus die ons mee wil nemen (tevergeefs natuurlijk) of naar een taxi. Ook die rijden allemaal door. Na een kwartiertje stopt er dan toch eindelijk een officieel taxibusje en die neemt ons mee, pfffff. We checken in bij Viazul en om 8 uur vertrekt de bus naar Viñales, via Varadero Airport, Matanzas en Havana. Het is helemaal niet druk en we kunnen weer apart gaan zitten. Heel onderweg regent het. Na Havana stoppen we nog bij een tentje om te lunchen. Dan zien we in de verte al de contouren van de gekke limestone bergen van Viñales die ze ook wel “olifantsruggen” noemen. Mooi zijn ze. Het is alleen wat mistig van de regen. Langs de weg zijn allemaal kleine, lage huisjes. We stappen midden in het centrum van het stadje uit en worden meteen omringt door heel veel Casa-houders. We hebben het bordje met onze namen erop echter al ontdekt van Ariadne, de kleindochter van de Casa die ons ophaalt. We hadden gisteren al geboekt voor 4 dagen. Het drupt nog lichtjes, maar we kunnen er goed doorheen lopen. Het is zo’n 5 minuutjes en we zijn er. Heerlijke schommelstoelen voor het huisje met 2 kamers. 1 kamer is al bezet en daar zit een Taiwanees stel voor te schommelen. De kamer is lekker ruim met 2 grote bedden en een prima badkamer. Wij krijgen lekker ananas-mango sap als welkomstdrankje en worden ingeschreven door oma. Haar zoon loopt ook rond en we weten niet zeker of hij prettig gestoord, dronken of high is of allemaal tegelijk. Er steekt verder geen kwaad in. Ze hebben een WIFI-link, maar er gebeurt niks op onze telefoon helaas. We gaan ook even schommelen en willen eigenlijk net naar het stadje lopen om wat te eten te zoeken als er een bui losbreekt. Dan nog maar even kletsen, nog een sapje, en na een uurtje is het weer bekwaam om met de paraplu richting centrum te gaan. Het stikt hier werkelijk van de Casa’s, restaurantjes en barretjes. Allemaal laagbouw en aangenaam gekleurd en netjes. Er zijn hier veel mensen met geld, dat kun je wel zien aan de huizen, maar ze leven toch nederig om het verschil niet te laten opvallen. Dat is het systeem in Cuba. Je kunt rijk zijn hier, maar je mag het niet tonen. Dat vertelde een Cubaan ons ook. Na een rondje te hebben gelopen kiezen we een restaurantje uit en die hebben ook kaassoep, mmmm. En varkensvlees met ananas, geserveerd in een ananas, heel leuk en lekker. Zoooo, daar waren we aan toe zeg. We nemen 2 mojito’s en worden ineens doodmoe. We lopen naar huis, schommelen nog even en kletsen met de Taiwanezen en gaan slapen. Die zijn al 2 jaar aan het reizen, na eerst 5 jaar in Australië te hebben gewoond en gewerkt. Ze willen nu nog naar Europa en daar 1 of 2 jaar gaan wonen en werken misschien.


Za. 26 mei. Viñales. Mama’s geboortedag en thuis in Holland 29 graden, extreem warm. Vannacht heeft het hier de hele nacht geregend en gestormd. We ontbijten lekker compleet om 8 uur binnen en het regent en stormt en onweert nog de hele ochtend, dus we kunnen niets doen. De Taiwanezen vertrekken en rond half 2 is het min of meer droog en gaan we het stadje in op zoek naar een kroeg die de CL finale Real-Liverpool uitzendt. Tegen half 3 als het weer gaat druppen zien we een mooie tent met een groot scherm al op voetbal staan, dus we gaan snel zitten, zodat we het goed kunnen zien. Kort erop komt de regen er weer uitvallen, dus buiten missen we niks. We kunnen daar ook meteen wat eten, ideaal. Het is een mooie finale, maar helaas is Real de gelukkigste met de blessure door een soort van armklem van Ramos op Liverpool’s sterspeler en door 2 knoerten van blunders van de keeper. Hoe is het mogelijk op dat niveau?! We kunnen ertegenover bij het pleintje bij de kerk even internetten. Daarna gaan we zitten bij een tentje met de goedkoopste mojito (1,5 CUC) en eten er gelijk nog wat, dan zijn we maar klaar, want met dit weer wil je ’s-avonds niet meer naar buiten. Waarempel klaart het plots op en de zon komt zelfs door. Aan het tafeltje naast ons zitten 3 jonge reizigers die nu pas voor het eerst de zon zien na een week op Cuba, haha. We wisselen wat ervaringen uit met hun, das gezellig. Rond half 8 gaan we na een stuk of 5 mojito’s richting huis nog even schommelen tot een uur of 9 in het donker. Gisteren zagen we een heel groot vuurvliegje (ca. 2 cm lang licht), maar vanavond laat ie zich niet zien. Dan maar lekker slapen.


Zo. 27 mei. We ontbijten buiten om half 8 en de zon schijnt !!! Wow, das toch een heel ander gezicht ineens op de bergen. We willen de bus tour Viñales doen voor 5 CUC pp om 9 uur. Eenmaal bij de opstapplaats biedt taxichauffeur Anreste zich aan om ons rond te rijden en dan kunnen we stoppen waar we willen voor 5 CUC meer. Dat is een aantrekkelijk bod en dat doen we. We rijden eerst naar de Cueva del Indio, een grot met de deels ondergrondse rivier San Vincente. Daar gaan we te voet in en varen er een stukje op de rivier met een bootje. Leuk. Dan gaan we naar het allereerste hotel/kuuroord van Viñales, heel mooi gelegen. Onderweg terug naar het stadje hebben we alle uitzichten op de valleien met de mogoten, prachtig. Er is nog een kleine grot “Palenque”, waar vroeger de slaven in moesten wonen en waar nu een discotheek in zit, die slaan we over, wel een heel mooi uitzicht van hier. We bezoeken een tabaksboer die een uitkijktorentje heeft en die in zijn droogschuur alles uitlegt over het zaaien, kweken, oogsten en verdelen (hoog (=beste kwaliteit)-midden-laag gedeelte) van de bladdelen van de tabaksplant. Ze moeten 90% van de hele bladeren verkopen aan de staat voor een kloteprijs, de rest mogen ze zelf verwerken en verkopen. Daarna vertelt hij over het fermenteren (met mogelijke toevoeging van allerlei smaken zoals rum, limoen en honing), drogen en dan nog het rollen met de hand van de stukken tabaksbladeren tot de beste natuurlijke sigaren van Cuba (nl. zonder nicotine en chemicaliën). De staat laat de bladeren verwerken in fabrieken en laten de helft van de nicotine-nerf erin zitten voor de verslavende werking. De tot 3m hoog groeiende tabaksbladeren kun je hier helaas pas weer zien vanaf november, dan is het hier ook winter, kouder en droger. Dan gaan we naar een mega grote muurschildering “Mural de la Prehistorica”, gemaakt door boeren, ingehuurd door een Mexicaanse schilder Morillo die ze van en afstandje instrueerde met een megafoon gedurende 5 jaar tijd. Apart. En dan op naar hét panorama punt bij een hotel met zwembad, waar ze de beste Piña Colada van Viñales hebben zegt Anreste, dus we nemen er ieder eentje. Mmmmm, later komt de rum er bij ons pas in, nog lekkerder. We hebben tot nu toe reuzeweer, zeker na gisteren. Wat een uitzicht hier, een heel bijzondere plek op aarde weer. Onze chauffeur vertelt dat Fidel hier ook veel tijd heeft doorbracht. Het raakt wel steeds meer bewolkt en onderweg naar huis zien we de regen al aankomen. Van het stukje van de taxi naar het huisje zijn we kletsnat, net te laat. Daarna klaart het weer op en er volgen nog wat buien met opklaringen afgewisseld. We gaan terug het stadje in en eten en internetten wat bij een tentje, waar WIFI is. Dan gaan we op zoek naar de botanische tuin en komen onze chauffeur van vanochtend tegen die ons de weg wijst, handig. Hier groeien een hoop bomen die in Cuba voorkomen en ze hebben de boomrat in een kooi. Op het einde liggen alle vruchten op een tafel uitgespreid. Leuke rondleiding in het Engels. Dan gaan we een straatje in waar we denken een mooi uitzicht te hebben op de vallei, en dat is ook zo. We komen bij een boertje met een hoop paarden die vraagt of we even komen kijken naar z’n tabak dat ligt te drogen. Ja hoor, dat willen we wel. Hij showt het ons, toont nog een sigaar, of we willen roken, maar nee bedankt. En we gaan verder het pad in voor nog mooier uitzicht. We kunnen een eindje doorlopen, maar dan eindigt het pad en moeten we terug. Wat is het mooi hier zeg en hier staan ook plenty Casa’s Particular met een veel mooier uitzicht dan dat wij hebben. We lopen terug het stadje in en drinken nog een mojito-tje en nemen een pizza. We kunnen hier internetten bij het café, das prettig. Alvast kijken naar vluchten voor Panama of alternatief Costa Rica (blijkt goedkoper). Even naar huis om te douchen en de foto’s op de computer te zetten. Onze oma kijkt even mee naar de foto’s van vandaag. Op het weerbericht op TV binnen denk ik te zien dat ze voor Cuba om 3 uur morgenmiddag waarschuwen voor bijwerkingen van een cycloon hier in de buurt met hele harde wind. Dan gaan we terug om nog zo’n ananas en kaas-soep te verorberen. En dan is het weer donker en bedtijd.


Ma. 28 mei. Lekker ontbijt buiten. Het is bewolkt maar wel droog. We gaan op zoek naar een Casa met beter uitzicht voor nog 2 dagen hier in Viñales. We hebben samen besloten om de vlucht van pas op 6 juni te gaan boeken, als mogelijk, naar San José in Costa Rica, omdat we in Panama toch eerst in het Noord-oosten moeten zijn, naar de eilandengroep Bocas del Toro, en omdat we op weg daarnaartoe dan nog even lekker een paar dagen naar onze favoriete tuin (van januari laatst) in Cahuita kunnen gaan kijken. We lopen links het dal in over een slecht pad en zien er wel eentje, maar nog niet de ideale ligging. We nemen hun Casa-kaartje mee. We moeten terug, want het pad gaat niet verder. Dan lopen we weer het dal in en kunnen over een bruggetje de rivier over heel dicht bij de grote rots komen waar we de hele tijd tegenaan kijken. Wat mooi hier zeg, en een leuk, maar wel soms glibberig pad. De wolken dreigen aan alle kanten en het rommelt ook, maar voorlopig is het droog, dus we gaan door. We hebben toch paraplu en poncho bij. Een boertje wijst ons dat we linksom moeten, want rechtsom stuiten we op het meer. Hij vraagt of we zijn tabak willen zien, maar deze keer slaan we over. We komen bij een huisje en een oudere vrouw Clara zegt ons gedag en nodigt ons uit voor een gezellig koffietje. Ja, daar zeggen we geen nee tegen. Wat een prachtig uitzicht hier. Ze schept wat water uit de waterput en zet de ketel op het vuur in de bijna lege keuken. In de hoek maalt ze de bonen en gooit de koffie in de ketel erbij. Wij hebben intussen wat rondgesnuffeld en gaan in de schommelstoelen in de wind zitten uitzweten. Pffffff, wat is het benauwd als je stopt met lopen. Clara pakt een klein kannetje en gooit de koffie erin door een grote filter. De kopjes en de suiker staan al klaar op tafel. Ze schenkt onze kopjes in en de koffie is voortreffelijk. In de asbak op tafel liggen 2 sigaren en Clara steekt er een op. Ze vraagt of we ook willen roken. Nee hoor, bedankt. Maar bij nader inzien wil ik er toch wel eens eentje proberen. Ze maken ze uiteraard zelf. Ze pakt een nieuwe en steekt hem aan voor mij. Het valt mee, hij is best licht en niet vies. Ze laat haar dochter ook nog honing pakken zodat ik de sigaar er in kan dopen voor de smaak. We kletsen wat in steenkool Spaans en handen en voeten werk en we laten wat foto’s zien van Amsterdam en van wat beesten uit Costa Rica. Ze smullen ervan. Clara is buiten Viñales alleen nog maar 2 keer in Havana geweest naar het ziekenhuis. We zeggen dat we nog naar Las Terrazas gaan en dan Havana. De dochter heeft vrienden in Las Terrazas met een Casa en ze gaat ze gelijk bellen. Ze schrijft de namen en plaatsaanwijzing voor ons op een briefje. Na een halve sigaar en nog een kopje van die heerlijke koffie willen we weer door. We moeten nog even naar de koffieplant komen kijken, nemen afscheid en dan maken we ons rondje door het dal af. Wat een geweldige wandeling zo, lekker los en vrij. We kunnen langs een boerderij op een goed pad komen en zien een paar grote kalkoenen staan te pronken als een pauw. Apart. De eigenares komt al nieuwsgierig naar ons toegelopen en wil ook sigaren verkopen natuurlijk. Het begint nu te druppen en we lopen gauw door langs het meertje. We komen op een breed modderig pad waar je met paarden in kan lopen. Er komen een paar groepjes toeristen te paard juist terug uit de vallei gelopen. Wij kunnen net op droog randje rechts erlangs lopen en het uitzicht is weer anders op de gebobbelde mogoten met de tabaksschuren ervoor in het land. Prachtig hier. We komen zo weer aan de rand van het stadje en hier stikt het ook van de Casa’s. Eentje met boventerras is bij navraag al bezet morgen, jammer. We lopen nog een eindje door en slaan af naar een mooi uitzichtspunt en daar staat ook een Casa met een terras met datzelfde uitzicht. Dit zou ideaal zijn om te zitten zeg. Bij navraag is het nog vrij morgen en voor een goede prijs bespreken we een kamer voor de volgende 2 dagen. Zo, dat hebben we goed gedaan! We komen midden in het centrum uit, dus het is eigenlijk maar 1 lange (en goed rolbare) straat naar beneden lopen om te verkassen van ons uit, ideaal. We gaan eerst even kijken of de tienda met de goedkope flessen rode wijn nu wel open is en kopen er 2 (merk Soroa, 2 CUC). Dan gaan we weer even naar het internetcafeetje en nemen een limonade frappé (ijs) en een broodje kaas, want we zijn allebei niet helemaal lekker. Er hangt in het stadje een nare weeïge lucht en misschien heeft de sigaar bij mij ook wel een bijwerking. Na een heftige bui van een uur, maar geen harde wind, gaan we naar huis en even op bed liggen en daar stinkt het gelukkig niet zo. Weer opgeknapt gaan we wat eten in het allereerste tentje dat we tegenkomen met wijn op de kaart. Die hebben ze helaas niet, maar wel Ropa Vieja (heerlijk draadjesvlees) en Carlo neemt een varkensfilet met kaas. Daarna in de schommelstoelen lekker een flesje wijn leeg tutteren. Zoonlief is weer stoned/dronken en brabbelt samen met oma overdreven over de vele regen die op Cuba (Matanzas en Sancti Spiritus) is gevallen, veel meer als hier en zevert dat het allemaal zo erg is. Gelukkig gaan ze weer naar binnen en doen de deur dicht. Zoooo, wat een rust. Heerlijk.


Di. 29 mei. Als ik s’-nachts moet plassen en mijn handen even was, begint er ineens een leiding onder de wastafel enorm water te lekken. Ik maak Carlo wakker en die kan het weer vastgedraaid krijgen gelukkig. De kraan zit los en dat is waarschijnlijk de oorzaak geweest na een paar dagen draaien. Een handdoek ervoor en slapen maar weer. Ontbijt buiten met zout vruchtensap, bah. Oma had de verkeerde pot te pakken blijkt naderhand en we krijgen en nieuwe kan. Het meisje in de andere kamer had zelfs zoute koffie, jekkie. We pakken op ons gemak in. De lucht is donkergrijs en af en toe drupt het. We kunnen gelukkig toch droog naar beneden rollen naar onze nieuwe Casa “Lourdes y Reinaldo” met ons super panorama, wooow. Er loopt een hoop volk rond en “Lourdie” heet ons een warm welkom. Bij de dochter die vloeiend Engels spreekt moeten we inschrijven. We kunnen hier alle tripjes boeken, massage, danslessen en ook een taxi. Dus ik regel meteen een taxi collectivo voor overmorgen naar Las Terrazas voor een goede prijs. Ze hebben de hele familie hier op bezoek, wel een man of 10 denk ik inclusief opa van 95 jaar en Lourdes is druk aan het koken voor ze. Ze zitten inmiddels allemaal binnen in de kamer, dus wij hebben het terras rustig voor onszelf. Ook al is het grijs, het is zo ook mooi hier, en nu vanuit onze schommelstoelen op ons eigen terras. Het blijft dreigen en dan gaat het ook lichtjes regenen. Ik schrijf wat aan mijn blog en Carlo kijkt nog wat op facebook en doet een spelletje, heerlijk. Op Facebook ziet hij wel een berichtje dat Sancti Spiritus helemaal overstroomd is en de vraag of wij wel veilig zijn. Tis serieus mis daar dus was die waarschuwing toch niet voor niets op TV laatst. Rond een uur of 1 komt Lourdie ons wenken dat we aan tafel moeten komen zitten voor een klein hapje want wij horen nu ook een beetje bij de familie zegt ze, wat lief. Ze dekt de tafel op het overdekt plateau alleen voor ons en we krijgen gewoon een heel bord eten. Varkensfilet, maniokwortel, chips en rijst met bonen, mmmm, het smaakt allemaal prima. Nu hoeven we niet meer persé door de regen, haha. Het stikt wel van de vliegen, maar dat was op het andere adres ook al zo. Het mango-seizoen is geopend. De rijpe vallen ook gewoon van de boom als er een briesje staat. En mango bomen staan overal hier. Lekker hoor. Doe er nog maar eentje. We krijgen elke ochtend een lekker sapje ervan en een bordje fruit bij het ontbijt. Niet verkeerd hè. Onze koelkast staat hier weer vol met verschillende soorten bier, water en fris, goed geregeld. Carlo gaat even op bed liggen om uit te buiken. Het lijkt niet meer te stoppen met regenen en het wordt ook frisser. Rond 4 uur gaan we dan toch het stadje in, het drupt nog wat en even wat drinken bij ons WIFI tentje. Ik ga even om een stuk “Gouda” kaas aan de overkant, die we eerder al hadden zien liggen, om thuis bij de wijn op te peuzelen. Daarna maken we een ommetje en eten we een tomatensoep en ik een lasagne bij ons “ananas”-tentje waar we een paar potjes domino-en. Naar huis en naar bed. Geen zin meer in wijn.


Wo. 30 mei. Heerlijk ontbijt bij Lourdie. ’s-Ochtend vroeg al buiten gekeken, maar het regende wat, dus geen gekleurde lucht boven het dal helaas. Het regent nog 2 uurtjes en dan klaart het op. We gaan nog wat WIFI kaartjes halen en informeren bij Cubatur of we daar een ticket kunnen boeken voor Avianca de Cubana en of ze het toegestane bagage gewicht weten, maar boeken kan daar niet en ze hebben nu even geen internet dus kunnen ons verder niets vertellen. Dan maar snel gewoon zelf boeken via internet bij ons WIFI tentje. Daar lag ook nog onze paraplu die we gisteren vergeten waren, das mooi. Zo, geboekt. Na wat drinken en een sandwich gaan we nu het wandelpad lopen naar het hotel met het mooiste panorama. Het pad begint makkelijk en redelijk droog, maar al snel moeten we een riviertje oversteken. Met behulp van wat bamboestokken kunnen we 3 voeten droog houden. Hoewel het hotel al in beeld is hebben we de tablet met google-maps bij ons en dat blijkt wel handig met alle obstakels hier. De uitzichten met tabaksschuren, huisjes, paarden en koeien zijn weer geweldig onderweg en het pad is avontuurlijk. We moeten de modder zien te vermijden op het pad, dat is al een hele tour en nog 2 riviertjes overbruggen met kunst en vliegwerk en uitglijden bijna op ons kont maar net niet. Onze schoenen zitten uiteindelijk helemaal onder het rode slik. Dan moeten we het laatste stuk steil omhoog, pfffff, net in de volle zon, maar we klagen niet, want we zijn blij dat het droog is en met de zon is alles veel mooier natuurlijk. Ja, we zijn boven, nog een stukje om het hek heen lopen en we zijn weer bij de pina colada plek waar we eerder met de taxi waren. Mmmmm, heerlijk is tie weer, even uitrusten, weer foto’s maken en bellen met de kids. Dan lopen we terug maar nu langs de gewone weg naar het stadje en gaan weer wat drinken bij de WIFI-tent, even naar huis douchen en omkleden en de schoenen afschrobben en ’s-avonds weer eten bij de domino tent. Slapen.


Do. 31 mei. Viñales vertrek. Van Lourdie krijgen we ook een Casa naam van een vriendin en die gaan we gebruiken. Vroeg ontbijt want om 8 uur komt de collectivo. Er zitten al 2 mensen in de geel met witte grote oldtimer en de bagage moet bovenop. Wij mogen beide voorin. We halen nog 2 stelletjes op in Viñales en de bagage wordt onder zeil vastgesnoerd. Rijden maar. Dat gaat niet snel en de banken boenksen aan alle kanten. Onderweg moeten er 3 plassen en we stoppen daar even voor. Wij zijn blij dat we niet door moeten naar Havana net als de rest, het zit niet echt comfortabel en dan zitten wij nog voorin. We slaan af en komen later bij een slagboom naar Las Terrazas. Onze Casa is echter de andere kant op en blijkt nog wel zo’n 4 kilometer. In de middle of nowhere dus. En bedankt Lourdie! We stappen toch maar uit en we hebben de bovenverdieping met terras en schommelstoelen. We kunnen met een taxi op en neer naar Las Terrazas en bestellen er een voor 12 uur. Ze heeft mooie orchideeën en andere planten in de tuin en kanaries en pauwen. Het mannetje staat wel een kwartier mooi te pronken. Er komt een boertje met een witte lada voorrijden om ons op te halen. Vanaf de slagboom is het nog eens 3 kilometer en hij dropt ons bij het hotel Moka. We spreken meteen af dat hij ons beneden bij het meer ophaalt om 5 uur terug naar huis. Er is WIFI bij het hotel en het ligt hoog, dus een mooi uitzicht op het 40 jaar geleden opgebouwde gehucht om de bomenplanters te huisvesten en nog wat gezelligheid te geven. Het is een voorbeeld eco-centrum geworden in Cuba door hier bomen te planten op oude kale tabakshellingen en zo weer begroeïng te krijgen. We hadden ons er meer van voorgesteld, maar ja, dat heb je soms wel eens hè. Het is wat regenachtig en we nemen wat te drinken en wat ham en kaas om te snacken. Het meisje vertelt ons dat op het gemeenschapsplein morgen een feest van 5 dagen lang begint. We besluiten om eens te informeren naar Casa Cirilo, de vriend van Clara’s dochter. Dat ligt middenin de bebouwing, 6 trappen naar beneden en weer 3 omhoog, met een mooi uitzicht en supermodern en mooi ingericht. Blijkt dat het hotel deze Casa uitbaat en de kamer 75 CUC moeten kosten. We doen Cirilo de groeten van Clara en vragen of hij geen goedkopere particular weet dichtbij. Even later komt Noel op de scooter aangereden met zijn kaartje en ik mag even met hem meerijden om te gaan kijken. Het is net buiten het gehucht langs weg naar de Baños del San Juan, die we ook nog willen bezoeken morgen en we kunnen dan morgen mooi lopend naar het feest en terug. Ik ga akkoord en we rijden terug naar Cirilo en Carlo. We lopen even naar het plein om te kijken naar de opbouw van een podium en ze proberen de muziek alvast uit. Dat klinkt leuk. Hier is ook WIFI. Het is tegen vijven en we lopen naar beneden naar het meer waar het gehucht begint. Na 20 minuten komt het taxiboertje aan, net voor een onweersbui. We rijden door de bui naar huis en daar is het net weer droog en de zon komt even later weer door. Het is hier werkelijk rustig en landelijk. Er zijn nog wat huizen in de buurt en we kijken vanuit onze schommelstoelen onder het genot van een glaasje wijn met een blokje kaas naar wat de mensen hier allemaal doen, o.a. de rijpe mango’s uit de bomen gooien en rapen. We eten om 20.00 uur bij de Casa, bruine bonensoep en lekkere mals gekookte varkenskarbonade, maar met groenten uit een potje, bah, wat vies als je vers gewend bent. Een lekker toetje en koffie na. We zitten nog even buiten en zien dan heel veel dieren met lichtjes op en neer suizen, zonder te weten wat het zijn. Wat een leuk zicht toch. De zoon van de gastvrouw komt vragen wat voor ontbijt we willen morgen en we regelen meteen de taxi voor morgen naar onze andere Casa. Hij zegt dat de lichtjes Cocohito’s zijn, een soort insecten. Tsja. En naar bed.


Vrij. 1 juni. Het is stralend weer en het ontbijt is prima. Om 9 uur komt het boertje met een andere man en een andere lada voorrijden om ons naar Casa Noel te brengen. Hij zit op de hoek van de straat en rijdt ons achterna op zijn scooter. Zijn vrouw is ook thuis en we installeren ons en drinken even wat op de schommelstoelen voor. Hun kroelpoes komt lekker bij mij op schoot liggen. Ze hebben alleen bier voor ons, dus we moeten even gaan shoppen en we moeten ook geld wisselen op het gemeenschapsplein. Onderweg naar beneden horen en zien we een Tocororo, hij is alleen wat fletser als die wij in Baracoa hadden gezien. We lopen de weggetjes en trappen op en neer naar het plein en vinden het wisselkantoortje bovenin het gebouw. De winkel is aan het plein en ik sla meteen sloffen sigaretten in en we kopen 2 flessen water en een fles sinas. Dan op zoek naar het zwembad van het hotel, maar dat is allleen voor hotelgasten helaas. Het stinkt enorm naar chloor. We gaan naar huis om het drinken weg te zetten en zien nog een Tocororo. We lopen naar de Baños, iets verder dan gedacht en bloedheet op de weg zonder schaduw. Het is ook midden op de dag. Eenmaal bij de Baños betalen we entree en komen bij wat lage watervalletjes. Een mooi parkje met gelegenheid tot overnachten in leuke houten hutjes op palen en je kunt heerlijk badderen in het koele stromende water. Het is best druk met Cubanen die de hele dag hier doorbrengen met muziek uiteraard. We kopen wat drinken en een pizza en een hot dog voor weinig en lopen weer terug. Halverwege pikt een leuk hondje bij ons aan en die loopt helemaal mee naar ons huis. Thuis is de vloer van de WC is helemaal nat, maar pa en ma zijn niet thuis en wij kunnen het lek ook niet vinden. Er lag gelukkig al een matje en een handdoek op de vloer die het water tegenhielden om de kamer in te lopen. We douchen even en leggen de natte matjes buiten in de zon te drogen en leggen een droge handdoek op de vloer. We gaan dan richting plein en dan komt Noel net aan. Hij weet ook niet waar het lekt maar zet een emmer onder de wasbak voor de zekerheid. Het hondje kent hij wel, die woont halverwege terug. Hij zegt: neem hem maar mee naar Havana, haha. Hij loopt ook helemaal met ons mee naar het plein, wonderlijk. Eenmaal daar aangekomen is er nog geen muziek en nog maar weinig mensen. Voorbij het meer aan de andere kant horen we wel muziek, maar we hebben genoeg gelopen en er dreigen donkere wolken en donderslag dichterbij te komen. We drinken een piña colada bij een feesttentje dat al wel open is en besluiten om maar niet op het plein te gaan eten, maar via de trappen naar boven naar het hotel te gaan om te eten. Dan zitten we zeker droog. We nemen wat te drinken en als de muziek dan nog niet is begonnen gaan we in het restaurant ernaast wat eten, dat opent om 19.00 uur. We nemen kaassoep en asperges met ham en een paar biertjes en ernaast nog een bordje ham met kaas. We horen nog steeds geen muziek en lopen dan maar in de schemering naar huis in het toch best wel afgelegen straatje. Het is wel droog gebleven, de bui waaide over. Eenmaal thuis lekker in de schommelstoel bij heel veel beestjes (vliegen en torren). Dan gaan mevrouw en haar drie kinderen opgetut naar het plein, naar de fiësta. Noel moet werken vanavond. Het blijkt dus toch pas vanavond te beginnen. Ze vraagt of we nog meegaan, maar nog een keer al die paadjes en trappen op en af hebben we geen zin meer in nu. We zien ook nu weer de grote insecten met lichtjes heen en weer vliegen, erg grappig. We gaan naar bed en we horen ze niet thuiskomen. ’s-Nachts wordt Carlo wel wakker van een geluid tegen het plafond. Als hij het licht aandoet wordt ik ook wakker en zit er een hele grote kakkerlak tegen het plafond schuin boven mijn hoofd. Bbbbrrrrrrr. Ik ga snel naar buiten en Carlo drijft hem met een handdoek de woonkamer in. Pffff, weg istie. Een onrustig nachtje.


Za. 2 juni. Noel heeft een collectivo geregeld die van Viñales ons komt oppikken om naar Havana te gaan. We moeten dan wel eerst met de taxi naar het meer, want de collectivo rijdt niet zover. We ontbijten om half 9 bij Noel die goed z’n best heeft gedaan. Lekker sapje, kaas en boter en broodjes, fruit en koffie, prima in orde. De poes is ook zeer geïnteresseerd in ons ontbijt en komt wederom op schoot. Ook de chiwawa komt een kijkje nemen, wat een gremlin, haha. Zijn vrouw wordt even later wakker met een kater van hier tot Tokyo van het bier haha, wat een zicht. Noel moet lachen als ik vertel van de kakkerlak en zegt dat die helemaal niets doen. Hij zoekt hem even later dan toch wel even op in de woonkamer en gooit hem buiten weg. We mogen ook nog uit een hele grote zak koekjes proeven. Daar zien we veel mensen mee lopen. Dat zijn feest koekjes om lekker te snacken bij de drank zegt ie. Ik krijg er nog een paar mee, lekker voor bij onze kaas en wijn later. De taxi komt een half uur te vroeg en komt later weer terug om ons op te pikken. Noel rijdt ons achterna op z’n scooter om afscheid te nemen. De collectivo staat er al, een hele mooi blinkende groene Chevrolet. Er zitten al 3 Fransen in en wij mogen voorin lekker. Dat zit prima. Onderweg een plas/rook pauze en dan rijden we in Havana naar een stopover plek. 2 Fransen moeten door naar Playa Larga en moeten in een andere auto. Wij rijden weer door met de overgebleven Fransman die verderop in Havana ergens uitstapt. Wij moeten de straatjes in vlakbij het “Capitolio” in het centrum, waar onze Casa ligt. We vinden het goede nummer en stappen een binnenplaats op. Een vrouw Irma gaat voor ons de Casa man Zerguey bellen en die komt er even later aan. We kunnen de spullen al naar binnen dragen, de deur is open. Hij helpt met het naar boven dragen. Beneden is een zitruimte en een keukentje, boven een ruime slaapkamer met 2 bedden en een piepklein badkamertje. Het is wel erg benauwd, maar er zit airco en een ventilator in. Geen hor voor de raampjes helaas. We installeren ons en Zerguey geeft ons een plattegrond en legt even de bushaltes uit en de WIFI plekken. Fijn. Hij kan ook een taxi regelen naar het vliegveld en heeft ontbijt in de aanbieding. Ja graag. We lopen Havana in langs een WIFI parkje, maar krijgen niks. We zitten vlakbij het Capitolio en het mooie operagebouw waar we de classico auto’s weer in grote getale langs zien rijden, wat mooi zijn ze toch weer. Het is bloedheet vandaag. We lopen door de winkelstraat met veel restaurantjes met muziek, erg gezellig en zien weer levende standbeelden, en een echte waarvan je de sik moet aanraken en op de boulevard nog een architect en drinken wat bij Ciclo Cuba waar we al eerder waren vlakbij de cruise boten die er nu niet liggen. Heerlijke plek in de schaduw en in de wind en zicht op het havengebouw en veel oldtimers die hier langs paraderen. Mangosap en mojito uiteraard. De jongen lijkt ons te herkennen. We nemen taco’s met inktvis, mmmm en een bordje kaas/ham/olijven. Dan lopen we een straatje in en komen via Plaza Vieja weer op de Obispo bij het marktje. We kopen wat kleine souvenirs en drinken wat bij hotel Inglaterra, vlak naast het opera gebouw en het capitolio, waar altijd een bandje speelt op het terras en waar ze WIFI hebben, zij het slecht. Er zijn maar weinig WIFI parkjes voor zo’n grote stad en de ontvangst is echt minimaal, als het druk is niks. We raken Cuba een beetje beu met al dat gedoe. We moeten nu namelijk wel tickets boeken. Al met al lukt dat dan uiteindelijk toch. We proberen ook meteen ons huis in Cahuita te boeken, maar dat kan alleen via Booking.com en die werkt nog steeds niet vanuit Cuba helaas. We lopen naar huis en komen door “China Town”. We gaan op een terras op de 1e verdieping een soepje en garnalen eten bij een “Chinees” en dat smaakt goed. Onderweg nog even 5 liter water, sinas en een paar gebakjes kopen die we thuis met eigen koffie opdrinken. Heerlijk. Wel benauwd binnen. En naar bed.


Zo. 3 juni. Simpel ontbijtje om half 9 en via andere straatjes nog een keer naar de kathedraal. Ook zoeken we nog wat bekende gebouwen op om te bekijken. We belanden weer bij Ciclo en nemen nu toast avocado en een bordje ham/kaas/olijven, mmmm met mangosap en mojito. De lucht dreigt weer, maar het waait over. Nog wat andere straatjes door en bij Inglaterra weer even rusten, muziek luisteren, drinken en internetten. Schuin het plein over nemen we een maaltijd vis+garnalen en eentje met biefstukjes inclusief drankje en toetje in de airco. Ze hebben ook WIFI en betere als elders. Heerlijke maaltijd. We krijgen echter een email van edreams waar we de ticket hebben geboekt dat een deel van onze vlucht is geannuleerd ??!! Verder niets, en een telefoonnummer zonder landcode. Wij kunnen echter vanuit Cuba niet naar het buitenland bellen. Het blijkt een Nederlands nummer en we kunnen ook nog een Spaans nummer bellen, maar dat lukt door ons dus niet. Dan morgen maar vroeg opstaan en iemand in Nederland laten bellen. Carlo tuttert nog een fles wijn leeg, ik ben hondsmoe en slaap meteen.


Ma. 4 juni. Om half 7 op en naar het internetpleintje. Na een half uur hebben we bereik en kunnen we Lindy de gegevens appen en bellen. Die gaat voor ons bellen met edreams in Amsterdam. Wij gaan weer even terug naar de Casa voor ons ontbijt en dan belt Lindy ons dat de hele 6 juni vlucht is geannuleerd, maar ze wel de vlucht op 10 juni aan kunnen vragen voor ons. Okay zeggen we. Maar bij nader inzien willen dat eigenlijk helemaal niet, nog zolang op Cuba blijven, en ons cash geld raakt ook op. We lopen snel weer naar het pleintje om Lindy terug te kunnen bellen. Eenmaal op het pleintje wordt Carlo zelf al gebeld door iemand van edreams met de mededeling dat alle vluchten tot 31 augustus zijn geannuleerd vanwege het hurricane seizoen. Wat een klote smoes zeg, maar ja, komt ons nu wel goed uit. We moeten nu wel een andere vlucht zien te boeken. Alles wat nu komt is duurder natuurlijk en pokke tijden. Dan ineens komt er een goede prijs op 6 juni en we boeken hem in. Bij het betalen krijgen we een foutmelding en weg boeking. We zijn het effe beu en besluiten vanavond of morgen verder te kijken. We gaan Havana weer in en gaan alle mogelijke verkooppunten (o.a. hotels) van WIFI kaartjes af die we nu weer nodig hebben maar dat loopt allemaal op niets uit, alleen voor gasten en anders 4x zo duur. Wat een corrupt gedoe. Uiteindelijk is er op aanwijzing gewoon een Etecsa kantoortje op de Obispo, de winkelstraat. De rij wachtenden is erg groot en we gaan eerst maar naar Ciclo Cuba om weer wat te eten en te drinken. Bij terugkomst is het niet druk meer en ik koop nog een kaartje van 5 uur want de rest is op ?? Dit is Havana, Cuba, ongelooflijk. Op een pleintje langs de winkelstraat kijken we nog even op internet, maar komen er nog niet uit wat we willen. Die goedkope vluchten komen nu weer niet. We gaan binnen bij Grand Hotel en nemen de lift naar het boventerras met zwembad. Wat een uitzicht hier, geweldig. Weer terug naar beneden en even wat drinken bij Inglaterra en weer bief en vis eten in de airco. Daar is nu geen internet ineens. Alles even helemaal beu gaan we naar huis, drinken de laatste fles wijn leeg en gaan naar bed.


Di. 5 juni. Meteen naar pleintje voor internet. Geen ontbijt bij de Casa. We besluiten om donderdag de vroege vlucht naar San José te nemen, zodat we daar meteen doorkunnen met de bus naar Cahuita. Het boeken en betalen lukt zowaar in één keer. Email bevestiging komt ook meteen. Okay. Ontbijtje onderweg bij een vrouwtje binnen. Lekkere bakjes koffie voor 1 peso, Sandwich ham/kaas voor 10 peso en een mangosapje, mmm, samen voor iets meer dan 1 USD. Dan de laptop terug thuis brengen, nog eens douchen en de oude stad weer in. We nemen deze keer de fietstaxi naar Plaza Vieja, omdat het al dagen veel lopen op slippers wat zere voeten bezorgd heeft. Dan lopen we het stukje verder naar Ciclo Cuba voor de lekkere taco en een clubsandwich met drankjes. Terug lopen we, drinken wat bij Inglaterra en eten wat bij een andere Chinees op weg naar huis.


Wo. 6 juni. Even internetten om te kijken of alles nog goed zit met de vlucht en het thuisfront inlichten. Zelfde ontbijt als gisteren, nog wat drinken inslaan, even fanten en alvast inpakken thuis en dan tevoet naar Ciclo Cuba voor de taco, sandwich avocado en bordje vlees/kaas. Dan gaan we voor nog wat souvenirs kijken, wat drinken bij Inglaterra en weer bief en vis eten in de airco, want dat smaakt zo lekker. Op tijd naar huis want we moeten nog afrekenen met Zerguey om 7 uur. Dan begint het net te regenen, net te laat, maar langs de huizen kunnen we nog redelijk droog ons huis bereiken. Carlo’s paraplu is wel aan gort door de harde wind. Zerguey’s vrouw komt om half 8 en die bevestigd nog eens onze taxi, fijn. Rond half 9 slapen we.

Geschreven door Kcendewereldreiss.reisdagboek