CUBA

Vrij. 20 apr. Om 3 uur ’s-nachts brengt Lindy ons naar Brussel. We vliegen om 7 uur weer met de Tui dreamliner net zoals naar Mexico en we komen om 11 uur Cuba tijd aan. Eerst de paspoort controle met visum (toeristenkaart) waar ze alleen vraagt waar we slapen en waar we vandaan gevlogen zijn, maar niet of we medisch verzekerd zijn of onze retourticket, terwijl dat vereisten zijn die je moet kunnen tonen. Ze maken een foto, ik krijg een stempel en klaar. En Carlo ook. Dan door de douane waar de bagage door een scan moet. Dat gaat ook vlotjes en de bagageband staat al te draaien als we daar aankomen om onze backpacks op wieltjes eraf te pakken. Binnen een half uur hebben we alles. Even omkleden in het toilet en vragen naar de bussen voor Boca de Camarioca (dorpje 10 min. voor Varadero) en hup naar buiten. De taxi mannetjes verdringen zich, maar wij willen de Viazul bus. Die gaat om half 1 en kost 5 CUC pp. (convertible pesos=toeristengeld, waarde 1 CUC=1 USD). Er staat nog een stelletje uit Noorwegen te wachten en die willen eigenlijk met ons een taxi nemen. Hij (oorspronkelijk een Argentijn) gaat wat onderhandelen en we besluiten het te doen. We staan al na 20 min. in Boca bij onze Casa Particular “El Paraiso” en gastvrouw Janet heet ons welkom en brengt ons naar een super-de-luxe appartement, net nieuw gebouwd pal naast hun huis. We krijgen een heerlijk koude, verse fruitsap. Even later komt ook gastheer Armando en hij stelt voor om ons even rond te rijden op hun electrische scooters. Fantastisch ! Het is een klein dorp met een mooi strandje vlakbij en een internet parkje. Over de brug is het oude dorp waar we nog de schade kunnen zien die orkaan Irma (september) heeft aangericht. Ze zijn allemaal druk aan het (her)bouwen. Het stuk land krijgen ze hier, het bouwen moeten ze zelf betalen. En we zien de ene na de andere oldtimer voorbijkomen. Dat zijn bijna allemaal taxi’s (collectivo’s) en de meesten hebben passagiers erin zitten. Geweldig. Ook zijn er “camions”, een soort vrachtwagen, waar ook mensen mee vervoerd worden en allerlei soorten en maten van bussen, waar Armando ook niet precies van weet wie ze vervoeren en waarnaartoe. Na de rit is het tijd voor onze eerste Mojito, heerlijk. En een tweede. Ze komen gezellig kletsen met ons en het een en ander uitleggen. Ze spreken beide Engels. Armando heeft lang in Amerika gewoond en heeft een dubbel paspoort. Hij trekt nu vervroegd pensioen uit USA (ongeluk gehad tijdens het werk) en moet dat elke 2 maanden gaan innen in USA. Janet werkt in Varadero in een sieradenwinkel en het huis is van haar familie. Haar moeder en tweeling zonen van 16 wonen in bij hun. Hij vraagt van wat voor muziek we houden en een grote speaker wordt buitengezet. Carlo kan met blue-tooth muziek van zijn telefoon afdraaien en alle soul nummers komen voorbij. Een vriend van de familie komt aan op z’n scooter en schuift ook aan. Wat een gezelligheid. Binnen no-time is het 5 uur en zijn we tipsy en ook wel moe eigenlijk en we doen even een tukkie doen en douchen. Om 19.00 uur krijgen we een 3-gangen diner (garnalen, zelf mogen kiezen) voorgeschoteld met fruitsap als drinken, heerlijk, en Cuba koffie (espresso) na. We gaan om half 10 slapen.

Za. 21 apr. Om half 8 ontbijt, erg uitgebreid met alles erop en eraan. Het smaakt heerlijk, maar we kunnen het maar amper op. We kunnen met de public bus van 9 uur mee. Iedereen die bij de bushalte staat stapt ook in en het kost ons samen 10 pesos (Moneda National=CUP=cubanen geld, waarde 1 CUC=25 pesos). Das lachen. Het is een goede bus en na ca. 10 minuten worden we eruit gegooit bij het eindpunt. Bij het binnenrijden van Varadero zagen we 2 hotels van 6 hoog, maar hier is het allemaal laagbouw. We gaan op zoek naar een wisselpunt en vinden al gauw een bank die open is op zaterdag, waar ze euro’s wisselen voor CUC. We doen 300 Euro, dan kunnen we even door. We lopen naar het strand, wow, wat een helderblauw water en een breed wit strand. Helemaal verderop zien we nog wat hoge gebouwen en we besluiten een eind te lopen langs de waterlijn. We komen voorbij een hotel in aanbouw van 4 gebouwen van 10 hoog. We lopen nog wat verder richting de hele hoge hotels. Aan het strand is niets te koop. De hotels zijn allemaal all-in en bij het zwembad kunnen ze drinken en eten, niet aan het strand. Dat is dan weer wat minder. Dus we lopen tussen de hotels door de weg op, maar er is geen weg en ook geen eet- of drinktentjes. Er is gelukkig wel een winkeltje en daar kopen we even een blikje, want we hebben wel zo’n 6 km gelopen inmiddels. We besluiten om dan maar weer langs het strand terug te lopen, een paar keer te zwemmen en vlakbij waar we uitgestapt zijn is een hamburgertentje met drinken. Dan valt ons oog ook op een “Etecsa” gebouwtje, waar ze internet kaarten verkopen. Er is een rij van 4 voor mij en we mogen een voor een naar binnen. Eenmaal binnen blijken ze alleen kaartjes van 1 uur (1 CUC) te hebben en ik mag maximaal 3 kaarten kopen per paspoort, dus ik koop er 6. We zijn moe, hebben het warm en gaan bij de bushalte staan waar onze bus terug komt. Hier komen de mooiste cabrio’s, paard en wagens, gele eitjes (brommertaxi’s) en andere oldtimers voorbij. Van gekkigheid nemen we zo 50 foto’s. Ik heb er ook heel veel geupload, want ik kan niet kiezen. Rond 14.00 uur komt de bus en betalen nu 5 pesos ?! Beter. De bus is al wel bijna vol dus we moeten deze keer staan. Bij onze Casa maakt de hulp een kan sap voor ons en we gaan naar het parkje om de kaartjes uit te proberen. Dat werkt met een gebruikersnummer en een password nummer, mooi. Dan douchen, even liggen en om 7 uur weer een 3-gangen (vis deze keer). Pffff, we kunnen geen pap meer zeggen. We kletsen nog wat met hun en gaan naar bed.

Zo. 22 apr. We zijn gister eigenlijk vergeten om de bus naar Havana te boeken, dus we besluiten om weer naar Varadero te gaan waar een boekingskantoor zit. Na het ontbijt pakken we weer de bus van 9 uur en we wisselen nog maar een keer 300 Euro. Dan hebben we maar vast geld en kopen nog 6 internet kaartjes. Dan op zoek naar het Viazul kantoortje dat ook daar vlakbij zit. We kopen 2 kaartjes voor overmorgen, want maandag is al volgeboekt. Dan nog maar een nachtje Varadero. We lopen nu de andere kant op langs de weg en hier zijn wel eettentjes en bars. We lopen naar een marktje dat we in het voorbijgaan in de bus hadden gezien. Leuke spulletjes, maar redelijk aan de prijs allemaal. Op de terugweg naar de bushalte nemen we weer een hamburger en een Cubaans Cristal biertje en kijken onze ogen weer uit naar alle auto’s die voorbij komen, niet normaal zoveel en met zo mooi glimmend chroom allemaal. We nemen weer de bus van 2 uur met weer dezelfde chauffeur hihi en nu betalen we 2 pesos, grinnik. We drinken een kan ananassap en gaan weer even internetten en dan naar het strandje. Carlo neemt een duik, ik niet, ik heb het niet zo warm. Armando zit er ook in z’n stoeltje. We lopen naar huis en douchen. Inmiddels is Armando ook thuis en hij gaat straks de barbecue aansteken zegt ie. Hij maakt een mojito voor ons, wij boeken nog een nacht bij en we kletsen wat. Om 7 uur krijgen wij alle kippepoten voorgeschoteld met garnalen cocktail vooraf en toetje en koffie na. Het is vandaag bloedje benauwd en er komen wolken, maar er komt niets uit. Weer op tijd naar bed.
Ma. 23 apr. Na het ontbijt gaan we naar de snorkelplek hier in de buurt (coral playa). We gaan met de bus en ons baasje gaat met ons mee. Die wil het ook wel eens zien. Hij is nog maar 1,5 jaar terug in Cuba en kwam vroeger van Havana, dus hier in de buurt weet hij nog niet veel. Janet moet werken. We moeten nu de andere kant op naar Cabonera en dan een fietstaxi zoeken of lopen. We gaan aan de overkant aan de bushalte staan en Armando is het wachten al snel beu. Hij probeert taxi’s aan te houden, maar er stopt er geen een. Dan komt er een al erg volle bus, maar we mogen met z’n allen mee voor 15 pesos. Wel staan. Aan de weg bij het dorpje gaan we eruit en we lopen richting de zee. Geen fietstaxi te bekennen. Wat een slaapdorpje is dit. Aan de strandweg zien we in de verte wat auto’s geparkeerd staan, en we worden gepasseerd door wel 10 safari-auto’s, allemaal vol met toeristen die ook bij die plek parkeren. We lopen het terrein op met een steiger die de zee in loopt en er hangen een hoop zwemvesten. Wij hebben onze eigen spullen bij en proberen langs alle mensen te lopen naar het water. Dan komt er een gids op ons af die uitlegt dat we hier met een gids mogen snorkelen voor 15 CUC. Als we gratis willen moeten we verderop lopen. Nou, dat doen we dus, naar de volgende steiger, want eromheen zijn het nogal puntige stenen, waar we niet graag ver op willen lopen naar het water. Daar mogen we helemaal niet snorkelen, we moeten terug naar de andere plek waar je een gids moet nemen. Helemaal verderop staat een “gebouw” en we lopen daarnaartoe. Daar staat ook het bord Coral Playa. Het voormalige restaurantgebouw heeft de orkaan niet echt overleefd, maar je kunt er nog wel eten en drinken krijgen zeggen ze en ook gratis snorkelen. Hier kunnen we over kiezels en zand het water in en we doen onze spullen aan. Het koraal is allemaal al verbleekt, maar we zien wel wat leuke visjes. Het is nogal gevaarlijk verderop in de zee met de hoge golven en het ondiepe koraal, dus na een half uurtje gaan we weer naar de kant. We drogen op en lopen weer terug naar de weg waar we op een bus terug wachten. Armando staat al met een briefje van 5 CUC te wapperen voor een taxi, maar er stopt er weer geen een. Dan komt de dubbele bus en we stappen in. Thuis een lekkere koffie, douchen en even internetten en een Casa boeken in Havana. We merken dat een uur toch zo om is en het internet is ook niet het snelste hier natuurlijk. Bij een tentje nemen we frietjes en kroketjes, lekker hoor. Dan nog even rusten voor het laatste diner alhier. Vanavond nog een keer vis.

Di. 24 apr. Afscheid nemen en zonder ontbijt om half 7 naar de bushalte. We nemen een collectivo naar het busstation in Varadero. De bus gaat om 8 uur. Onderweg een sanitaire stop en rond 11 uur worden we in Havana gedropt vlakbij het museo de la revolucion in het centrum. We nemen een collectivo en die dropt ons bij de kruising die we door hebben gekregen van Michel, de Casa-eigenaar. We kunnen het niet zo snel vinden en krijgen hulp van Cubanen op de hoek. Ze willen wel even bellen voor ons en krijgen Michel aan de lijn. Kort daarna komt hij uit een gebouw gelopen en vertelt ons dat we in een andere Casa ondergebracht worden. Hij begeleid ons meteen daarnaartoe. Het is 2 blokken verderop, een groot gebouw met appartementen en op de 2e verdieping. Even puffen dus na al het gesjouw. Hij doet snel de airco aan en dat helpt wel. De bij de Casa beloofde WIFI is er natuurlijk niet, we moeten gewoon naar de parkjes met een kaartje. Als we hem nodig hebben kunnen we hem bellen met de vaste telefoon die daar staat, dat is handig. Het is een prima kamer met zitgedeelte en tv, keukentje, slaapkamer en wc/douche. We gaan direct naar buiten om te internetten, maar we krijgen geen contact hier. Dan maar later. Om de hoek is café Brown, waar je voor een redelijke prijs kunt eten en drinken zei Michel. We nemen allebei een sandwich en een koffie. Heerlijk. Een leuk klein tentje met aardig personeel. We krijgen een plattegrond mee van het centrum en lopen naar het museo. Dit sluit al om 4 uur, dus daar gaan we naar binnen als we meer tijd hebben. We gaan het operagebouw en het nagebouwde capitool bekijken. Daar komen weer de mooiste oldtimers voorbij, niet normaal zeg. Er is een mooi voetgangers pad in het midden van de grote weg en we kopen wat blikjes drinken en gaan later nog even zitten op een terrasje met een biertje. We lopen terug langs de malecon waar overal WIFI is en kijken op het fort, we appen even alle auto foto’s door naar huis en gaan naar café Brown tapa’s eten. Voor het donker (8 uur) zijn we weer thuis. Douchen en naar bed.

Wo. 25 apr. We lopen richting Viazul bij de zoo om kaartjes te kopen voor vrijdag naar Playa Larga. Onderweg komen we langs een hoop militaire gebouwen, waar de weg niet in mogen. We lopen om Plaza de la Revolucion heen. Nu zijn we vlakbij het grote kerkhof, dus lopen daarnaartoe. We staan bij een hek aan de zuidkant en de toeristen ingang is aan de noordkant, nog 3 km om de muur heenlopen, nee, laat maar dan. We gaan nu op ons doel af en kopen kaartjes. Even voorbij de Viazul zien we een leuk koffietentje met ham/kaas quiche en gebakjes, jummie voor ontbijt. Nu op zoek naar een bus naar het centrum, want we hebben al genoeg gelopen. Na wat omvragen vinden we een halte en de bus neemt ons mee voor 1 Peso. Pfffffff. We gaan het museum in en lezen alles over de Cuba historie. Achter het museum staan oude voertuigen en ook de boot (Granma) die gebruikt zijn door El barbo (Fidel) en El commandante (Ché) om de macht te grijpen. We lopen hierna de oude stad in. Wow, dat is een heel ander Havana. Hier komen we voor! Na wat mooie straatjes te passeren komen we bij de kathedraal en we eten wat op een terras op een pleintje. Terwijl we daar zitten zien we ineens een cruise-boot vlakbij voorbijvaren, wat een raar zicht. We gaan dus richting die kant en zien er daar twee aangemeerd liggen in de haven. We lopen langs een oud haven gebouw en verderop een oud treinstation met nog stoomtreinen ervoor. In het station is een mega-markt met souvenirs en schilderijen. Veel te groot en te commercieel voor ons, dus we zijn er zo weer uit. We gaan een mojito drinken en een verse mango-sap tegenover het havengebouw. Daarna gaan we weer de straatjes in van de oude stad, langs leuke pleintjes met terrassen op weg naar huis met de bedoeling een taxi te nemen vanaf het museum, maar we lopen toch weer het hele stuk. Eerst even douchen en dan weer naar Café Brown, want het zit daar fijn, het eten is lekker en het is om de hoek.

Do. 26 apr. Eerst even met de laptop internetten in het parkje om een Casa te boeken, die terugbrengen en op naar de Amerikaanse wijk Vedado. We lopen over het universiteitsterrein met de mooie oude grote gebouwen. Dan lopen we om een ziekenhuis heen en de wijk in. Het John Lennonpark is net iets te ver lopen en we gaan op zoek naar de grootste straat La Rampa en een flatgebouw waarin een bistro zit op de 23ste verdieping vanwaar je een mooi uitzicht hebt. Helaas is het flatgebouw vandaag niet toegankelijk, hebben wij dat. We nemen in de airco een ontbijt in een restaurant dat bij een hotel hoort, met mooi uitzicht op de Rampa en al de auto’s (en mensen natuurlijk) die weer voorbij komen. Het blijft ongelooflijk, zoveel moois. We lopen naar de zee en zoeken een bushalte, maar die zien we nergens. Dan maar een brommertaxi die stil staat aanspreken en afbieden. We rijden met het eitje over de malecon helemaal terug naar de kathedraal in de oude stad. Daar gaan we nog wat meer straatjes bekijken, want die zijn wel de moeite waard. Bij de kathedraal zitten weer de waarzeg(st)ers in kleurige jurken en een sigaar in hun mond te wachten op klandizie. We maken een foto met onze koningsdag-hoedjes en -brillen op voor de kathedraal en kopen wat blikjes drinken onderweg, want het is weer loeiheet en we hebben dorst. We lopen door een hele drukke straat met allemaal winkeltjes, barretjes en restaurantjes. Ook met een klein marktje met redelijke prijzen deze keer. Ik koop een paar nieuwe oorbellen, want ik heb er eentje verloren. Er staan levende beelden en we zien een naai-atelier. Na wat kris-krossen hebben we weer zin in de verse mango-sap tegenover het havengebouw en daar lopen we heen. We bestellen een sapje en 2 mojito en een tonijnsalade om te pitsen. Terwijl we daar zitten gaat het regenen, hard regenen, spoelen en ook nog donderen en bliksemen. Door de wind wordt iedereen onder de overkapping toch wat nat, maar dat is wel lekker verfrissend, want het was wel erg benauwd. We gaan toch maar een tafeltje verderop zitten. Al snel staan de straten helemaal blank en rijden de oldtimers er stapvoets doorheen. De donder klinkt hier enorm. We nemen nog 2 mojito. Intussen staat er een mooie auto voor op straat met panne en er komt een takelwagen aan om hem op te pikken. Het gaat langzaamaan minder hard regenen en na 2 koffietjes wagen we naar buiten te gaan. Het drupt nog heel licht en we gaan de oude stad in, weer een andere straat. Overal staan plassen en het is rustig op straat. We lopen weer helemaal naar huis en eten eerst bij Café Brown. Ze hebben ook kreeft, mmmm. Thuis bel ik Michel en we kunnen de sleutel op de tafel achterlaten, das makkelijk. Douchen, inpakken en naar bed.

Vrij. 27 apr. Koningsdag. We gaan naar een grote weg in de buurt en stappen in een collectivo naar het Viazul busstation. Het gaat onderweg flink regenen. Bij aankomst is het nagenoeg droog. Ontbijt bij het tentje van laatst vlakbij en op tijd inchecken voor de bus van kwart voor 11. Om half 1 hebben we lunchstop bij een mooi indiaanse stijl restaurant speciaal open voor de bussen. Iets dat we niet verwachten hier op Cuba. Het staat weer te stortregenen. Om 2 uur worden we gedropt in Playa Larga. Het is droog, maar na 5 min. gaat het weer druppelen. Gelukkig is de Casa vlakbij en kunnen we er meteen in. Isidro en zijn vrouw zijn erg aardig en we krijgen een sapje als welkomstdrank. Heerlijk. Het is een mooie kamer met terras boven hun eigen huis. Ernaast is nog een kamer. We zien 4 flamingo’s hoog overvliegen. Omdat het parkje vlakbij is, heeft Carlo hier internet, ik met mijn iphone weer eens niet dus. Als het droog is gaan we een eindje wandelen en kijken naar het strand aan de baai. Dat ziet er leuk uit met heel veel Casa’s erlangs. Ook mooi om te zitten hier. Verder door is een bos en een park met flamingo’s en krokodillen. De lucht is weer dreigend en we gaan terug om te douchen en even op bed liggen rusten. Het regent pijpenstelen en het terras staat half blank. De gastvrouw komt met de trekker en de dweil. Om 6 uur hebben we diner met kreeft besteld. Weer een 3-gangen menu met superveel en lekker eten weer van een keukenhulp-princes. Het is nu nagenoeg droog en maar we waaien bijna van het terras af zoveel wind dat er staat en we gaan vroeg naar bed.

Za. 28 apr. Ontbijt om half 8. Enorm uitgebreid weer. Ze hebben onze tafel maar binnen gedekt, want het staat weer te spoelen. De buren eten aan hun eigen tafel en gaan daarna weg. Onze gastvrouw vraagt of we een tv met filmnet willen vanwege de vele regen. Ja hoor, leuk. Ze komen hem vanuit de andere kamer bij ons binnen zetten en leggen uit hoe het werkt. Perfect! Rond half 11 komt het zonnetje toch door en we gaan richting wat ze hier de “playa” noemen en nemen de snorkel mee. Het gebied hier staat bekend om het mooie snorkelen. We komen hier Isidro tegen met zijn kleinkind om te zwemmen. Het strand van gisteren zag er beter uit. Het is hier nogal stenig en het water is troebel. Het is hier wel druk met bezoekers/zwemmers. Ik ga het water in met snorkel en zie zeegras en zand maar geen enkele vis. Het water is heerlijk. Carlo heeft wat last van zijn oor en wij hebben allebei moeie voeten en we besluiten maar even rustig aan te doen vandaag. We gaan naar huis, douchen en even zitten op het terras. Ik heb nog even 6 nieuwe WIFI kaartjes gekocht en Isidro maakt voor ons een lekkere Mojito van het huis. Het gaat weer regenen en we gaan op bed liggen en zetten een film op. Heerlijk. Om 7 uur een 3-gangen diner met garnaal en inktvis en vers gebakken chips met whisky saus, jummie. Weer veel te veel. Koffietje na en op bed film kijken maar weer. Engels met Spaanse ondertiteling, goed om te oefenen.

Zo. 29 apr. Ontbijt om half 8, de zon schijnt vandaag ongenadig heet en recht op ons terras. Ze hebben de andere tafel gedekt waar gelukkig een gordijn voor hangt. Om een uur of 10 komt er een dun wolkendek voor de zon binnengedreven en is het uit te houden. We gaan met de laptop een Casa boeken en daarna naar de baai om te wandelen en kijken hoever we kunnen komen om eventueel de flamingo’s te zien. We lopen het rechte stuk van de baai helemaal af en kunnen niet meer verder. De ingang van het park is waarschijnlijk niet te voet bereikbaar. We lopen terug naar fijne ligstoelen die we al zagen staan bij een Casa met een barretje. We kunnen daar wat zwemmen, liggen en drinken. Rond 2 uur gaan we terug naar huis om te bloggen. Er komen 3 Brusselse meisjes naast ons aan. Het gaat weer regenen en we kijken nog een filmpje binnen. Om 7 uur diner met kip en (zwaard)vis met een Cubaans Bocanero donker biertje en weer chips. Erg lekker. De meisjes komen thuis en we kletsen wat. Zij eten pas morgen bij de Casa. Nog een laatste film kijken en slapen.

Ma. 30 apr. Eerst ontbijt en afscheid nemen en op naar Cienfuegos met een collectivo, want de Viazul bus gaat daar niet heen vanaf hier. Rond 12 uur arriveren we in de stad op het adres dat we hadden opgekregen, vlakbij het Viazul station. Niemand hier kent echter onze Casa naam en onze chauffeur gaat bellen voor ons. Stap maar weer in zegt ie, en we rijden zo’n kilometer verder richting Punta Gorda, de villawijk in. Daar staat onze gastvrouw Daimy bij een hek te wachten, we zitten hier goed. We bedanken de chauffeur en lopen mee naar achter en een trap op naar ons terrasje met schommelstoelen (eindelijk) en onze kamer met airco, ventilator, koelkast, tv en natuurlijk badkamer met warme douche, prima in orde. We krijgen een sapje en ze heeft plattegronden. Ook kan ze een collectivo regelen naar Trinidad voor overmorgen voor een schappelijke prijs. Doen maar! Dan hoeven we nu niet helemaal naar Viazul om kaartjes te kopen en met onze bagage woensdag. Ideaal. We gaan de stad in op zoek naar de bezienswaardigheden en wat te eten en drinken. Foto’s volgen in de volgende sessie. We lopen op de malecon, de boulevard langs de baai, dat heet hier ook zo richting de winkelstraat en wat mooie gebouwen. De stad is verder niet zo bijzonder. Vlak buiten de stad kwamen voorbij de grootste raffinaderij op het eiland en suikerfabrieken en de stad heeft de belangrijkste haven in een hele grote baai. We zien een terras onder een zuilengalerij en nemen een verse ananas sap en een tosti ham-kaas, dat is het enige eten dat ze hier hebben. We lopen via een leuk straatje met allemaal souvenier kraampjes richting een piertje waar 2 zeilboten liggen en krijgen weer een oudere man die bedelt op ons dak. Het wemelt hier in deze stad van de bedelaars ineens, maar iedereen in Cuba krijgt behuizing en eten als het goed is, dus NEE, wij geven niets, opzouten. Dan terug via de winkelstraat waar we nog wat drinken, sigaretten en olijven kopen en later nog een fles rode wijn voor 2 CUC. In de winkels voor de Cubanen verkopen ze alleen olie, meel, rijst, eieren, en als ze geluk hebben kip en vlees. Het houdt niet over van de voorraad zeg maar en er staat in elk zo’n winkel een rij voor de balie. De winkeltjes waar wij kopen zijn veel te duur voor de gemiddelde Cubaan, dus het is inderdaad geen luxe leventje voor ze. Voor jullie idee : het gemiddelde salaris is tussen de 10 en 30 CUC per maand in pesos (MN) uitbetaald, dus ze hebben geen CUC (toeristengeld). Het potje olijven kost ons bijv. CUC 1,35 (in een goedkoop winkeltje), maar dat is voor hun dus hartstikke duur. Een zak chips kost 2 CUC, dat is voor ons al duur en een fles limonade is 1,5 CUC. Uit eten is heel variabel. Er zijn simpele straattentjes met hotdog, pizza, sandwich die je met heel weinig peso kan betalen tot restaurantjes waar je kreeft kan krijgen voor 8 CUC en biefstuk voor 15 CUC en nog hele dure restaurants waar wij de prijs ook niet van weten want daar komen we niet. Ze zijn ook hier allemaal erg aardig en behulpzaam en proberen wel hun spullen aan de man te brengen. Het is dus niet allemaal plichtmatig werk dat ze doen om hun gewone salaris te verdienen. Ergens houden ze er zelf ook wat meer aan over en van ons krijgen ze in CUC betaald. We snappen nog niet helemaal hoe het hier werkt, maar we zijn er al op geattendeerd, dat het misschien ook wel niet te snappen valt voor ons westerlingen. Nou ja, we doen ons best. We zien eigenlijk niets waar we willen gaan dineren en lopen terug via de Malecon naar Punta Gorda. Vlakbij onze Casa zien we een leuk tentje met een goede kaart, maar we lopen nog even door tot aan de punt om het “blauwe paleis” (nu restaurant) te zien, de “Cienfuegos Club” een mooi wit gebouw met restaurant erin en een tennisbaan en een zwembad erbij en op de punt een schitterend paleis de Valle (ook restaurant) waar we in kunnen boven (met een bar en live muziek) kunnen kijken. De andere “villa’s” zijn eigenlijk kleine bungalows, niet echt bijzonder. We lopen terug naar het leuke tentje en nemen wat de ober ons aanbeveelt en een hoop drinken, want we hebben mega dorst. Het is de hele al dag droog en zonnig met af en toe een heerlijk wolkje. Ik neem lam en Carlo vis met garnalen. Jummie. Ertegenover is een mini-super en we kopen een grote fles water en sinas zonder prik, want we hebben nog steeds dorst. In de koelkast thuis staan eventueel ook nog blikjes (ook bier) van de Casa die we kunnen pakken en later afrekenen. Dat hebben ze overal, wel handig als je even zonder drinken zit. We gaan naar huis, onze gastvrouw stelt haar dochters van 12 en 14 voor en we krijgen een koffie van het huis in de schommelstoel. Wat zit dat relaxed hier zeg. We douchen even en gaan nog even zitten bloggen (offline) in de schommelstoel met een glaasje wijn (die heerlijk blijkt) en wat olijfjes. Het is heerlijk buiten met een flauw briesje en zonder muggen of vliegen deze keer. Al met al zitten we niet op de plek dat we dachten te zitten, maar het bevalt opperbest. De stad zelf in zijn geheel valt alleen wat tegen. Maar wie weet. Op het grote park vlakbij ons waren ze allemaal vlaggen aan het ophangen en kraampjes aan het opzetten voor de feestdag morgen : 1 mei, dag van de arbeid, dat hier natuurlijk groots gevierd gaat worden. Ze gaan zelfs nu al de muziek al uitproberen. We zijn erg benieuwd!

Geschreven door Kcendewereldreiss.reisdagboek