Do. 21 sept. Bus Oriente van 9 uur stopt eindelijk bij ons hotel om kwart over 10. Op naar Merida, de hoofstad van Yucatan. Onderweg weer veel bos met lage bomen tot ca. 4 meter hoog rondom de weg en nu sloegen we af om door dorpjes heen te rijden om mensen af te zetten en op te pikken. Leuk voor ons voor sight-seeing. Elk dorp heeft een kerk, een marktplein/park en en speeltoestellen voor de kinderen met steile wippen. Aankomst half 1. Paar blokjes om en we zijn er. Zelfde naam hotel en erg mooi en ruim en met zwembad ook weer. We hebben besloten de eerste 2 weken nog echt vakantie te nemen, dus iets luxer. Douchen en stadje in om te verkennen. Erg druk in de straatjes, het wemelt van de bussen en op de stoepen is het dringen voor een plekje. Alleen maar laagbouw in de mooiste kleuren, wat knus aandoet en de stad wat minder groot doet lijken. Het centrum is lekker compact. Er staat een kathedraal met daarvoor een reusachtig groot plein met leuke stenen stoelen. 2 stoeltjes naast en tevens tegenover elkaar. Zouden ze bij ons ook weg moeten zetten! Hufterproof, weerbestendig en gezellig om te kletsen. We worden aangesproken door een mannetje de zei dat het vanavond om 9 uur muziek was op een pleintje verderop en morgen om 8 uur de Maya-games voor de kathedraal. Hij nam ons mee naar een Maya craft-market, dat bleek gewoon een airco-winkel te zijn, dus wij waren zo weer weg daar. Terug naar het plein met de kathedraal zagen we een leuk zitje. Iemand had een groen drankje en ik vroeg wat dat was. "ChaJa pina" noemde de ober het en we mochten wat proeven. Erg lekkere vruchtendrank, 1 liter voor 40 pesos = 2 euro, nemen maar dus en lekkere hapjes hadden ze ook nog. Van daar naar het pleintje gelopen waar de muziek vanavond komt en nog een paar straten bekeken. Mooie huizen en gezellige sfeer. Even zwemmen en wassen en 's-avonds naar het pleintje. Daar was het al redelijk vol om tien over 8. Er waren stoelen weggezet in een ronde om het podium en aan de zijkanten waren meerdere restaurants. Wij schoven aan bij een chique uitziend restaurant waar nog plek was. Bleek Italiaans te zijn, dus spagetti en pizza en een wijntje voor ons, lekker hoor en heeeeeele chique bediening. Er werd al muziek gedraaid op het plein, beetje opera-achtig in het spaans, stemmig voor bij het eten. Om 9 uur begon de voorstelling. Eerst wat muziekanten die Mexicaanse muziek speelden, er kwamen wat volksdansers en danseressen bij en later trad er een oudere volkszanger op die iedereen op het plein meekreeg met het zingen van (voor hen) bekende Mexicaanse liedjes en het vertellen van grapjes. Om 10 uur was het klaar. Leuk om te zien en te horen. Naar bed.

Vr. 22 sept. Busje naar Progresso, het strandstadje uurtje rijden boven Merida. Daar moesten we naartoe zeiden de Merida-bewoonsters die we bij het snorkelen op Cozumel hadden ontmoet. Nou, dat is inderdaad mooi strand, met een hele lange pier en ondiep blauw water. Lekker frisse koude verse visschotel als lunch en even luieren. Even in stadje rondgelopen en weer met de bus terug naar Merida. Om 7 uur wat gegeten bij tentje vlakbij kathedraal en om 8 uur schoven we aan bij de toeschouwers van de Maya games. Er was een soort opperhoofd en een stuk of 10 opgeschilderde Maya mannen die werden voorgesteld door een dans. Een vrouw vertelde vanalles in het Spaans en een paar speelden bijpassende Maya-muziek. Toen kwam er een bal en een staande "zonnering" op ca. 3 meter hoogte in het midden van het speelveld, en 4 spelers aan elke kant. De bedoeling was de bal door de zonnering te krijgen. Eerst door met het onderlijf (heup soms op de grond) de bal te spelen. Het lukte 2 keer. Toen werd de bal in de fik gestoken (de zon) en moesten dezelfde spelers de bal met de handen naar elkaar overspelen om 1 speler voor de zonnering te krijgen die hem erdoorheen pushte. Dat lukte meerdere keren. De winnaars werden gehuldigd en klaar. Een spektakel om te zien.

Za. 23 sept. Bus naar Rio Lagartos. Onderweg zagen we nu wat kalere vlaktes met alleen gras met rancho's met koeien en cactus-plantages. Deze bus stopte bij zowat alle dorpjes onderweg, dus 5 uur later kwamen we aan in het rustige vissersdorpje aan de gekleurde wateren. Weer mooie kamer en vooral het zitje boven was mooi met uitzicht op het water en lekker in de harde wind die het een beetje draaglijk maakte om daar te zitten. We zagen daar kolibri's en pelikanen rondvliegen. De uitslag van NAC bekeken en dat was een verkleedpartijtje waard, hihi 0-2 tegen Feyenoord, wat een historisch moment! Stadje rondgelopen, wat gegeten, wat gekletst met andere bezoekers van ons B&B. Vandaag was er weer een aardbeving bij Oaxaca en er volgt er vannacht nog een. Wat een toestand. Hier hebben we er niks van gevoeld.

Zo. 24 sept. onze trouwdag. Bootje geboekt samen met een Duits jong stel dat ook bij ons sliep naar de roze meren, Las Coloradas. Onderweg zagen we krokodil, grijze en witte reigers, pelikanen, flamingo's natuurlijk, die zo roze worden van de roze meren. Dat roze komt van het vele zout dat het water bevat en dat zout wordt daar gewonnen, zoals je ziet aan de bergen zout achter het meer op de foto. Insmeren met "medicinale" modder is ook altijd een festijn. Deze was wit en stonk niet. We mochten die afspoelen buitengaats in de zee. 'S-middag nog een keertje terug maar nu met de bus. Nou dat was een veel mooier zicht vanaf die kant, veel rozer. Alleen terug naar huis was een probleempje. Er ging geen bus en de wel beloofde collectivo's waren er ook even niet ?? Dan maar een taxi. Na enige tijd kwam er eentje, maar al vol. Toen maar alle auto's aangehouden die de goede kant opgingen en gelukkig stopte er een man alleen die ons mee wilde nemen. Hij wilde alleen nog wat foto's nemen van de roze meren. Nou, ga je gang, wij wachten met genoegen. Het was 20 km terug, dus de moeite. Hij lustte wel een biertje voor het wegbrengen gelukkig. Dat was een mooie dag.

Ma. 25 sept. bus naar Tizimin en door naar Valladolid. Vlakbij busstation was onze kamer boven een visrestaurantje "Pulpo" = Octopus. Mooie beschildering van kolibri in onze kamer en een mega badkamer. Trevor en zijn maatje konden ons veel vertellen over de stad en we gingen het lekkerste broodje cochenita pibil van de hele wereld eten, 2 blokken om de bocht. Wij zoeken naar een restaurant, maar het bleek een straatstalletje te zijn (zie foto's). Het is langzaam geroosterd varkensvlees in bananenbladeren. Een soort pulled pork. Heerlijk ! En kost geen drol. Toen op zoek naar de Cenote Zaci middenin de stad. Onderweg kwamen we de kathedraal tegen en weer een stadsplein, bijna net zo groot als in Merida. Valladolid is eigenlijk een kleine kopie van die stad, maar dan rustiger. De Cenote was wederom hemels, en het water lekker koel. Hier hadden ze zuigvisjes in uitgezet, goed om je eelt van je voeten te laten eten, haha. Het kietelt enorm. Bij de kathedraal was weer een galerij met een mooi terras eronder waar we wat dronken en aten. 's-avonds terug naar dat tentje, het zat daar heerlijk en heerlijk eten. Morgen een andere cenote in de buurt zoeken, misschien met de fiets.

Di. 26 sept. Geen fatsoenlijke fietsverhuur te vinden in de buurt, dus maar een kaartje vragen bij het toeristenbureau. Een oudere man zei dat het wel te doen was te voet, zo'n 2 km. Ieder ander zei dat je een taxi moest nemen. Dus wij te voet op weg en paar keer onderweg de weg gevraagd als er geen bordje stond. Het klooster kwamen we ook tegen met de letters Valladolid en een vrouwtje in Maya jurk en fruit te koop. Het bleek iets verder te zijn, zo'n 4 km. Op 500 meter voordat we er zijn begint het te regenen en het trekt helemaal dicht. Eerst onder bomen geschuild gebogen over de tassen, zodat die niet nat konden worden. We zijn binnen no time doornat, dus telefoons in plastic zak en maar doorlopen. Bijna bij de ingang kregen we een herleving van de Hitchcock film "birds". Drie bomen zaten vol met wel 200 grotere zwarte vogels. Brrr, rilingen kregen we. We dachten dat het gieren waren en waagden het er maar op. Het blijken inderdaad gieren te zijn en ze vliegen massaal uit eenmaal dichterbij komend. Wat een geluid, maar blij dat ze ons niet aanvallen, pfff. Hehe, de cenote. Meteen er maar in, we zijn nou toch al nat. Dat was een koele en alweer een mooie. Alleen istie 's-ochtend op het mooist met het zonlicht erin. Nu scheen de zon even niet, net voordat we weggaan nog wel even, dus nog wat fotootjes. Met de taxi terug. Hoho, de weg stond weer helemaal blank, die bij ons hotel ook. Later toen we wat gingen eten konden we er net langs. De volgende ochtend lag er een poes die leek op onze Yumus op ons balkon en later op schoot natuurlijk. Wat een lieverd.

Geschreven door Kcendewereldreiss.reisdagboek