Het duizelt een beetje. Zoveel gave dingen gedaan en zo veel gereisd, even niks is nu ook wel lekker. Hier in het Fiordland NP wanen we ons in het mooiste stukje van Nieuw Zeeland. Ruige bergen, grote donkere diepe meren en diepe Fjorden waar de natuur nog grotendeels vrij spel heeft. Vanuit de helikopter hebben we al een stukje ervan vanaf boven bekeken, met zo’n ding hang je boven gebieden waar geen mens ooit komt. Zo gaaf!
We zijn in Te Anau en doen eerst een dagje niks, met uitslapen, lezen en verhalen tikken op de laptop. Fritz heeft een dagje vrij, die staat lekker uit te rusten op de parkeerplaats. We hangen een beetje rond, doen boodschappen, snuffelen wat rond voor souvenirs en kijken uit over het meer. Prima dagbesteding om zo een beetje bij te komen.
De volgende dag moeten we vroeg op, we gaan op bejaardentoer door Doubtful Sound. Volgens velen is het nog mooier dan Milford, we zullen zien! Om 07:00 worden we voor het hostel opgepikt door chauf Chris. Hij is tevens onze gids en afwasser. De bejaarden in de bus lachen heel hard, wij iets minder hard.
Een boot brengt ons naar de overkant van een groot en diep meer, op het diepste punt zit er 444m water onder ons! huuuuuu! We stappen in de bus en Chris stuurt ons via een 2km lange slingerweg door de berg naar een ondergrondse energiecentrale. We krijgen een interessante toer en vervolgen onze weg weer bovengronds naar de boot waar we vandaag op zullen doorbrengen. We varen eerst westwaarts richting open zee, en ik ben blij dat ik mijn dikke jas en muts weer mee heb genomen! De boot vaart tegen een harde wind en stevige golven in het ruime sop tegemoet. Steile rotswanden en begroeide bergen zijn het decor waar we weer een flink aantal foto’s schieten. Als we even later weer omkeren en via een ander Fjord terugvaren breekt de lucht open en staan we prinsheerlijk in het zonnetje te genieten van de omgeving. Zo mooi dat het is. Overal regenwoud om je heen en alles is nog zoals het er al duizenden jaren is. Hier en daar stort het water uit de bergen zich via immense watervallen naar beneden. Op sommige plaatsen valt het water zo diep, dat het niet eens meer op de grond terechtkomt maar in een waas van druppels uiteen waait en als een motregenbui op het woud eronder neerdaalt. Ik schiet er weer behoorlijk wat foto’s, gelukkig ligt het tijdperk van de fotorolletjes allang achter ons.

We blijven een record tijd in dit dorp, welgeteld 4 nachten, omdat het hier zo mooi is. Maar omdat we toch weer verder willen vertrekken we met pijn in ons hart verder naar het zuiden. Op naar het volgende avontuur.

Geschreven door EmmY