Na een misselijkmakende slingerweg en flink wat kilometers arriveren we in Riwaka, waar we de Loneley Planets ‘our pick’ opzoeken. Het schijnt er heel dicht tegen ‘backpackers heaven’ aan te komen. En daarover is geen woord te veel gezegd. Midden tussen de fruitboomgaarden vertoeven we op een soort mini resort. Compleet met (rainwater)pool, zonneweide en een strak gepoetste keuken met sjieke vierkante borden met bloemetjesmotief. Dat zie je niet vaak! De vrouw des huizes is zeeeeeer behulpzaam en geeft advies op maat wat betreft de dagtripjes, maar leidt de toko met harde hand. Waag het niet om rommel achter te laten in de keuken want ze komt je achterna om je erop te wijzen dat je de afwas nog moet doen. Uiteraard waren wij niet de schuldigen (want wij zijn zeer schone dames) het waren een stel luidruchtige chinezen (dat volk zal ik nooit snappen) die een complete rijsttafel met pekingeend hadden geprepareerd. Ik hou niet zo van eenden.

Ik roep gekscherend dat dit echt een vacuum voor backpackers is, je zit er zo een paar dagen vast. Het blijkt maar weer dat mijn gevoel me niet in de steek laat, we waren van plan om 1 nachtje te blijven… we blijven er 3. Drie gewoon! Dat is echt ons record.
We bezoeken het Abel Tasman NP en de rijden een heel eind richting Golden Bay en proberen Farewell Spit te zien. Het laatste is niet gelukt, maar toch… het was allemaal prachtig.

Geschreven door EmmY