11 januari:
In onze huisartsenpost-hostel op “Camping Bakkum” waren we die avond uiteindelijk met iets van 7 andere gasten, ze bleven maar binnendruppelen. Echt gezellige mensen waren het niet, allemaal erg op zichzelf.

Nadat we er een nachtje hadden geslapen pakten we onze spullen en reden naar “Cathedral Cove”. Dit is een soort holte in een grote rots op het strand die de vorm van… je raad het al… een Kathedraal heeft. Een mooie locatie om foto’s te maken, vooral omdat we heel vroeg waren gegaan en de dus bijna de enige waren. Al na 10 minuten begon het vol te lopen met andere toeristen en werd het lastig om een plaatje te schieten zonder dat andere mensen ook op de foto kwamen. En dat willen we natuurlijk niet! Wegwezen dus!

We reden door naar een strandje wat “Hot Water Beach” wordt genoemd. Hier schijn je 2uur voor en 2uur na het laag tij, heet water op (of in) het strand te hebben. Jaja, dachten we! Dus wij er voor de grap heen gereden en Annie op de parkeerplaats achter gelaten.
Het info bord vertelt ons dat het water wordt opgewarmd door een grote hete steen die in de grond zit, een overblijfsel van een oude vulkaanuitbarsting. Nou, mij benieuwen. En ja hoor, toen voelden we ineens heel heet water langs onze voeten stromen, onwijs apart! Net of iemand een waterkoker op het strand had leeggegoten! Je kon niet eens je voet in het water steken als je een kuiltje had gemaakt! Heel apart.

Daarna moesten we een heel eind rijden, want we wilden bijna naar de andere kant van het land rijden, weer richting het westen. Onderweg reden via een wat grotere stad, Hamilton. En in een grote stad hebben ze… winkelcentra! We twijfelden allebei thuis of we onze hardloopschoenen mee zouden nemen, en allebei hadden we ze thuis gelaten. Maar hier gaat zo ongeveer iedereen ’s morgens een rondje hollen en bij het zien van die rennende mensen wilden we ook! Dus wij bij de plaatselijke Perry-sport naar binnen. Lopen we gewoon naar buiten met hetzelfde paar hippe adidas gympen! En nog in de aanbieding ook! Omgerekend 40 eutjes! Katsjing!

Onze eindbestemming van deze dag was Raglan. Een lekker rustig, laid-back surfdorpje helemaal ingericht op surfen. We belanden in een hostel dat midden in het oerwoud ligt, waar we onze eerste kolonie met glow-worms zien. Zo apart! Net of iemand allemaal led-lampjes in een rots heeft gezet, en veeeeel dat het er zijn! En biertje doen loopt uit op een teleurstelling, want alles is dicht. Eén restaurant wil ons nog wel een drankje geven, maar om 22:30 zetten de serveersters alle stoelen op de tafels en gaan de boel aanvegen… moeten we nu weg? Het is niet eens een stille hint! Sjonge jonge, je kunt hier echt nergens een keer goed stappen! Ach ja, dan hebben we ook geen kater.

De volgende ochtend lekker hollen, op de nieuwe runners!

12 en 13 januari:
Het surfen was echt mega duur, en de golven huizenhoog, dus HE-LAAAAAS niet gesurft in Raglan. Wel even gekeken bij de stoere mannen die de golven durfden te trotseren, en een paar mooie plaatjes geschoten.

We reden een klein stukje richting het zuiden, naar Waitomo. In de grond van Waitomo stikt het van de grotten en ondergrondse stroompjes. Als je hier een stuk land hebt, ben je automatisch eigenaar van alles wat zich onder de grond bevind. Ergens bij een boer op het land is een enorme kloof van 100meter diep, recht vanuit het oerwoud naar beneden. De kloof zelf is zo’n 5km lang, maar het deel waar wij in afdalen was ongeveer 500m lang en ongeveer 5 tot 50m breed. Die boer doet zelf niets met die kloof, maar het bedrijf dat de caving-activiteiten organiseert betaalt de boer een bepaald bedrag om de kloof te gebruiken. Dat lijkt me goud geld verdienen! Ik stel me dan voor dat die boer nog 5 koetjes voor de lol heeft en voor de rest lekker met een spriet gras in zijn mond de hele dag op zijn veranda in een schommelstoel heen en weer wiebelt…

De afdaling was echt zo gaaf. Niet te omschrijven gewoon! Daarna nog een tering-eind door een ondergrondse rivier in een grot gekropen en gelopen. Soms was het echt wel even krap en moest ik echt tijgerend door kleine gaten waar ook duistere spinnen en rare alen rondhingen. We sprongen in poelen en klommen langs watervallen omhoog. Echt een ervaring om nooit meer te vergeten! Vlak voor het einde van de grot passeerden we een mega grote kolonie met glow-worms. We deden allemaal onze hoofdlampen uit en gingen op onze rug liggen op een grote rots. Het was alsof je onder een sterrenhemel lag! Zo mooi!

’s Avonds waren we werkelijk waar gebróken! We kónden niet meer! Maar toch hadden we zin in een biertje om de gave ervaring te vieren. Samen met een stel uit Cambridge gingen we met Annie op zoek naar een kroeg. Afgebrand. En dat is geen grap! Echt! Gewoon alles was dicht en de enige kroeg die er was, bleek een paar weken geleden afgebrand te zijn! Een restaurantje verderop die al aan het afsluiten was wilde ons nog wel een biertje geven, en bleef alleen voor ons nog open. Al het personeel stond verveeld achter de bar te wachten tot we weg zouden gaan maar wat doen wij? We bestellen nog een rondje. Haha. Je had die gezichten moeten zien! Na een poos vonden we het toch wel een beetje sneu worden en verlieten we de zaak maar. Jammer, weer geen feest! Alles is hier na 21:00 gewoon dicht! Volgende keer beter…

Geschreven door EmmY