Vakantie!!!!

Eindelijk is het zover! En nu zit ik mijn tijd uit op HongKong Airport met uitzicht op zee en en paar bergen. Oh en natuurlijk de vliegtuigen...!

Gisterochtend door Moeder-Rodenburg, Lucia en Laura op schiphol uitgezwaaid nadat we gezellig ff een bakkie hadden gedaan. De klok gaf 09:30 aan maar de Belgen aan de tafel naast ons tikten de pintjes weg alsof het limonade was. Ze keken ook met de bijbehorende aangeschoten blik uit hun ogen, het waren vast niet de eerste van die morgen!

Enfin, eenmaal geinstalleerd op stoel 64A begin ik aan de lange reis. Op naar de 1e halte: Hongkong Airport. Het feest start al met vertraging, de mensen naast me schoppen behoorlijk stennis om een pinda-allergie van 1 van de medereizigers en eisen dat het hele vliegtuig ont-pinda't wordt. Begrijpelijk, de persoon in kwestie heeft een extreme versie van de symptomen. De bemanning wil geen risico lopen (claims...claims...) en stelt voor de betreffende groep maar gewoon van boord te zetten. In dat geval zou ik vier stoelen voor mezelf hebben, dus ik hoop dat ze dat doen... De groep vind dat blijkbaar toch te ver gaan en stelt de pinda-eisen wat bij. De hele achterste sectie krijgt nu geen pinda's bij de eerste drankenronde. Nu speel ik met de gedachten om een claim in te dienen. Wat denken ze wel, geen pinda's. Hoe moet een wereldreiziger overleven zonder pinda's? Maar bij de gedachten aan alle formulieren, paarse-krokodillen-taferelen en pindasymptomen zie ik hier toch naar vanaf. De pinda-groep is mokkend met het voorstel akkoord gegaan en zo vervolgen wij onze take-off. En ik zit nog steeds krap.

Ik zap wat rond in de onboard-entertainment-computer en probeer wat te gaan slapen. Zittend. Hangend. Linker bil. Rechter bil. Proberen. Rustig blijven. Doe net alsof je in het boemeltje door de Zaanstreek zit (daar val ik ALTIJD in slaap). Ik probeer het tevergeefs, maar dit is de ontwikkelaar van mijn lijf echt vergeten te programmeren. Ik KAN gewoon niet slapen in een vliegtuigstoel (even aangenomen dat een programmeur van mensen-lijven slapen in vliegtuigstoelen in zijn optie-lijst heeft staan). Zelfs met een killer-pil van Dr. Foppe lukt het me niet om langer dan 30 minuten mijn ogen te sluiten. Ach, ik rust wel lekker uit. En daar zal ik het mee moeten doen, om met de woorden van rijdende rechter Meester Visser te spreken.

Op dit moment ben ik hardstikke wakker en tik lekker mijn verhaal op mijn laptoppie. Ben nu al onwijs blij dat ik 'm meegenomen heb! Mooi uitzicht en over een half uurtje mag ik naar de lounge waar ik even lekker kan douchen! Whoehoe zin zin!

Tot later!

Geschreven door EmmY