In het rijtje van gekke slaapplaatsen zijn we vandaag beland op een Camping Bakkum look-a-like waar we vertoeven in een soort van mobiele huisartsenpost, vlakbij zee. Er zijn iets van 5 kamers met stapelbedden en een grote keuken. En we hebben mazzel, we zijn de enige! We draaien een wasje (dat was echt nodig!) en koken een lekker diner voor onszelf. Vakantie!!

Afgelopen dinsdag vertrokken we vanuit Paihia, met het idee om richting het noorden te rijden. Daar komen 2 oceanen bij elkaar en dat klotst dan zo tegen elkaar in enzo... Het leek ons prachtig maar toch iets te ver rijden. Andere kant op!

Dus we sloegen een andere weg in en koersten richting een nationalpark met allemaal Kauri's. Dat zijn een soort reuzenknotwilgen, want ze hebben een enorme diameter, maar echt torenhoog zoals sequoia's zijn ze niet. Het was wel heel gaaf om te zien, sommige van deze bomen schatten ze zelfs tussen de 1200 en de 2000 jaar oud. Dat is toch onvoorstelbaar, wat er rond zo'n boom dan allemaal al heeft afgespeeld. Zat er maar een camera op, dan kon je de hele geschiedenis er op terug zien...

Ondertussen vroegen we ons echt af of Annie ons wel de bergen in kon brengen, het ging zo moeilijk allemaal met haar. Ze heeft ook niet zoveel gadgets, geeneens een temperatuurmeter of oliedrukmeter! Hoe kan ik dan in de gaten houden hoe het met de ingewanden van Annie gesteld is?? Op gevoel trapten we haar op de staart en crosten we de bergen in. Met een versnellingsbak als een emmer met losse schroeven gaan we heuvel op en heuvel af. Ze doet het eigenlijk prima, maar dan op haar eigen tempo. Wij hebben er werkelijk niks tegen in te brengen. Ach, langzaamaan komen we er ook wel. Annie is trouwens een Holden Berina, ooit van gehoord??? Een soort Opel…

Als we het oerwoud eenmaal uit zijn gaan we op zoek naar een slaapplaats. Met de LonelyPlanet op schoot en een kaart in de hand vliegen we met wel 100 km/h (! ja Annie kan dit!) door het landschap. Veel heuvels met gras en rotsen. Een beetje zoals het decor van "The Chronicles of Narnia". Onderweg zien we veel boerderijen, koeien en schapen. De koeien staan met honderden bij elkaar op in verhouding hele kleine landjes. Maar het gras staat kniehoog, dus verhongeren zullen ze niet. We passeren piepkleine gehuchten waar niet veel meer dan een paar huizen staan. Zelfs een kroeg of een kerk vind je er niet terug. Het grappigste dat we onderweg vaak tegenkomen is een magnetron op een paal. Ja echt, een magnetron! Ik zie die vrachtwagenchauffeurs hun balletje mayo al opwarmen langs de weg, hilarisch toch?!?

We arriveren aan het einde van de middag in Dargaville, waar je volgens de LonelyPlanet in een oude school kunt overnachten. De plaatselijke VVV huist in een houten schuurtje waar een dikke ouwe vent voor de deur een pijp zit te roken. Een net zo dikke vrouw in rare kledij legt ons haarfijn uit waar we die school kunnen vinden (het enige backpackershostel in de wijde omgeving, kan niet missen!) en probeert ons gelijk ook te strikken voor een aardappelexcursie die morgen plaatsvindt. We zijn klaarblijkelijk beland in de zoete-aardappelhoofdstad van de wereld, alles hier draait om deze plaatselijke lekkernij… We bedanken vriendelijk.

Aangekomen bij de school parkeren we Annie op het schoolplein en kiezen we een bed uit in het Aardrijkskundelokaal. Of biologielokaal. Of… volgens mij geven ze hier alles! Het lokaal is met houten schotten verdeeld in een soort secties, waarin elk 3 bedden staan. Eindelijk geen stapelbedden! We gooien al onze troep neer en nemen het derde bed in beslag als opslagruimte zodat een eventuele andere gast een beetje bij ons uit de buurt blijft. Het klaslokaal delen we verder met een hele stille jongeman uit Luxemburg en 2 meiden uit Canada. Verder huizen er nog een praatgrage Canadese man die op de ligfiets is gekomen en 2 motorrijders van onbekende nationaliteit in deze school (ze lijken totaal niet te kunnen praten en lachen ons alleen vriendelijk toe. Ook goed, dan hebben we er ook geen last van). Een kleurrijk geheel. Totdat we een bekende stem bij het hokje van de concierge horen…

OHNEEEEE TOCH??? De persoon in kwestie kennen we! Zij die er staat is een Nederlandse bejaarde die in steenkolen-engels een bed probeert te vinden voor haar en haar dochter, ze zaten in Paihia in hetzelfde hostel als ons en ze waren GEK! Een bejaarde moeder met een op leeftijd zijnde dochter die er meer uitziet als een heks, zijn samen op reis en nu zitten we alwéér met ze opgescheept! Dit verandert de hele situatie in 1 grote freakshow. De bejaarde waggelt verdwaasd rond in een gebroken wit, kanten nachthemd, met daarover een oud t-shirt met gaten. De heks heeft van de concierge gehoord dat er meer Nederlanders in deze school verblijven en blijft zich dus hardop afvragen wie hun dan toch verstaat binnen deze groep mensen… Ik duik diep weg achter mijn boek en doe of ik ze niet hoor. Gelukkig zijn we de volgende dag van ze af!

We nemen Annie weer mee naar de volgende bestemming. Een lange dag rijden vol supermooie uitzichten langs wegen pal aan de kust brengt ons naar Coromandel-town. Dan hoop je toch op een gezellig stadje waar je ’s avonds nog een biertje kan doen. Maarnee, wij belanden weer in het meest slaperige stadje dat er bestaat. Alles is na 21:00 gesloten en we liggen dan ook vroeg in bed. Bah! Net als je zin hebt om even met de voetjes van de vloer te gaan, kan het niet!

Vanmorgen moesten we tussen al onze vieze kleren nog iets vinden dat redelijk schoon was, want stinken dat willen we natuurlijk niet. Mijn one-liner deed wonderen: “zolang het nog niet meurt, is het voor mij nog schoon”! dus ik deed mijn hemdje voor de derde keer aan en Els haar shirt ook. Niks mis mee! Ik vond het gelijk ook een mooie titel voor dit blog!

We hebben Annie vandaag kennis laten maken met de unsealed-roads. Ellenlange grindwegen waar geen einde aan lijkt te komen. We sleuren Annie de bergen in, soms moeten we zelfs terugschakelen tot in de eerste versnelling, maar we bereiken ongeschonden weer het vertrouwde asfalt. En wat hebben we mooie uitzichten gezien!

Hieronder enkele foto’s van Annie en onze uitzichten.

Tot later!

Geschreven door EmmY