Vanuit Waitomo vertrekken we richting Rotarua. Daar schijnt het leuk te zijn qua Maori cultuur. Het Engelse stel rijdt ook een klein stukje met ons mee, ze moeten naar de supermarkt waar we toch langsrijden. Ian schiet in de lach bij het zien van onze Annie, hoe denken we daar 4 mensen en de bagage van 2 mensen in te proppen?? Onderschat onze inpakkunsten niet! Met hier en daar een tas op schoot en een been in je nek lukt het ons om met Annie naar de supermarkt te koersen. We nemen afscheid en bij het uitwisselen van namen en adressen komen we erachter dat de beste knul ‘Orange’ van zijn achternaam heet. Was het dus toch een beetje waar toen hij grapte familie te zijn van onze Wim-Lex.

Het is een pittig stukje rijden, ook al is het grotendeels snelweg. We moeten door de bergen, dus het wordt flink slingeren met Annie. Als we de gemeentegrenzen van Rotarua bereiken kijken we elkaar verschillende malen met licht beschuldigende blik aan, ‘zit jij te loeten???’ maar al snel wordt het duidelijk dat niemand van ons (zelfs Annie niet) schuldig is aan de penetrante lucht. De rotte-eierendamp komt ook niet van onze koeltas, al zou dat in theorie best mogelijk kunnen zijn… De zwaveldampen die hier uit de bodem omhoog borrelen laten de hele omgeving baden in de lucht van stiekum gelaten windjes. Het hoort er nu eenmaal bij in Rotarua, net als de Forbo-geur in Krommenie en de cacao-lucht in Zaandam.
Het culturele gebeuren blijkt niet zo interessant als we van te voren in ons hoofd hadden. Denk je wat te gaan leren over de Maori cultuur, we weten er beide niks van, beland je in een soort Maori-Efteling. Over geplaveide paadjes lopen we door met riet omheinde gangetjes naar een enorme oktoberfest-tent. We zitten met honderden toeristen uit een twintigtal landen aan lange tafels, waar we worden bezig gehouden door een plaatselijk muziekduo en een slechte grappenmaker. Zo slecht dat het allemaal wel weer leuk is. Vervolgens lopen we met een enorme meute mensen een stuk het bos in waar we een Maoriboot en een welkomst ritueel te zien krijgen. Het is allemaal heus leuk, maar heel anders dan ik me had voorgesteld. Ach, we schalen dit maar onder het hoofdstuk ‘je kan beter spijt hebben van iets dat je wel gedaan hebt, dan van iets dat je niet gedaan hebt’.
In Rotarua hebben we nog iets anders memorabels gedaan… we hebben Annie ingewisseld voor een nieuwe rode bolide! We waren echt wel een beetje klaar met het slappe wagentje en zijn gaan klagen bij de Hertz. ‘Kunnen we niet een iéts groter auto uit dezelfde categorie krijgen?’ Het klagen bleek te helpen, we krijgen een andere wagen, en wat voor één! Het wordt zelfs een type uit een categorie hoger, een gloedje nieuwe Toyota Corolla met nog maar 2400km op de teller staat op ons te wachten! Maarliefst 2 backpacks, jassen en onze voedseltassen kunnen we kwijt in de achterbak! Wat een weelde! Cruisecontrol, 6 versnellingen en zeeën aan ruimte. Relaxed! Dit is vakantie! We dopen de auto Lex (naar relax) en met een grijns van oor tot oor toeren we door naar Taupo.

Geschreven door EmmY