Het was schluss. Ik stond op en na een zoveelste slechte nacht kon ik echt niet meer. Er is iets niet goed in mijn lichaam en het is gevoelsmatig niet een reeks aan voedselvergiftigingen, het is inmiddels 2 weken feest. Wonder boven wonder appte Jitske me hoe het met me ging en gaf zij het laatste zetje om naar een dokter te gaan aangezien zij op een reis een keer een bacterie had opgelopen en zoveel herkende in mijn verhaal dat ze me het beste advies kon geven dat ik kon krijgen. Hup met Gab de motormuis naar het ziekenhuisBaliMed clinics. Oke een ziekenhuis was het niet maar het moest rijmen. We parkeerde de scooter voor een achenebbisje entree waar een ronde verweerde tuintafel voor stond met een pontificale desinfectiefles. De binnenkomer was al helemaal compleet toen we op een heel vies matje die uit elkaar viel moesten stappen om de deur open te doen. Wat moesten we hiervan verwachten? Bij de bali zaten 3 receptionisten met mondkapjes op, waarvan 1 scrollend door haar Instagram tijdlijn. Ze lieten mij een formulier invullen voor een afspraak met de dokter en ik vroeg voor de zekerheid alvast wat de kosten waren voor een consult. Een onderzoek kost 3.000 000 ruphia, oftewel 28 euro. Dat viel alles mee!
Ik bestudeerde de ruimte, zag een offertje staan en in de gang stonden wat zwarte stoelen waarop met tape kruizen waren afgebeeld die vermoedelijk de anderhalve meter moesten waarborgen. Na 3 minuten werd de naam "Denies" vanuit een achterkamertje geroepen en mocht ik de dokter ontmoeten. Terwijl we naar de spreekkamer onderweg waren liep ik langs een muur vol interessante uitingen waaronder een Jack Daniels tinplate. Ondanks de reden waarvoor we hier waren was dit op en top sensatie voor ons. We hadden de grootste lol onderling (maar wel undercover) over de praktijk en gang van zaken en vooral omdat ik ALTIJD WAT heb op vakanties. Ook toen ik vroeger al onderdeel uitmaakte van het gezin van Leeuwen moest Margit met mij naar de dokter voor een oorlogswond, heb ik een zonnesteek op Ibiza of geef ik over van de golven als we op zee varen. Gab grapt de hele tijd: je bent een heel bijzonder meissie en vind buiten dat ze zich veel zorgen maakt dit soort sensatie tripjes ook smullen.
Ik begon mijn hele klachten reeks op te sommen die vanaf dag 3 al gaande was. De vrouwelijke dokter en haar assistent, een mager mannetje die bij de deuropening stond opgesteld, hoorde mijn verhaal aan. Ze vroeg hoevaak ik op de wc zat en bij het horen van de tijdsduur van de ellende wilde ze overgaan tot onderzoek. In mn strandoutfitje lag ik als een zeester op de behandeltafel en Gaby kon het niet laten om een foto te maken. De assistent begon met zijn onderzoek en sprak hardop uit naar de dokter wat hij constateerde. Geen koorts en hartslag en bloeddruk goed. Gab en ik moesten een beetje lachen omdat er niks aan de hand leek te zijn bij dit onderzoek. Zo fit als een hoendje en perfecte waardes. Ze ruilden van rol en de dokter kwam me onderzoeken met een stetoscoop. Niet op de blote huid maar gewoon door je kleren heen, zelfs op de dubbele lagen. Ze drukte op mijn lever, alvleesklier en maag en vroeg me waar het pijn deed, ook deze pijn viel te verwaarlozen. Ik mocht weer plaatsnemen en kreeg toen HET POTJE met handschoentjes en ik keek een beetje vies en afstandelijk bij het aannemen. Dit is zo awkward en de grap is dat als je het moet inleveren het juist niet lukt. Zou ik een hijsje van je Vape nemen Gab om de boel op gang te brengen? Haha. Niet gedaan, hup weer de scooter op naar een ontbijtje mét koffie en als het is gelukt dan binnen een uur inleveren voor een lab test. Even de hotelkamer op, Mosche gedag zeggen die naar Nederland vliegt en als bruine Tarzan aan de rand van het zwembad lag en een uur later zaten we als een soort dealers weer op de scooter met iets geheims op zak. Wat een grap dit. Binnen 3 uur hadden we genoeg tijd om op het strand te specularen over bacterie of parasiet en ik werd met de minuut misselijker. Daar was de uitslag via Whatsapp, een bacterie en mijn medicijnen lagen klaar. Wat een opluchting, er viel een last van me af. Weten wat er is en meteen de oplossing. Het ten volste genieten kan beginnen. Ik was helemaal in mn element en ben over het strand gaan lopen en heb geweldige foto's gemaakt van alle belevingen die ik aantrof. Een offerseremonie op een klif in de zee, surfers, een gezinnetje en nog zoveel meer. Het waren hele bijzondere ontmoetingen en ik kwam nog meer te weten over het geloof door een gesprek met de stralende Sunny, de strandverkoopster met een assorti kleurrijke doeken op haar hoofd. Het draait hier allemaal om karma en dankbaarheid. In de offertjes die je ziet liggen stoppen mensen symbolische dingen om te laten zien waar ze dankbaar voor zijn zoals eten, een sigaret of de natuur. Een beetje offer je aan god en met rest toon je dankbaarheid. Iets wat we allemaal meer zouden moeten doen, een stroom van dankbaarheid kan namelijk de grootste somberheid wegnemen. Wat een prachtig geloof.
Er stond een meidenshopavondje op de planning. Na een snelle hap bij La Brisa, nog een val over een stoeprand van mij (Gab weet niet meer wat ze met me aanmoet er is steeds iets hahahaha), snel een marktje in waar we een nieuwe vriendin hebben ontmoet. Deze vrouw was zo goed in onderhandelen en een act opvoeren dat we samen met haar niet meer konden stoppen met lachen. No blablabla! Riep ze steeds als je een te laag bod liet zien op je telefoon. We zijn goed geslaagd, nieuwe kussesloopjes om mijn slaapkamer te pimpen, een sprei en Gab een super gave soort schelplamp van wel 50cm lang waarop ze vanaf dag 1 al verliefd op was en een cadeautje voor onze aller allerliefste HK vriendinnetje Door.

Geschreven door Denises.reisverhalen