In de nacht tijdens het borrelen vloog er een kakkerlak ala van Persie die een vliegende goal maakte tegen ons raam. 4 verschrikte hoofden begonnen met overleg of het een nachtvlinder of een kakkerlak was. Toch echt een kakkerlak, even daarna kroop er iets langs mijn rugzak in mijn kamer. Gelukkig is Daan onze redder en na wat onderzoek bleek het een schattige gekko te zijn.
De kakkerlak aanslag liet zijn sporen na want Gaby haar google zoekgeschiedenis bestond uit:

• vliegende kakkerlak
• waar kunnen kakkerlakken niet tegen
• wat te doen als je bang bent voor spinnen
• kakkerlakken in Bali

Later die avond hoorde ik Gaby naast me in haar kamer hard zingen omdat ze had gelezen dat ze op de vlucht slaan voor geluid.

Ik sliep slecht: licht aan laten, licht uit doen / airco aan, airco uit, alles uit angst voor beestjes en in kader van het bestrijden van de rode mieren invasie in mijn badkamer en zat ik onder de bulten op mijn been. Het beddengoed ruikt naar keldergeur gemixt met een was die te lang in de wasmachine heeft gezeten. We noemen het grappend 'natte otter geur'.

De volgende ochtend hebben we lekkere koffietjes aan het zwembad gedronken en gingen we ontbijten in de buurt van het strand, met de mooie cappuccinos zoals bekend van de foto's van Maarten en Lydia
Het was bewolkt maar lekker genoeg om er een stranddagje van te maken, we gingen liggen bij een strandzaak in de buurt van "the Lawn" waarop ik heel de tijd zong "get ready for the launch" van DJ Jean haha.
We hebben lekker op zitzakken gechillt en het was tijd voor een Rotterdamse Reunie toen Moshe en Joelle ook gezellig langskwamen. De zee is hier heel krachtig, de surfers kunnen hier hun lol op maar zelf kan ik amper blijven staan zoveel kracht heeft de zee.

Na het strand zijn we voor het eerst op een scooter geklommen, achterop bij een local scheurde we door de slingerde straatjes en voel je je voor even echt onderdeel van de lokale scooter invasie.
Het was tijd voor ons laatste avondje in de "Temptation Island" vila en we hadden massages geboekt en Gab een pedicure / manicure. Onze hele woonkamer lag bezaaid met matrasjes en ik koos de aromatherapie massage. Op de scooter kwamen er vier vrouwtjes aan met massage spulletjes en handdoeken. We leken wel elite die helemaal in de watten werden gelegd, soms voelt dat wel een beetje ongemakkelijk want het kost ook niks maar het was heerlijk!

Daarna hadden we Moshe gevraagd of hij bij ons kwam eten. We hingen aan zijn lippen toen hij de mooiste geschiedenisverhalen met ons deelden over zijn roots op de Molukken en familietradities. Ik vroeg of hij ook de Potjoh Potjoh dans kende en al snel stonden we aan de rand van het zwembad op indorock de pasjes te oefenen.
Niet veel later begon het te borrelen in mijn buik, vlagen van misselijkheid namen de overhand en ik liet de rest weten dat ik niet lekker was en naar bed ging. Op mijn kamer kon het feest beginnen, het begon op de wc en daarna probeerde ik in slaap te komen. Nog even een voorraadje water getapt uit een mineraalwater tank in de keuken en toen ik het licht aan deed schoten er 4 kakkerlakken over het aanrecht. De tank stond op 1 meter afstand maar ik voelde me zo beroerd dat zelfs mijn angst geen ruimte kreeg. Het voelde net alsof ik teveel gedronken had en aan het draaien was en dat ik moest overgeven. Dat laatste werd na 2 uur wakker liggen een feit en boven de wc hangen heeft de hele nacht aangehouden. Ik was net een klein meisje die moest huilen toen Gaby vroeg of ik bij haar op de kamer wilde slapen. Om het uur richting de badkamer maar gelukkig wel naast mijn vriendin.
Ieder slokje water was teveel en ik werd zo misselijk bij de gedachte aan eten en vooral de powkebol. Gaby had dezelfde op maar gelukkig nergens last van, zij had geflambeerde tonijn, ik rauwe tonijn en een geflambeerde toilepot.
De volgende ochtend kwam Ketut, de schoonmaakster van de vila, naar me toe. Ze is zo verschrikkelijk lief voor ons. Zo zachtaardig, zorgzaam en ze behandeld je alsof je haar kind bent zelf een beetje nederig waardoor je je ongemakkelijk voelt. De dag ervoor vertelde ze mij dat haar vader precies een jaar geleden was overleden en we deelden dingen over onze families. Fijn dat ik ook haar heb kunnen troosten. Ze zei je bent zo mooi je kan mijn dochter zijn. Ze ontroerde me enorm omdat ze me deed denken aan oma van der Smitte.
Toen haar man die de tuin van de vila onderhoud mij zag had hij het over "Bali Belly", in de volksmond een voedselvergiftiging. Ketut is een jonge groene kokosnoot voor me gaan halen en zette deze met een rietje voor me klaar terwijl ze me aaide en liet weten dat dit zou helpen. Als je wat hebt gedronken moet je weer rusten ze ze. Ze was te lief voor woorden, Gaby werd ook door haar geraakt. Na een afscheid van Ketut en haar man met traantjes heb ik me vermand tijdens de rit van 1,5 uur richting Ubud. De geweldige rit door kleine dorpjes en rijstvelden hebben me ondanks het vechten tegen de misselijkheid weer gelukkig laten voelen. We reden langs de mooiste tempels en door heuvelachtige jungle tunnels met watervallen, lianen en meters hoge groene planten. Het lijkt wel de droomvlucht maar dan de jungle variant. We keken onze ogen uit: kippen in kooien langs de weg, winkeltjes vol mandjes en rotan spulletjes en mensen met viatnemese punt hoedjes aan het werk op de rijstvelden. Als Gaby riep dat ze kippen zag draaide mijn maag weer om en alle gespreksonderwerpen over eten waren in de auto verboden haha. Ik ben de rit doorgekomen, we hebben Mies en Daan afgezet bij hun accomodatie en wij reden door naar retreat Oh man. We werden heel hartelijk ontvangen met een tumeric sapje (schijnt goed te zijn voor je keel) en de man gaf me advies wat te doen met Bali Belly. Ik ben daarna weggekropen onder de dekens voor een paar uur slaap en de uitdaging aangegaan of ik een kinderbueno kon binnenhouden.

'S avonds zijn we uiteten gegaan en zaten we op een balkon waar een groot krekelkoor ons vanuit de rijstvelden aan het toezingen was. Met schattige gekkos om ons heen zijn we de menukaart gaan bestuderen om een strategisch Bali Belly plan te maken. De bediening was op de hoogte en denken zo lief mee. Ze hebben hier allemaal huis tuin en keuken tips tegen ziekte en de mensen staan veel dichter bij de natuur. Ik koos voor een antioxidant juice met ananas, limoen en honing en een crepe met banaan en chocolade saus. Hier kon niks mis gaan.
Gab aan de nasi goreng en met een schuin oog en maagkanteling keek ik naar het ei op haar bord. Ik hoop dat ik heel snel weer op de been ben en dat de spierpijn, hoofdpijn, duizeligheid en vooral de misselijkheidsgolven en wc bezoekjes overgaan.
Lydia schijnt ook last te hebben gehad van dat Powkebol zaakje toen ik haar vanavond sprak. Wat een toeval!
Ik hoop vanavond goed te slapen, het gaat vast snel beter want als ik mijn ogen dichtdoe zijn de raderen alweer aan het draaien: ik moet en zou die leuke kleding scoren die ik al vanuit de auto heb gespot en in de winkeltjes struinen.

Geschreven door Denises.reisverhalen