Vanochtend moesten we om 07.00 uur opstaan om af te reizen naar Koh Lanta. We werden door een grote tourbus opgepikt bij ons resort. We moesten 3 uur reizen naar de Ferry die ons naar Koh Lanta zou brengen. Ik werd een beetje wagenziek. De bus trekt steeds op en laat dan weer los omdat hij steile heuvels op moet. Ik heb bij een tussenstop cola gedronken en toen werd het beter. Bij de ferry hebben we een Nederlands gezinnetje ontmoet en samen met hun moesten we rennen om optijd op de ferry te kunnen stappen. Eenmaal op de ferry kozen wij een plekje op het buitendek. Het zou een ritje worden van 1,5 uur. Onze backpacks werden op een grote stapel gegooid. Ik moest al sinds de busreis heel erg nodig plassen. Ik was heel bang dat er geen wc was op de ferry. Dit was er gelukkig wel. Beneden in het ruim was er een wctje met twee grote watertonnen en daar drijven dan emmertjes in om de boel van onder af te spoelen als je klaar bent. Dit hebben ze heel veel in Thailand. Bij de luxere wc's hebben ze een douchekop naast het toilet in plaats van wc papier. Dat vindt ik wel heel hygienisch. Maar het spoelen met water dat heel de dag warm staat te worden in een ton met een emmertje met kinderfiguurtjes erop sla ik dan even over. Ik heb nu altijd babydoekjes bij me. Door de golven en het hangen boven we wc ging dat water bijna over mij heen. Ik denk dan altijd zo dat heb ik ook weer meegemaakt haha. Ik had me op het dek driftig zitten insmeren en Juul niet. De zon was heel sterk en fel en we moesten goed blijven drinken. Midden op zee werden er nog meer mensen van eilanden op opgepikt. De ferry stopte dan en er kwamen longtailbootjes naar de ferry toe om toeristen te droppen. De stapel backpacks werd steeds hoger en juul zijn tas werd bovenop aan de kant van de reling gelegd. Ik natuurlijk weer bezorgd dat zijn tas over boord zo slaan. Uiteindelijk duurde de reis met de ferry 3 uur. Ik had me ingesteld op 1,5 uur dus dit was een kleine tegenvaller. Een Duitser zei tegen mij dat het een Thaise 1,5 uur is. Er is altijd sprake van vertraging. Dit hadden we ook al gemerkt met de nachttrein. Goed om te weten om hier rekening mee te houden voor de terugreis. Toen we op de pier aankwamen hebben we een deal gesloten met een taxichauffeur. Hier zijn er veel scootertjes met een zijspan eraan vast. Hier zitten bankjes in, hier hebben we onze backpacks neergezet en zelf zijn we ernaast gaan zitten. De scooter moet dus een flink gewicht dragen. De chauffeur ging als een gek tekeer. Hij reed ongeveer 70 over een hele slechte weg. Ik gaf met hand gebaren aan dat hij rustiger aan moest doen maar hij luisterde niet. Hier zijn ze gewend om zo te rijden maar ik zie dan alleen maar gevaar. We reden ook door kleine kuilen in de weg en drempels. De koortjes van Juul zijn backpack vlogen soms ook rakelings langs de ketting en achterwielen. Gelukkig duurde het maar 5 minuten. Wel was ik heel boos op deze jongen. Bij uitstappen vroeg hij ook ineens 50 bath meer. Juul zei dat dit niet de afspraak was maar heeft het maar laten zitten omdat de 2 vrouwen van het resort naar ons stonden te kijken. We vonden het niet waard om een discussie met de chauffeur aan te gaan. We werden heel vriendelijk ontvangen. Een van de vrouwen (heel klein) pakte mijn backpack en bracht ons naar de kamer. Ik zei dat ik het graag zelf wilde doen maar ze stond erop. Zo lief zijn ze hier. We kregen ineens een familiekamer. We hebben nu dus 2 tweepersoonsbedden en een hele ruime kamer. Voor onze deur is het zwembad. Het strand is vanaf onze kamer 3 minuten lopen. We gingen na het opfrissen direct het strand op. Juul is alleen heel erg verbrand op de ferry. Zijn gezicht, armen en benen zijn vuurrood. Hij noemt zichzelf nu "een echte toerist". Het strand is heel mooi. We zijn opzoek gegaan naar een strandtentje in de schaduw. We zaten bij Eco lanta (resort op het strand). Hier is er een stukje bos dat overloopt naar de zee. Je zit dus met je voeten in het zand maar wel onder een soort dennenbomen. Bij het strandtentje hebben we een sandwich op. Ik had bij aankomst al tegen Juul gezegd dat ik als ik weer in een nieuwe omgeving ben ik even moet acclimatiseren. Dit had ik nu weer. Omdat we alletwee zo van strand houden had ik het strand als hoogtepunt gezien al die tijd. Mijn verwachtingen waren heel erg hoog en nu we eenmaal op het strand waren voelde ik me ineens heel leeg en niet vrolijk meer. Ik wist echt niet waar ik ineens last van had en was helemaal niet mezelf meer. Ik besefte wel dat ik heel erg moe was. We zijn de afgelopen week iedere dag heel vroeg opgestaan (7 uur of eerder) en we hebben sinds de nachtrein weinig geslapen. Ik vond mijn stemming ook heel vervelend voor Juul maar wist alleen niet hoe het kwam. Ik ben toen even gaan slapen in ons huisje en Juul ook. Toen ik een uur later wakker werd kreeg ik een soort paniekaanval en ik voelde me letterlijk even ziek, heel misselijk. Ik wist niet wat ik had. Dit is alles wat ik altijd had gewild en nu voelde ik me ongelukkig. We komen ook veel families en gezinnetjes tegen. Ik had veel dingen ook graag met vrienden en familie willen delen en vooral met de feestdagen. Ineens had ik het door. Ik had een soort heimwee. Dit heb ik nog nooit eerder gehad. Ik vind het ook iets verwends hebben. Ik heb alles wat ik altijd wilde en dan is het weer niet goed. Ik liet Juul even slapen en na een uurtje bellen met Gaby ging het weer goed. Ik moet even goed gaan slapen de komende dagen. We hebben op de andere plekken ook maar heel kort gezeten en moesten dan snel weer door. De lange reizen tussendoor van uren lang maken je heel moe. Gelukkig zijn we hier 5 lange dagen. Verder wil ik ook helemaal niet zeuren want het is vast iets tijdelijks. 'S avonds hebben we op het strand gegeten. Ik heerlijke garnalen van de BBQ en Juul had een kipsteak. Na een paar happen keek hij me aan en hij zei die kip is wel heel mals. Straks is 'ie niet goed. We bekeken de kip met een zaklamp op onze telefoon en het zag er van binnen goed wit uit. Ik nam ook een hapje. Toch bleef Juul twijfelen en dit heeft hij normaal nooit. Na nog een keer kijken zagen we dat de kip rauw was. We schrokken een beetje en Juul was meteen bang om ziek te worden. Hij had de helft al op. Er is gelukkig niks gebeurd vanacht. Morgen gaan we relaxen en het eiland verkennen.

Geschreven door Denises.reisverhalen